Asche Und Glut - Reinhard Mey

Bald wie ein Sommermorgen

Bald Sonner im Zenit

Bald eine Regenwolke

Die durch meinen Himmel zieht

Bald schweigsam und verschlossen

Überschäumend gleich danach

Sie ist der dunkle Bergsee

Und sie ist der helle Bach

Geheimnisvoll dazu an Überraschungen so reich

Sie ist so wie ich sag' und auch das Gegenteil zugleich

Asche und Glut

Schwarz oder weiß

Lava und Eis

Ebbe und Flut

Sie ist wie ein Bild im Kaleidoskop

Das kaum geseh’n in bunte Scherben fällt

Um neu und schöner zu entsteh’n

Und ihre Seele hat so viele Farben wie das Licht

Das sich in Tauperlen im Gras als Regenbogen bricht

Wie schillernde Akkorde aus einer Sphärenmusik

Und ich, ich liebe jeden Stein in diesem Mosaik!

Asche und Glut

Schwarz oder weiß

Lava und Eis

Ebbe und Flut

Ich hab' manches gelernt von ihr

Und lerne doch nie aus

Je mehr ich weiß, desto weniger werd' ich schlau daraus

Sie ist mir oft ein Rätsel

Doch ich komme zu dem Schluß

Daß ich nicht jedes Rätsel auf der Welt verstehen muß

Ein Buch mit sieben Siegeln

Doch ich rühre nicht daran

Solang ich in der Warme ihrer Liebe leben kann!

Asche und Glut

Schwarz oder weiß

Lava und Eis

Ebbe und Flut

Binnenkort als een zomerochtend

Zon binnenkort op het zenit

Binnenkort een regenwolk

Dat reist door mijn lucht

Binnenkort stil en teruggetrokken

Uitbundig direct erna

Zij is het donkere bergmeer

En zij is de heldere stroom

Mysterieus en zo rijk aan verrassingen

Ze is zoals ik al zei en tegelijkertijd ook het tegenovergestelde

as en sintels

zwart of wit

lava en ijs

eb en vloed

Het is als een afbeelding in een caleidoscoop

Dat nauwelijks gezien valt in kleurrijke scherven

Om iets nieuws en mooiers te creëren

En haar ziel heeft net zoveel kleuren als licht

Dat breekt in dauwparels in het gras als een regenboog

Als duizelingwekkende akkoorden uit een muziek der sferen

En ik hou van elke steen in dit mozaïek!

as en sintels

zwart of wit

lava en ijs

eb en vloed

Ik heb veel van haar geleerd

En stop nooit met leren

Hoe meer ik weet, hoe minder ik er verstand van kan hebben

Ze is vaak een mysterie voor mij

Maar ik kom aan het einde

Dat ik niet elk raadsel ter wereld hoef te begrijpen

Een boek met zeven zegels

Maar ik raak het niet aan

Zolang ik kan leven in de warmte van haar liefde!

as en sintels

zwart of wit

lava en ijs

eb en vloed