Der Kleine Wiesel - Reinhard Mey

Es geht ein Wispern und Raunen durch den grünen Farn

Gespräche brechen ab, und Gesten erstarr’n

Zu ängstlichem Verharren, in gespanntem Lauern

Im Unterholz, im Blattwerk und im dunklen Tann

Halten sie alle im Wald verstört den Atem an

Und die Nachricht lässt sie eng zusammenkauern:

Auf der Lichtung bei der Buche im hohlen Stamm

Haben sie — sagt man — ein Taschentuch mit Monogramm

Und ein Spielzeug unterm welken Laub gefunden

Und hinterm Ginsterbusch am Tümpel, ganz von Tau durchnässt

Seine kleine, rote Mütze, und jetzt steht es fest:

Der kleine Wiesel, der kleine Wiesel ist verschwunden!

Heute morgen haben sie ihn alle noch geseh’n

Im Wald hier kann ihm ja auch wirklich nichts gescheh’n

Wo jeder jedem hilft, alle einander kennen

Die Mutter war doch eben nur ganz kurz ums Eck

Und gleich zurück, da war der kleinr Wiesel weg

Und jeder weiss, der kleine Wiesel, der kann rennen!

Aber jetzt ist schon längst Mittag, jetzt ist Essenszeit

Und der kleine Wiesel nicht zu sehen weit und breit

Die Eltern und Geschwister rufen ihn jetzt schon seit Stunden

Wo steckt er nur, was hat er wieder angestellt?

Wenn ein Kind nicht heimkommt, kentert die ganze Welt!

Der kleine Wiesel ist verschwunden!

Das vorwitzigste Kerlchen im ganzen Revier

So ein übermüt'ges, abenteuerlust’ges Tier

Mit seiner spitzen Nase und den Hamsterbacken!

Wie oft haben die Eltern es «Sag nein!»

ermahnt

«Geh nicht mit Fremden mit!», als hätten sie’s geahnt

Er ist so zutraulich und hat doch nur den Schalk im Nacken!

Die Eltern bitten, und die Eltern fleh’n:

«Bitte lasst den kleinen Wiesel nach Hause geh’n!»

Noch immer hat man keine neue Spur gefunden

Die Mutter wie erloschen, wie von Tränen blind

Der Vater wie von Sinnen vor Angst um das Kind

Der kleine Wiesel, der kleine Wiesel ist verschwunden!

Der Fuchs sagt: «Jeder weiss, dass all das Mahnen wenig nützt

Dass Vorsicht ganz allein uns’re Kinder nicht schützt

Wie soll’n sie sich denn von der Gefahr fernhalten?

Kinder erkennen manche Gefahren ganz einfach nicht

Ja, ist es denn dann nicht unsere verdammte Pflicht

Die Gefahr für uns’re Kinder auszuschalten?»

Der Prediger sagt: «Wer ein einz’ges der Kleinen fängt

Für den wäre es besser, er würde versenkt

Mit einem Eselsmühlstein auf dem Meeresgrunde!»

Der Richter sagt: «In welchem Erdloch er sich auch verbirgt

Sein Recht auf Freiheit ist für alle Zeit verwirkt!»

Das Unfassbare ist in diesem Wald gescheh’n

Nichts ist, wie’s war.

Wie soll das Leben weitergeh’n?

Nur einer fehlt, doch dieser eine fehlt uns allen

Und keins der Tiere ruht, und keins der Tiere frisst

So lange, wie der kleine Wiesel nicht zu Hause ist

Die Gemeinschaft, die die Brut nicht schützt, die muss zerfallen!

Der Abend kommt, und er ist immer noch vermisst

Wehe, wenn dem kleinen Wiesel was geschehen ist!

Da ist ein heil’ger Zorn, ein Drohen und ein Fluchen

Die Hölle öffnet ihren Feuerschlund, die Erde bebt —

Wehe dem, der die Hand gegen ein Kind erhebt!

Morgen bei Tagesanbruch wird man weitersuchen.

.

Een fluistering en gemompel gaat door de groene varen

Gesprekken worden afgebroken en gebaren lopen vast

Angstig volharden, in gespannen op de loer liggen

In het kreupelhout, in het gebladerte en in de donkere dennen

Iedereen in het bos houdt zijn adem in van verwarring

En het nieuws houdt ze ineengedoken:

Op de open plek bij de beuk in de holle stam

Hebben ze - zeggen ze - een zakdoek met een monogram?

En vond een speeltje onder de dode bladeren

En achter de gaspeldoornstruik bij de vijver, doordrenkt met dauw

Zijn rode petje, en nu is het zeker:

De kleine wezel, de kleine wezel is verdwenen!

Ze hebben hem allemaal gezien vanmorgen

Hier in het bos kan hem echt niets overkomen

Waar iedereen iedereen helpt, iedereen kent elkaar

De moeder was net om de hoek

En meteen terug was de kleine wezel weg

En iedereen weet dat de kleine wezel kan rennen!

Maar nu het middag is, is het tijd om te eten

En de kleine wezel die we niet ver te zien zijn

Zijn ouders en broers en zussen bellen hem nu al uren

Waar is hij, wat heeft hij ook alweer gedaan?

Als een kind niet thuiskomt, kapseist de hele wereld!

De kleine wezel is verdwenen!

De brutaalste man van het hele gebied

Zo'n levenslustig, avontuurlijk dier

Met zijn puntige neus en hamsterwangetjes!

Hoe vaak zeiden de ouders het 'Zeg nee!'

vermaand

"Ga niet met vreemden mee!" alsof ze het geraden hadden

Hij is zo vertrouwend en heeft toch alleen de boef in zijn nek!

De ouders vragen en de ouders smeken:

"Laat de kleine wezel alsjeblieft naar huis gaan!"

Er is nog geen nieuw pad gevonden

De moeder als gedoofd, alsof verblind door tranen

De vader gek van angst voor het kind

De kleine wezel, de kleine wezel is verdwenen!

De vos zegt: "Iedereen weet dat alle waarschuwingen weinig zin hebben

Die voorzichtigheid alleen beschermt onze kinderen niet

Hoe moeten ze wegblijven van het gevaar?

Kinderen herkennen sommige gevaren gewoon niet

Nou, is het dan niet onze verdomde plicht?

Het gevaar voor onze kinderen elimineren?"

De predikant zegt: "Wie een van de kleintjes vangt...

Het zou beter voor hem zijn als hij gezonken was

Met een ezelsmolensteen op de zeebodem!'

De rechter zegt: "In welk gat in de grond hij zich ook verbergt"

Zijn recht op vrijheid is voor altijd verbeurd!"

Het ongelooflijke gebeurde in dit bos

Niets is zoals het was.

Hoe moet het leven verder gaan?

Er ontbreekt er maar één, maar die missen we allemaal

En geen dier rust, en geen dier eet

Zolang de kleine wezel niet thuis is

De gemeenschap die het broed niet beschermt, moet uit elkaar vallen!

De avond komt, en hij wordt nog steeds vermist

Wee als er iets met de kleine wezel gebeurt!

Er is een heilige woede, een dreiging en een vloek

De hel opent zijn vurige kloof, de aarde beeft -

Wee hem die zijn hand opheft naar een kind!

Morgen bij het aanbreken van de dag wordt de zoektocht voortgezet.

.