Cantus 19 b - Reinhard Mey

Seiendes Nichtsein verschleiert mich bang

Fließendes Blau regt sich bebend

Flügellos gleichsam entschwebend

Lodernd im Werden die Sinne entlang

Bleibend allein ist des fließenden Lichts

Eherner Zugriff beständig

Endlosem Enden unendlich

Näher noch dem unerschaubaren Nichts

Bleibend der Leere allheilige Kraft

Seliges nimmer erahnend

Stets ans Gewordene mahnend

So, Gedicht neunzehn b wär damit auch geschafft!

Nichts wie weg zum Verleger und ab in den Druck

Ruckzuck!

Niet-zijn versluiert me angstig

Stromend blauw roert beven

Vleugelloos, om zo te zeggen, wegdrijvend

Vlammend in het worden langs de zintuigen

Alleen blijven is het stromende licht

IJzeren grip constant

Eindeloze einden oneindig

Nog dichter bij het ondoorgrondelijke niets

De leegte vertoeven, alle heilige kracht

Gezegend nooit vermoedend

Altijd herinneren aan wat er is geworden

Dus gedicht negentien b zou er klaar mee zijn!

Op naar de uitgever en op weg om af te drukken

eikel!