Dieter Malinek, Ulla Und Ich - Reinhard Mey

Er hieß Dieter Malinek, und er sagte, er wäre Journalist

Das war ein Klasse-Typ, der wusste immer gleich, was Sache ist

Der kannte das Bermuda-Dreieck, der kannte die halbe Welt

Ulla und ich war’n sechzehn und wir war’n schon mal bis Bielefeld

Woher er kam, erfuhr wohl keiner von uns beiden

Eines Nachmittags war er eben einfach da

Ein Paradiesvogel, verirrt in unsre Breiten

Kam er zu uns in Eiscafe «Venezia»

Er ging zur Juke-Box und drückte Rita Pavone

Ulla und ich starrten verzaubert zu ihm hin

Ulla und ich aßen Erdbeer-Nuß mit Zitrone

Und er bestellte: «Gin Tonic mit reichlich Gin.»

Er hieß Dieter Malinek, und er sagte, er wäre Journalist

Das war ein Klasse-Typ, der wusste immer gleich, was Sache ist

Der hatte einen roten Alfa Cabrio mit Extralicht

Und ich ein altes blaues Moped und Pickel im Gesicht

Er sprach uns an, und ich glaub', ich stotterte kläglich

Und Ulla sagte, ihr war ganz weich in den Knien

Wir sah’n ihn öfter und bald trafen wir uns täglich

Und dann machten wir keinen Schritt mehr ohne ihn

Wir durften uns in seinem Glanz sonnen und weiden

Bei jedem Tanz, bei jedem Fest war’n wir zu dritt

Anfangs nahmen Ulla und ich ihn mit uns beiden

Später nahmen die beiden mich dann nur noch mit

Er hieß Dieter Malinek, und er sagte, er wäre Journalist

Das war ein Klasse-Typ, der wusste immer gleich, was Sache ist

Der kannte Peter Alexander, Ernst Mosch und halb Hollywood

Und ich den Sohn vom Bürgermeister, und auch den nicht mal gut

Und er erzählte von den Inseln unter dem Winde

Von Java und den Hochebenen von Peru

Von Mohnfeldern, von Zuckerrohr und Chinarinde

Wir hörten ihm mit großen blanken Augen zu

Und eines Morgens dann waren die zwei verschwunden

Ich war nicht einmal überrascht, ich ahnt' es längst

Und doch hab' ich es lange Zeit nicht überwunden

Verlassen werden tut doch mehr weh, als du denkst!

Er hieß Dieter Malinek, und er sagte, er wäre Journalist

Das war ein Klasse-Typ, der wusste immer gleich, was Sache ist

Der duftete aus jedem Knopfloch nach der großen weiten Welt

Und ich nach mittelmäß'gem Schüler mit drei Mark Taschengeld

Nun, das war gestern vor beinahe zwanzig Jahren

Manches Mal dacht' ich an die zwei, längst ohne Groll

Vom Bürgermeister hab' ich neulich erst erfahren

Dass sie in Kamen eine Kneipe haben soll

Und sie ist nicht in Valparaiso gewesen

Auf Java nicht und den Hocheb’nen von Peru

Ihre Inseln unter dem Winde sind ihr Tresen

Und die Betrunk’nen hör'n mit glas’gen Augen zu

Er hieß Dieter Malinek, und er sagte, er wäre Journalist

Das war ein Klasse-Typ, der wusste immer gleich, was Sache ist

Der kannte das Bermuda-Dreieck, der kannte die ganze Welt

Und ich war damals grade sechzehn und schon mal bis Bielefeld!

Zijn naam was Dieter Malinek, en hij zei dat hij een journalist was

Hij was een stijlvolle man die altijd wist wat er aan de hand was

Hij kende de Bermudadriehoek, hij kende de halve wereld

Ulla en ik waren zestien en we zijn al eerder in Bielefeld geweest

We wisten geen van beiden waar hij vandaan kwam

Op een middag was hij er gewoon

Een paradijsvogel verdwaald op onze breedtegraden

Kwam hij naar ons in de ijssalon «Venezia»?

Hij ging naar de jukebox en duwde Rita Pavone

Ulla en ik staarden hem betoverd aan

Ulla en ik aten aardbeinoot met citroen

En hij beval: "Gin-tonic met veel gin."

Zijn naam was Dieter Malinek, en hij zei dat hij een journalist was

Hij was een stijlvolle man die altijd wist wat er aan de hand was

Hij had een rode Alfa cabrio met een extra lampje

En ik een oude blauwe brommer en puistjes op mijn gezicht

Hij sprak met ons en ik denk dat ik ellendig stotterde

En Ulla zei dat haar knieën erg zwak waren

We zagen hem vaker en al snel ontmoetten we elkaar elke dag

En toen hebben we geen stap meer gezet zonder hem

We mochten zonnen en grazen in zijn pracht

Bij elke dans, op elk feest waren we met z'n drieën

In het begin namen Ulla en ik hem allebei mee

Later namen ze me gewoon mee

Zijn naam was Dieter Malinek, en hij zei dat hij een journalist was

Hij was een stijlvolle man die altijd wist wat er aan de hand was

Hij kende Peter Alexander, Ernst Mosch en de helft van Hollywood

En ik de zoon van de burgemeester, en hij is niet eens goed

En hij vertelde over de Benedenwindse Eilanden

Van Java en de hoogvlakten van Peru

Van papavervelden, van suikerriet en kina schors

We luisterden naar hem met grote lege ogen

En toen op een ochtend waren de twee weg

Ik was niet eens verrast, ik vermoedde het al heel lang

En toch kwam ik er lang niet overheen

In de steek gelaten worden doet meer pijn dan je denkt!

Zijn naam was Dieter Malinek, en hij zei dat hij een journalist was

Hij was een stijlvolle man die altijd wist wat er aan de hand was

Uit elk knoopsgat rook hij naar de grote wijde wereld

En ik na een middelmatige student met drie mark zakgeld

Nou, dat was gisteren bijna twintig jaar geleden

Vaak dacht ik aan de twee, lang geleden zonder wrok

Ik hoorde onlangs over de burgemeester

Dat ze een pub zou moeten hebben in Kamen

En ze is niet in Valparaiso geweest

Niet op Java en de hoogvlakten van Peru

Hun benedenwindse eilanden zijn hun tegenhanger

En de dronkaards luisteren met glazige ogen

Zijn naam was Dieter Malinek, en hij zei dat hij een journalist was

Hij was een stijlvolle man die altijd wist wat er aan de hand was

Hij kende de Bermudadriehoek, hij kende de hele wereld

En ik was toen net zestien en zelfs tot Bielefeld!