Die Zeit Des Gauklers Ist Vorbei - Reinhard Mey

Die Zeit des Gauklers ist vorbei, verklungen seine Schönfärberei,

verstummt die Laute, die der Musikantnoch in den Händen hält.

Der Tisch verwaist, die Gläser leer, das Fest ist aus, es bleibt nichts mehrals

abzugehen;

man sagt, der Narrist traurig, wenn der Vorhang fällt.

Und das Fest, das wir endlos wähnen, hat doch, wie alles, seinen Schluß.

Keine Worte, keine Tränen;alles kommt, wie es kommen muß.

Das Feuer, fast herabgebrannt, malt flackernd Schatten an die Wand.

Schon steht der Morgen vor dem Fenster, noch vom heißen Atem blind.

Vom Wein sind Kopf und Zunge schwer, kein Lärm und keine Späße mehr.

Nun zieht die Stille in das Haus, wo wir fröhlich gewesen sind.

Und das Fest, das wir endlos wähnen, hat doch, wie alles, seinen Schluß.

Keine Worte, keine Tränen;alles kommt, wie es kommen muß.

Leb wohl, der Abschied ist gemacht, die Zeit des Gauklers ist vollbracht.

Denk an mich ohne Bitternis, wenn ich mein Instrument jetzt niederleg'.

Hab' vieles falsch gemacht, gewiß.Wenn Du vergessen kannst, vergiß.

Dann werd' ich morgen nicht mehr seinals nur ein Stein auf Deinem Weg.

Und das Fest, das wir endlos wähnen, hat doch, wie alles, seinen Schluß.

Keine Worte, keine Tränen;alles kommt, wie es kommen muß.

Keine Worte, keine Tränen;alles kommt, wie es kommen muß.

De tijd van de jongleur is voorbij, zijn witwassen vervaagd,

de luit die de muzikant nog steeds in zijn handen houdt, zwijgt.

De tafel is verlaten, de glazen zijn leeg, het feest is voorbij, er blijft niets over

afgaan

ze zeggen dat de dwaas verdrietig is als het doek valt.

En het festival waarvan we denken dat het nooit zal eindigen, is, net als al het andere, tot een einde gekomen.

Geen woorden, geen tranen; alles komt zoals het moet.

Het vuur, bijna afgebrand, schildert flikkerende schaduwen op de muur.

De ochtend staat al buiten het raam, nog verblind door de hete adem.

Hoofd en tong zijn zwaar van de wijn, geen lawaai en grappen meer.

Nu trekt de stilte het huis binnen waar we gelukkig waren.

En het festival waarvan we denken dat het nooit zal eindigen, is, net als al het andere, tot een einde gekomen.

Geen woorden, geen tranen; alles komt zoals het moet.

Vaarwel, het afscheid is gedaan, de tijd van de jongleur is voorbij.

Denk aan mij zonder bitterheid als ik nu mijn instrument neerleg.

Ik heb zeker veel dingen verkeerd gedaan, als je het kunt vergeten, vergeet het dan.

Dan ben ik morgen niet meer dan een steen op je weg.

En het festival waarvan we denken dat het nooit zal eindigen, is, net als al het andere, tot een einde gekomen.

Geen woorden, geen tranen; alles komt zoals het moet.

Geen woorden, geen tranen; alles komt zoals het moet.