Mariposas - Rayden

Sonrío cada vez que lo recuerdo y créeme que es muy raro

Hay veces que muerdo mi mano para ver si fue soñado

Y es que me he imaginado tantas veces contigo

Que cuando al fin te tuve enfrente solo pude estar… callado

Entré con lo justo en la cartera y salí

Con el alma llena y eso no lo paga una moneda

Ni lo hace cualquiera, di de que manera

O forma conseguiste que por ti rompiese mis normas…

Y el típico chico que fue a la barra del bar

Pidió una copa, vio tu cara y quedó «bocas» sin más

Era un manojo de nervios manejados por tu cuerpo

(gestos lentos) poesía en movimiento

Y no es un cuento si te «cuento» que mi rostro era un poema

Que el pasado ya es historia, el presente un regalo morena

Y del futuro no sé que será pero será a tu lado

Yo seré algo tuyo y tu mi eternidad…

La ilusión conlleva el miedo y el miedo temor

Pero he guardado mis fantasmas dentro de un cajón

Si el daño es esto moriré de este dolor

Que he estado muchos años sin saber que era el amor

Que decir si todo fluye… que te quiero, ¿no?

O que eres un cielo por llevarme hasta las nubes…

Yo pienso que hay cosas que decirlas no hace falta

Pero lo que siento niña te lo dejo en esta carta…

O en voz alta… hasta dejarme la garganta… que me encantas…

Y paradojas de este mundo:

Estudias para salvar vidas y a mi me matas si me miras en segundos

Si estamos juntos lo del tiempo es relativo:

Si no estás transcurre lento y a tu lado es un suspiro

Ay el destino… de ti no supe hasta hace poco

Pero desde crío, creo, te conozco y vas conmigo…

(Será) que un fino hilo nos unió dándonos cuerda

Así que agárrate con fuerza y disfrutemos del camino

Cariño, no sé qué verás en mí pero no importa

Mientras sea el que ocupa la pupa de nuestra pompa

Un niño que trabaja de albañil sobre tu boca

Y forma la curva que dibuja tu sonrisa tonta…

Eres mi otra parte, mi «yang»

Aquello que encontré cuando me cansé de tanto buscar

Y ya del mañana no se que será

Pero yo sé que enamorados seremos uno en el más allá…

La ilusión conlleva el miedo y el miedo temor

Pero he guardado mis fantasmas dentro de un cajón

Si el daño es esto moriré de este dolor

Que he estado muchos años sin saber que era el amor

Que decir si todo fluye… que te quiero, ¿no?

O que eres un cielo por llevarme hasta las nubes…

Yo pienso que no hace falta decir estas cosas

Pero al verte sentí dentro «mariposas»…

Y si mí «siempre» comenzó en el día en que te conocí

No me haré responsable del ayer pero de hoy si

De las horas que te debo de cosquillas;

más de mil

De esa risa que se agarra a tu costillas de marfil…

De llorar por ser feliz, de viajar hasta en patín

De tocar el arpa con tu espalda… y del desliz

De aquel beso que en tu mejilla se deslizó

Para llevarme en tus labios a otro mundo mejor…

La ilusión conlleva el miedo y el miedo temor

Pero he guardado mis fantasmas dentro de un cajón

Si el daño es esto moriré de este dolor

Que he estado muchos años sin saber que era el amor

Que decir si todo fluye… que te quiero, ¿no?

O que eres un cielo por llevarme hasta las nubes…

Gracias por existir mi amor…

Ik glimlach elke keer als ik het me herinner en geloof me dat het heel zeldzaam is

Er zijn tijden dat ik in mijn hand bijt om te zien of het gedroomd is

En het is dat ik mezelf zo vaak met jou heb voorgesteld

Dat toen ik je eindelijk voor me had, ik alleen... stil kon zijn

Ik kwam binnen met net genoeg in mijn portemonnee en vertrok

Met een volle ziel en dat wordt niet met een munt betaald

Noch zegt iemand op welke manier

Of hoe heb je me zover gekregen om mijn regels voor jou te breken...

En de typische man die naar de toog ging?

Hij bestelde een drankje, zag je gezicht en was "mond" zonder verder oponthoud

Het was een bundel zenuwen beheerd door je lichaam

(langzame gebaren) poëzie in beweging

En het is geen verhaal als ik 'je vertel' dat mijn gezicht een gedicht was

Dat het verleden al geschiedenis is, het heden een duister geschenk

En ik weet niet wat het zal zijn over de toekomst, maar het zal aan jouw zijde zijn

Ik zal iets van jou zijn en jij mijn eeuwigheid...

Illusie brengt angst en angst angst

Maar ik heb mijn geesten in een la bewaard

Als de schade dit is, zal ik sterven van deze pijn

Dat ik vele jaren ben geweest zonder te weten wat liefde was

Wat te zeggen als alles stroomt... dat ik van je hou, toch?

Of dat je de hemel bent omdat je me naar de wolken hebt gebracht...

Ik denk dat er dingen zijn die niet gezegd hoeven te worden

Maar wat ik voel, meisje, laat ik in deze brief aan jou over...

Of hardop... tot het punt dat ik uit mijn keel kom... Ik hou van je...

En paradoxen van deze wereld:

Je studeert om levens te redden en je vermoordt me als je me binnen enkele seconden aankijkt

Als we samen zijn, is tijd relatief:

Als je er niet bent gaat het langzaam en naast je is het een zucht

Oh lot... ik wist niet over jou tot voor kort

Maar sinds ik een kind was, denk ik, ik ken jou en jij gaat met mij mee...

(Het zal zijn) dat een fijne draad ons verenigde en ons touw gaf

Dus hou je vast en laten we genieten van de rit

Schat, ik weet niet wat je in mij zult zien, maar het maakt niet uit

Zolang hij degene is die de pop van onze pracht en praal bezet

Een kind dat als metselaar aan je mond werkt

En het vormt de curve die je domme glimlach trekt...

Jij bent mijn andere deel, mijn "yang"

Wat ik vond toen ik moe werd van het zoeken

En ik weet niet wat morgen zal zijn

Maar ik weet dat we in de liefde één zullen zijn in het hiernamaals...

Illusie brengt angst en angst angst

Maar ik heb mijn geesten in een la bewaard

Als de schade dit is, zal ik sterven van deze pijn

Dat ik vele jaren ben geweest zonder te weten wat liefde was

Wat te zeggen als alles stroomt... dat ik van je hou, toch?

Of dat je de hemel bent omdat je me naar de wolken hebt gebracht...

Ik denk dat het niet nodig is om deze dingen te zeggen

Maar toen ik je zag, voelde ik "vlinders" van binnen...

En als mijn "altijd" begon op de dag dat ik je ontmoette

Ik zal niet verantwoordelijk zijn voor gisteren maar voor vandaag

Van de uren die ik je schuldig ben voor kietelen;

meer dan duizend

Van dat gelach dat zich vastklampt aan je ivoren ribben...

Om te huilen om gelukkig te zijn, om zelfs op een skate te reizen

Van harp spelen met je rug... en uitglijden

Van die kus die op je wang gleed

Om me op je lippen te nemen naar een andere betere wereld...

Illusie brengt angst en angst angst

Maar ik heb mijn geesten in een la bewaard

Als de schade dit is, zal ik sterven van deze pijn

Dat ik vele jaren ben geweest zonder te weten wat liefde was

Wat te zeggen als alles stroomt... dat ik van je hou, toch?

Of dat je de hemel bent omdat je me naar de wolken hebt gebracht...

Bedankt voor het bestaan ​​mijn liefde...