Daddy Blue - Reinhard Mey

Es ist Zeit, dass ich mir ein paar neue Freunde mach'

Und da dacht' ich mir: Erzähl' mal was von deinem Fach

Also bitte, werfen wir zusammen einen Blick hinter die Kulissen

Auf das schönste Beispiel, das man in der ganzen Branche kennt

Auf den legendären Manager Carlo di Vidend

Dessen finanzielle Lage war — mit einem Wort gesagt — sehr kritisch

Aber grad', als er sich ganz und gar am Ende sah

War die Rettung und ein güt'ges Schicksal schon so nah

Und dies Schicksal zeigte sich in Form des «Vorher"-Foto-Modells Detlef Kläglich

Der stand neben ihm zufällig auf dem Bahnhofsklo

Und er trällerte «Es fährt ein Zug nach irgendwo»

Da war er auch schon entdeckt, so ist das Leben.

In diesem Job ist das

alltäglich!

There’s no business

Like showbusiness!

«Deine Stimme ist ja ungeheuer fotogen

Sapperlot!

Dich bring' ich ganz groß raus im Buntfernsehn»

Und dann fügte er hinzu, weil Detlef offensichtlich nichts verstanden hatte:

«Mir kommt’s nicht so auf das Intellektuelle an

Mir reicht’s, wenn ein Sänger seinen Namen schreiben kann!»

Und das konnte Detlef grad' man so und unterschrieb für seine erste Platte

Nun begann an ihm die mühevolle Kleinarbeit

Erstmal bastelte man ihm eine Persönlichkeit

Richtete ihm seine Nase, stützte ihm den Bauch und glättete die Ohren

Man teilte ihm eine neue, eig’ne Meinung zu

Machte aus dem Namen Detlef Kläglich: Daddy Blue

Es war noch kein Ton gesungen, aber schon stand fest, da war ein Star geboren!

There’s no business

Like showbusiness!

Die Musikaufnahmen gingen nicht so flott von der Hand

Obwohl Daddy keinerlei Bildung im Wege stand

Und die geistige Ebene seines Schlagers seiner glich, drohte die Katastrophe

Zwar war ihm, und das ist in diesem Job schon allerhand

Der Unterschied zwischen Noten und Fliegendreck bekannt

Doch trotz allem, nach zwei Wochen übte er noch immer an der 1. Strophe

Aber Gott sei Dank ist das ja nun nicht etwa so

Dass ein Sänger auch noch singen können muss, denn wo

Wär'n die Tänzer und die Boxer und die Schauspieler, die glauben,

dass sie singen

Nein, der Daddy traf den Ton ab und zu mit viel Glück

Daraus schusterte der Toningenieur Stück für Stück

Daddy’s erste Single «Kopf hoch Baby, los, komm Boogie, die Bouzukis klingen»

There’s no business

Like showbusiness!

Nun, der Text des Schlagers war die Art Lyrik, die man

Auch als Vollidiot noch mühelos erfassen kann

Dafür hieß es in der Werbung «Aus dem Text lässt sich manch' Denkanstoß

erfahren.»

Die Musik lag zwischen Schuhplattler und Rock’n Roll

Was zum Mitklatschen natürlich, aber anspruchsvoll!

Kurz und gut, ein Stück Musik für Leute, die ihr Hirn im Tanzbein aufbewahren

Bei so vielen guten Zutaten ist jedem klar

Dass die Nummer bald in allen Hitparaden war

Und dass auch ein bisschen Schiebung mithalf, ist natürlich böswillig erfunden

Dank sei nur Daddy’s Talent, hob man gekränkt hervor

Und die ganze Presse jubelte ihn hoch im Chor

Und das Fernsehen gab ihm gleich die Samstagsabendshow von knapp zwei Stunden

There’s no business

Like showbusiness!

Daddy hüpfte durch die Show, denn wenn man Dünnes singt

Tut man gut dran, wenn man ab und zu die Hüften schwingt

Und dann sang er auch noch «Yesterday», um seine Vielseitigkeit zu beweisen

Seine Show errang beim Festival in Papendiek

Prompt die «Goldne Offne Hand» der Fernsehkritik

Und eine Expertenjury krönte Daddy Blue mit zwei Schallplattenpreisen

Aber über alle Preise hatte man zuletzt

Uns, das dumme Publikum, ganz einfach unterschätzt

Das sich doch hartnäckig weigerte, «Los, Kopf hoch, Baby» käuflich zu erwerben

Denn einmal fühlt auch der letzte Trottel sich verkohlt

Daraufhin hat man die Show noch zweimal wiederholt

Und als es immer noch nicht klappen wollte, ließ man Daddy Blue ganz leise

sterben

There’s no business

Like showbusiness

Der Manager macht längst neues Talent, neues Glück

Detlef Kläglich findet schwer zur Wirklichkeit zurück

Und er tastet sich ganz langsam aus dem Scheinwerferlicht wieder in den Schatten

Und das Showgeschäft hat Detlef Kläglich gründlich satt

Er hat jetzt 'nen Job als Journalist beim Tageblatt

Als Musikkritiker, da schreibt er über Konzerte und neue Platten

There’s no business

Like showbusiness!

Het wordt tijd dat ik nieuwe vrienden maak

En toen dacht ik bij mezelf: vertel me iets over je onderwerp

Dus laten we alsjeblieft samen een kijkje nemen achter de schermen

Naar het beste voorbeeld dat bekend is in de hele industrie

Aan de legendarische manager Carlo di Vidend

Kortom, zijn financiële situatie was zeer kritiek

Maar net toen hij zichzelf helemaal aan het einde zag

Redding en een vriendelijk lot waren zo dichtbij

En dit lot werd getoond in de vorm van het "voor" fotomodel Detlef Kläglich

Toevallig stond hij naast hem in het stationstoilet

En hij zong "Er gaat ergens een trein heen"

Hij was daar al ontdekt, dat is het leven.

In deze baan is het

elke dag!

Er zijn geen zaken

Zoals showbusiness!

«Je stem is ongelooflijk fotogeniek

Sapperlot!

Ik zal je groot maken op kleurrijke televisie»

En toen voegde hij eraan toe omdat Detlef duidelijk niets had begrepen:

"Ik ben niet zo bezig met de intellectuele"

Het is genoeg voor mij als een zanger zijn naam kan schrijven!"

En Detlef kon dat net en tekende voor zijn eerste plaat

Nu begon het nauwgezette gedetailleerde werk voor hem

Allereerst werd er een persoonlijkheid voor hem gecreëerd

Strek zijn neus, ondersteunde zijn buik en maakte zijn oren plat

Hij kreeg een nieuwe eigen mening

Veranderde de naam Detlef jammerlijk in: Daddy Blue

Er was nog geen noot gezongen, maar het was al duidelijk dat er een ster was geboren!

Er zijn geen zaken

Zoals showbusiness!

De muziekopnames gingen niet zo snel

Ook al stond geen enkele opleiding papa in de weg

En het mentale niveau van zijn treffer was als die van hem, de catastrofe dreigde

Hoewel hij dat was, en dat is best veel in deze baan

Ken het verschil tussen graden en vliegenkeutels

Maar ondanks alles oefende hij na twee weken nog steeds het eerste couplet

Maar godzijdank is dat niet het geval

Dat een zanger ook moet kunnen zingen, want waar?

Waren de dansers en de boksers en de acteurs die geloven?

dat ze zingen

Nee, papa sloeg af en toe met veel geluk op het briefje

Hieruit heeft de geluidstechnicus stukje bij beetje in elkaar geflanst

Papa's eerste single "Cheer up baby, come on, boogie, the bouzukis are sounding"

Er zijn geen zaken

Zoals showbusiness!

Nou, de tekst van het lied was van het soort tekst dat jij

Zelfs als een complete idioot het nog steeds gemakkelijk kan begrijpen

In de advertentie stond: "De tekst geeft stof tot nadenken

Ervaren."

De muziek was ergens tussen Schuhplattler en Rock'n Roll

Iets om bij te klappen natuurlijk, maar uitdagend!

Kortom, een muziekstuk voor mensen die hun hersens op de dansvloer houden

Met zoveel goede ingrediënten is het voor iedereen duidelijk

Dat het nummer al snel in alle hitparades stond

En het feit dat een beetje duwen hielp was natuurlijk een kwaadaardige uitvinding

Alleen dankzij papa's talent, zeiden ze beledigd

En de hele pers juichte hem in koor op

En de televisie gaf hem meteen de zaterdagavondshow van iets minder dan twee uur

Er zijn geen zaken

Zoals showbusiness!

Papa sloeg de show over want als je dun zingt

Het is goed om af en toe met je heupen te zwaaien

En toen zong hij ook nog "Yesterday" om zijn veelzijdigheid te bewijzen

Zijn show won op het festival in Papendiek

Meteen de "Goldene Open Hand" van televisiekritiek

En een deskundige jury bekroonde Daddy Blue met twee recordprijzen

Maar over alle prijzen had men het laatst?

Wij, het domme publiek, hebben het gewoon onderschat

Die koppig weigerde te kopen «Kom op, hoofd omhoog, baby»

Want eens voelt zelfs de laatste idioot zich verkoold

De show werd daarna nog twee keer herhaald

En toen het nog steeds niet werkte, bleef papa blauw heel stil

sterven

Er zijn geen zaken

Zoals showbusiness

De manager maakt al lang nieuw talent, nieuw geluk

Detlef Kläglich vindt het moeilijk om terug te keren naar de realiteit

En hij voelt langzaam zijn weg uit de koplampen en terug in de schaduw

En Detlef Kläglich heeft genoeg van de showbusiness

Hij heeft nu een baan als journalist bij het dagblad

Als muziekcriticus schrijft hij over concerten en nieuwe platen

Er zijn geen zaken

Zoals showbusiness!