Ankomme Freitag, Den 13. - Reinhard Mey

Es rappelt am Briefschlitz, es ist viertel nach sieben.

Wo um alles in der Welt sind meine Latschen geblieben?

Unter dem Kopfkissen nicht und auch nicht im Papierkorb,

Dabei könnte ich schwören, sie war’n gestern noch dort!

Also dann eben nicht, dann geh ich halt barfuß.

Meine Brille ist weg, liegt sicher im Abfluß

Der Badewanne, wie immer, na -, ich seh auch gut ohne

Und die Brille hält länger, wenn ich sie etwas schone.

So tapp' ich zum Briefschlitz durch den Flur unwegsam,

Fall über meinen Dackel Justus auf ein Telegramm.

Ich les es im Aufsteh’n mit verklärter Miene

Ankomme Freitag, den 13., um vierzehn Uhr, Christine,

Ankomme Freitag, den 13., um vierzehn Uhr, Christine.

La, la, la, la, …

Noch sechseinhalb Stunden, jetzt ist es halb acht.

Vor allen Dingen ruhig Blut, mit System und mit Bedacht.

Zunächst einmal anziehn, — halt, vorher noch waschen!

-

Da find ich die Pantoffeln in den Schlafanzugtaschen.

Das Telefon klingelt: Nein, ich schwöre falsch verbunden,

Ich bin ganz bestimmt nicht Alfons Yondrascheck, — noch viereinhalb

Stunden.

Den Mülleimer raustragen, zum Kaufmann gehn,

Kopfkissen neu beziehen und Knopf an Hose nähn.

Tischdecke wechseln, — ist ja total zerrissen,

Hat wahrscheinlich der kriminelle Dackel auf dem Gewissen,

Und wahrscheinlich war der das auch an der Gardine!

Ankomme Freitag, den 13., um vierzehn Uhr, Christine,

Ankomme Freitag, den 13., um vierzehn Uhr, Christine,

La, la, …

Zum Aufräumen ist keine Zeit, ich steck alles in die Truhe,

Abwasch, Aschenbecher, Hemden, so, jetzt hab ich Ruhe.

Halt, da fällt mir ein, ich hatte ihr doch fest versprochen:

An dem Tag, an dem sie wiederkommt, wollte ich ihr etwas kochen!

Obwohl ich gar nicht kochen kann!

Ich will es doch für sie versuchen!

Ich hab auch keine Ahnung vom Backen und back' ihr trotzdem einen

Kuchen.

Ein Blick in den Kühlschrank: drin steht nur mein Wecker

Noch mal runter zum Lebensmittelladen und zum Bäcker.

Rein in den Fahrstuhl und Erdgeschoß gedrückt.

Der Fahrstuhl bleibt hängen, der Dackel wird verrückt.

Nach dreiviertel Stunden befreit man mich aus der Kabine.

Ankomme Freitag, den 13., um vierzehn Uhr, Christine,

Ankomme Freitag, den 13., um vierzehn Uhr, Christine,

La, la, …

Den Dackel anbinden vor’m Laden, aber mich lassen sie rein,

Ich kaufe irgendwas zum Essen und drei Flaschen Wein,

Eine Ente dazu, — ich koche Ente mit Apfelsinen, —

Für den Kuchen eine Backform, eine handvoll Rosinen.

«Darf's für 20 Pfennig mehr sein?

Im Stück oder in Scheiben?»

«Ist mir gleich, ich hab das Geld vergessen, würden sie’s bitte

Anschreiben?»

De brievenbus rammelt, het is kwart over zeven.

Waar zijn in hemelsnaam mijn pantoffels gebleven?

Niet onder het kussen en ook niet in de prullenbak,

Ik zou zweren dat ze er gisteren was!

Dus niet dan, dan ga ik gewoon op blote voeten.

Mijn bril is weg, moet in de afvoer

De badkuip, zoals altijd, nou - ik kan goed zien zonder hem

En de bril gaat langer mee als ik er voor zorg.

Dus ik tast naar de brievengleuf door de onbegaanbare gang,

Val op een telegram over mijn teckel Justus.

Ik las het terwijl ik opstond met een getransfigureerde uitdrukking

Aankomst om 14.00 uur vrijdag de 13e Christine,

Aankomst om 14.00 uur op vrijdag de 13e, Christine.

La, la, la, la, ...

Nog zes en een half uur, nu is het half zeven.

Bovenal kalm bloed, met systeem en met zorg.

Kleed u eerst aan - wacht, was eerst!

-

Dan vind ik de pantoffels in de pyjamazakken.

De telefoon gaat: nee, ik zweer verkeerd aangesloten,

Ik ben zeker niet Alfons Yondrascheck - nog steeds viereneenhalf

Uren.

Zet de prullenbak buiten, ga naar de kruidenier

Kussen opnieuw bekleden en knoop aan broek naaien.

verander het tafelkleed - het is helemaal gescheurd,

Heeft waarschijnlijk de criminele teckel op zijn geweten,

En het was waarschijnlijk ook op het gordijn!

Aankomst om 14.00 uur vrijdag de 13e Christine,

Aankomst om 14.00 uur vrijdag de 13e Christine,

La-la...

Er is geen tijd om op te ruimen, ik stop alles in de kist,

Borden, asbakken, overhemden, nu heb ik vrede.

Wacht, dat herinnert me eraan, ik heb haar beloofd:

De dag dat ze terugkomt, wilde ik iets voor haar koken!

Al kan ik helemaal niet koken!

Ik wil het voor je proberen!

Ik weet ook niets van bakken, dus ik zal er toch een voor je bakken

Taart.

Een kijkje in de koelkast: alleen mijn wekker staat erin

Weer naar beneden naar de supermarkt en de bakker.

In de lift en begane grond geduwd.

De lift loopt vast, de teckel wordt gek.

Na drie kwartier bevrijden ze me uit de hut.

Aankomst om 14.00 uur vrijdag de 13e Christine,

Aankomst om 14.00 uur vrijdag de 13e Christine,

La-la...

Bind de teckel voor de winkel, maar ze lieten me binnen

Ik koop iets te eten en drie flessen wijn

Voeg een eend toe, — ik kook eend met sinaasappels, —

Voor de cake een bakblik, een handvol rozijnen.

'Kan het meer zijn voor 20 pfennig?

In één stuk of in plakjes?»

"Het kan me niet schelen, ik ben het geld vergeten, alsjeblieft?

Schrijven aan?"