Die Schuhe - Reinhard Mey

Als ich fortging heute morgen

Meine Arbeit zu besorgen

Als ich halbwach aus dem Hause trat, da stand

Ausgedient und abgetragen

Gottverlassen sozusagen

Ein altes Paar Schuh verwaist am Straßenrand!

Wer, so musst' ich bei mir denken

Mag die Schuhe wohl verschenken

Der sie seiner nicht mehr länger würdig fand?

Wer hat sie bis hier getragen?

Und mir kamen tausend Fragen

Zu dem Los, das sich mit diesen Schuhn verband!

Ich ging weiter, unterdessen

Das Bild könnt' ich nicht vergessen

Diese Schuhe gingen mir nicht aus dem Sinn!

Schuhe haben etwas Rührendes

Hilfloses, Faszinierendes

Wenn sie so dasteh’n, ohne uns darin!

Geh’n mit uns durch schwere Stunden

Nur getreten und geschunden

Auf unserem Lebensweg von Anbeginn!

Können mehr von uns berichten

Als viel Worte und Geschichten

Und wo es das Schicksal will, führn sie uns hin!

Heute abend kam ich wieder an die Stelle

Und sah nieder, wo die Schuhe standen

Doch der Platz war leer

Jemand war vorbeigekommen

Hat sie dankbar mitgenommen

Unter uns gleichgült'gen Menschen ringsumher

Die wir blind vorüberhasten

Gab es einen, dem sie passten

Dem sie gut genug erschienen

Möge der wie ein Felsen fest drin stehen

Wie auf Wolken darin gehen

Auf dem glücklichen Weg, ich wünsch es ihm sehr!

Toen ik vanmorgen vertrok

om mijn werk te krijgen

Toen ik het huis verliet, half wakker, zei het:

Niet meer gebruikt en versleten

Godverlaten, om zo te zeggen

Een oud paar schoenen wees op de weg!

Wie, moest ik bij mezelf denken

Kan net zo goed de schoenen weggeven

Wie vond haar hem niet meer waard?

Wie heeft ze zo ver gebracht?

En ik heb duizend vragen

Naar het lot dat zich bij deze schoenen heeft aangesloten!

Ik bleef ondertussen lopen

Ik kan de foto niet vergeten

Ik kon deze schoenen niet uit mijn gedachten krijgen!

Schoenen hebben iets ontroerends

Hulpeloos, fascinerend

Als ze daar staan ​​zonder ons erin!

Loop met ons mee door moeilijke uren

Gewoon geschopt en geslagen

Vanaf het begin op ons levenspad!

Kan meer over ons vertellen

Zoveel woorden en verhalen

En waar het lot het wil, leiden ze ons!

Deze avond kwam ik terug ter plaatse

En keek naar beneden waar de schoenen waren

Maar de plaats was leeg?

Er was iemand langsgekomen

Ze nam het dankbaar mee

Onder ons onverschillige mensen rondom

waar we blindelings langs rennen

Was er een die ze pasten?

Voor wie ze goed genoeg leken

Moge hij er stevig in staan ​​als een rots

Alsof je er op wolken loopt

Op de gelukkige manier wens ik hem het beste!