An meinen Bleistift - Reinhard Mey

Du liegst so leicht in meiner Hand und ich schreibe mit dir

Mit deiner dunklen Seele meine Verse auf’s Papier

Das haben du und ich wohl schon viel hundert Mal getan

Schon manche Zeile sind wir zwei ein merkwürdiges Gespann

Du wirst zu meinen Liedern und du verzehrst dich für mich

Zeit für ein Dankeschön, heut schreib ich eins mit dir für dich

In langen, bangen Stunden hab' ich an dir rumgekaut

Hab' dir an mir verzweifelnd meine Ängste anvertraut

Doch irgendwann ist immer ein Gedanke aufgeblitzt

Ich hab' dich stumpf geschrieben und dich wieder angespitzt

Und hab' ich mich vergaloppiert und schrieb ich wie im Trance

Ließt du dich ausradier’n und gabst mir eine zweite Chance

Verschwiegener, guter Gefährte meiner Einsamkeit

Es zieht sich deine Fährte durch meine Lebenszeit

Mal hart, mal weich, mal traurig, mal Güte und mal Gift

Schwermütig oder zärtlich, wie der Herr, so der Stift

Und manchmal wie besessen, schrieb ich die ganze Nacht

Und du hast unermüdlich gute Mine dazu gemacht

Mein grün-weiß längsgestreifter Freund, du hast dich aufgebraucht

Hast dein ganzes Graphit in meinen Fingern ausgehaucht

Und wenn mein alter Bleistifthalter dich auch nicht mehr hält

Dann heißt's wohl Abschied nehmen, Stummel, so ist die Welt

Ich werd dich nicht vergessen, im Lied lebst du ja fort

Mit deinem Duft von Zedernholz, hab' Dank für jedes Wort

Je ligt zo licht in mijn hand en ik schrijf met je mee

Met je donkere ziel mijn verzen op papier

Jij en ik hebben dit waarschijnlijk al honderden keren gedaan

Al enkele regels zijn wij twee een vreemd team

Je wordt mijn liedjes en je smacht naar mij

Tijd voor een bedankje, vandaag schrijf ik er een met jou voor jou

In lange, angstige uren heb ik op je gekauwd

Ik vertrouwde je wanhopig mijn angsten toe

Maar op een gegeven moment flitste er altijd een gedachte door

Ik schreef je bot en scherpte je weer

En ik galoppeerde en schreef als in een trance

Heb je jezelf laten wissen en me een tweede kans gegeven?

Discrete, goede metgezel van mijn eenzaamheid

Jouw spoor loopt door mijn leven

Soms hard, soms zacht, soms verdrietig, soms vriendelijkheid en soms vergif

Treurig of teder, zoals de Heer, zoals de pen

En soms, obsessief, schreef ik de hele nacht

En je hebt er onvermoeibaar goed de mijne in gestopt

Mijn groen-wit gestreepte vriend, je hebt jezelf uitgeput

Ademde al je grafiet in mijn vingers uit

Ook als mijn oude potloodhouder je ook niet meer vasthoudt

Dan is het tijd om afscheid te nemen, stomp, dat is de wereld

Ik zal je niet vergeten, je leeft voort in het lied

Met je geur van ceder, bedankt voor elk woord