Alter Freund - Reinhard Mey

Wein, Wein, Wein, alter Freund Wein

In hellen wie in dunklen Stunden

Haben wir zwei uns gefunden

Wundersamste aller Arznei’n!

Wein, Wein, Wein, verdammt lange Geschichte mit uns zwei’n

So manches Mal warst du mein größter

Freudenquell, mein Halt, mein Tröster

Wie oft hast Du mir in mancher Nacht

Den Abschied mit dem letzten Glas im Stehen — leichter gemacht!

Wein, Wein, Wein, alter Freund Wein

Manchmal brauch ich die Glut der Reben

Einfach, um zu überleben

Manchmal will ich gar nicht tapfer sein

Wein, Wein, Wein, manchmal roll ich mich ein

Manchmal will ich mich nur verstecken

Und still meine Wunden lecken

Mit vollem Becher und aus vollem Mund

Den Mond anheulen wie ein geprügelter Kettenhund

Ich kenn' die Kraft, die in dir ruht

Die Gutes und die Böses tut

Wer dich in Demut ehren kann

Bleibt trunken auch ein Edelmann

Du weckst ja nur, was in uns steckt

Und wen der Wein zum Schwein erweckt

Der war gewiss auch nüchtern schon ein Schwein!

Die Dosis sagt man, macht das Gift

Wenn Bacchus' schwere Faust dich trifft

Dann möcht' ich nicht an deiner Stelle sein…

Segen und Fluch nach Maß und Übermaß

Weichzeichner, Spiegel und Vergrößerungsglas —

In vino veritas!

Wein, Wein, mein alter Freund Wein

Auch in meiner letzten Stunde

Führt mir noch das Glas zum Munde

Kommt und schenkt mir ein!

Wein, Wein, Wein, mach meinen Kummer klein

Das Leben geht ja trotzdem weiter

Komm, mach mich noch einmal heiter

Wärme mich im kühlen Abendhauch

Und unsern kranken Nachbarn — auch

Wijn, wijn, wijn, oude vriend wijn

In heldere en donkere uren

Hebben we elkaar gevonden?

Meest wonderbaarlijke van alle medicijnen!

Wijn, wijn, wijn, verdomd lang verhaal met ons tweeën

Zo vaak was je mijn beste

Fontein van vreugde, mijn steun, mijn trooster

Hoe vaak heb je me een nacht gegeven?

Staand afscheid nemen van het laatste glas — makkelijker gemaakt!

Wijn, wijn, wijn, oude vriend wijn

Soms heb ik de sintels van de wijnstokken nodig

Gewoon om te overleven

Soms wil ik helemaal niet dapper zijn

Wijn, wijn, wijn, soms krul ik me op

Soms wil ik me gewoon verstoppen

En stilletjes mijn wonden likken

Met een volle kop en een volle mond

Huil naar de maan als een geslagen kettinghond

Ik ken de kracht die in jou rust

Het goede en het kwade wel

Wie kan je in nederigheid eren?

Een edelman blijft ook dronken

Je maakt alleen wakker wat in ons zit

En wie wijn wekt om een ​​varken te worden

Hij was zeker een varken, zelfs toen hij nuchter was!

Ze zeggen dat de dosis het vergif maakt

Wanneer de zware vuist van Bacchus je raakt

Dan wil ik niet in jouw plaats zijn...

Zegeningen en vloeken in mate en overmaat

Softfocus, spiegel en vergrootglas —

In vino veritas!

Wijn, wijn, mijn oude vriend wijn

Zelfs in mijn laatste les

Zet het glas aan mijn mond

Kom en schenk me een glas in!

Wijn, wijn, wijn, maak mijn verdriet klein

Het leven gaat toch door

Kom op, vrolijk me weer op

Verwarm me in de koele avondbries

En ook onze zieke buren