Hieronder staat de songtekst van het nummer Die Kinder Von Izieu , artiest - Reinhard Mey met vertaling
Originele tekst met vertaling
Reinhard Mey
Sie war‘n voller Neugier, sie war‘n voller Leben
Die Kinder, und sie waren vierundvierzig an der Zahl
Sie war‘n genau wie ihr, sie war‘n wie alle Kinder eben
Im Haus in Izieu hoch überm Rhonetal
Auf der Flucht vor den Deutschen zusammengetrieben
Und hinter jedem Namen steht bitteres Leid
Alle sind ganz allein auf der Welt geblieben
Aneinandergelehnt in dieser Mörderzeit
Im Jahr vierundvierzig, der Zeit der fleiߑgen Schergen
Der Spitzel und Häscher zur Menschenjagd bestellt
Hier wird sie keiner finden, hier oben in den Bergen
Die Kinder von Izieu, hier am Ende der Welt
Joseph, der kann malen: Landschaften mit Pferden
Théodore, der den Hühnern und Küh‘n das Futter bringt
Liliane, die so schön schreibt, sie soll einmal Dichterin werden
Der kleine Raoul, der den lieben langen Tag über singt
Und Elie, Sami, Max und Sarah, wie sie alle heißen:
Jedes hat seine Gabe, sein Talent, seinen Part
Jedes ist ein Geschenk, und keines wird man denen entreißen
Die sie hüten und lieben, ein jedes auf seine Art
Doch es schwebt über jedem Spiel längst eine böse Ahnung
Die Angst vor Entdeckung über jedem neuen Tag
Und hinter jedem Lachen klingt schon die dunkle Mahnung
Dass jedes Auto, das kommt, das Verhängnis bringen mag
Am Morgen des Gründonnerstag sind sie gekommen
Soldaten in langen Mänteln und Männer in Zivil
Ein Sonnentag, sie haben alle, alle mitgenommen
Auf Lastwagen gestoßen und sie nannten kein Ziel
Manche fingen in ihrer Verzweiflung an zu singen
Manche haben gebetet, wieder andre blieben stumm
Manche haben geweint und alle, alle gingen
Den gleichen Weg in ihr Martyrium
Die Chronik zeigt genau die Listen der Namen
Die Nummer des Waggons und an welchem Zug er hing
Die Nummer des Transports mit dem sie ins Lager kamen
Die Chronik zeigt, dass keines den Mördern entging
Heute hör‘ ich, wir soll‘n das in die Geschichte einreihen
Und es muss doch auch mal Schluss sein, endlich, nach all den Jahr‘n
Ich rede und ich singe und wenn es sein muss, werd‘ ich schreien
Damit unsre Kinder erfahren, wer sie war‘n:
Der Älteste war siebzehn, der Jüngste grad vier Jahre
Von der Rampe in Birkenau in die Gaskammern geführt
Ich werd‘ sie mein Leben lang sehn und bewahre
Ihre Namen in meiner Seele eingraviert
Sie war‘n voller Neugier, sie war‘n voller Leben
Die Kinder, und sie waren vierundvierzig an der Zahl
Sie war‘n genau wie ihr, sie war‘n wie alle Kinder eben
Im Haus in Izieu hoch überm Rhonetal
Ze waren vol nieuwsgierigheid, ze waren vol leven
De kinderen, en zij waren vierenveertig in getal
Ze waren net als jij, ze waren net als alle kinderen
In het huis in Izieu hoog boven het Rhônedal
Opgepakt tijdens de vlucht voor de Duitsers
En achter elke naam schuilt bitter lijden
Allen zijn alleen gelaten in de wereld
Tegen elkaar aanleunen in deze moorddadige tijd
In het jaar vierenveertig, de tijd van de hardwerkende handlangers
De spion en de ontvoerder hebben opdracht gegeven tot klopjacht
Niemand zal ze hier vinden, hier in de bergen
De kinderen van Izieu, hier aan het einde van de wereld
Joseph, die kan schilderen: landschappen met paarden
Théodore brengt voer naar de kippen en koeien
Liliane, die zo mooi schrijft, zou ooit een dichteres moeten worden
Kleine Raoul zingt de hele dag
En Elie, Sami, Max en Sarah, zoals ze allemaal heten:
Iedereen heeft zijn gave, zijn talent, zijn deel
Elk is een geschenk en niemand zal van hen worden weggerukt
Die ze bewaken en liefhebben, elk op zijn eigen manier
Maar er is al lang een nare voorgevoel over elke game
De angst om ontdekt te worden over elke nieuwe dag
En achter elke lach klinkt de donkere vermaning
Dat elke auto die komt, onheil kan brengen
Ze kwamen op de ochtend van Witte Donderdag
Soldaten in lange jassen en mannen in burgerkleding
Een zonnige dag, ze namen iedereen mee, iedereen mee
Vrachtwagens tegengekomen en ze noemden geen bestemming
Sommigen begonnen in hun wanhoop te zingen
Sommigen baden, anderen bleven stil
Sommigen huilden en zo, allemaal vertrokken
Dezelfde weg naar hun martelaarschap
De kroniek geeft nauwkeurig de namenlijsten weer
Het nummer van de wagon en aan welke trein deze was gekoppeld
Het nummer van het transport dat hen naar het kamp heeft gebracht
De kroniek laat zien dat niemand aan de moordenaars ontsnapte
Vandaag hoor ik dat we dit in de geschiedenis moeten schrijven
En daar moet een einde aan komen, eindelijk, na al die jaren
Ik zal praten en ik zal zingen en als het moet, zal ik schreeuwen
Zodat onze kinderen kunnen achterhalen wie ze waren:
De oudste was zeventien en de jongste net vier
Begeleid vanaf de helling in Birkenau naar de gaskamers
Ik zal ze mijn hele leven zien en bewaren
Hun namen gegraveerd in mijn ziel
Ze waren vol nieuwsgierigheid, ze waren vol leven
De kinderen, en zij waren vierenveertig in getal
Ze waren net als jij, ze waren net als alle kinderen
In het huis in Izieu hoog boven het Rhônedal
Liedjes in verschillende talen
Hoogwaardige vertalingen in alle talen
Vind binnen enkele seconden de teksten die je nodig hebt