Buty z Betonu - Rasmentalism, Eldo

Nie chcę spełniać ich marzeń

Nie chciałem żyć w stadzie, mogę oddać im talent

Wyłażę z siebie, walę w świat jak w piniatę

Chętnie sprzedam pół życia za pare piw z Himilsbachem

Chciałem czegoś co teraz pragnę rzucić

Jak zajść daleko jak życie daje ciasne buty

A widzę takich co chcą w moich butach chodzić

Chociaż zdarłem podeszwy i ciągle szukam drogi

Mówili mi, że świat stoi otworem

Potem poznałem trochę życia i już wiem co to za otwór

Ciągle pytają co wziąłem i skąd wziąłem

Wziąłem się w garść tak po prostu a słyszę głos

Buty z betonu trzymają cię na ziemi

I jak chciałbyś głupcze teraz sięgnąć gwiazd, jak sięgnąć gwiazd

Jak sięgnąć gwiazd, jak sięgnąć gwiazd

Miewam sny, nie chcę bez przerwy ich śnić

Przerost ambicji ściągnął mi karetki pod drzwi

Bo nie gadam o uczuciach, w tej kwestii OG

Czasami dla terapii rzucam wersy pod bit

A ty?

Ogarniasz się, pozbywasz złych nawyków

W pracy mówią już do ciebie «Panie kierowniku»

Mówią: «BigMaca Panie kierowniku, frytki Panie kierowniku»

Bez kitu, o nie rób nic

Stań ze mną, przeczekamy swoją szansę

Nie zawsze się mylimy, oni zawsze mają rację

A dziecko we mnie chce marzyć, chce gaży

Pracy tylko w weekend i miłości bez skazy

Adam i Ewa byli nadzy, czy to brak SWAGu?

Nie sięgali wyżej niż po jabłka, aż po brak tlenu

Bądźmy dzisiaj tacy sami, po naszemu

Spadniemy na ziemię nad ranem, po staremu

Serce złudzeniami lubi karmić się do syta

Suflet z pragnień na drugie, kompleksy ma do popicia

Brak tlenu jakbym głowę podłożył pod wydech

Nie ma łatwo, swego JA nie dostaniesz z drukarki 3D

Byłem oboma nogami gdzieś na dnie tam

Biłem sam się ze sobą kijami pamięci po plecach

Leżała obok, nagle jak mgła jej nie ma

Już nie patrzy i nie słucha, nie ma nic do powiedzenia

Wyszedłem w góry by oswoić się z faktami

Deszcz moczył policzki, grad ciął je nożyczkami

Z każdym krokiem bliżej siebie, dalej od niej

Pod chmurami wyrzuciłem w przepaść garść pełną wspomnień

Bo jeśli sny i złudzenia zastąpią wolę

Gwiazdy stracą blask, smutek przejmie kontrolę

I choć mam blizny wygoiłem każdą ranę

Jeśli przegrasz i stracisz wiarę usłyszysz głos

Ik wil hun dromen niet waarmaken

Ik wilde niet in een kudde leven, ik kan ze mijn talent geven

Ik kruip uit mezelf, raak de wereld als een pinata

Ik zou graag de helft van mijn leven verkopen voor een paar biertjes met Himilsbach

Ik wilde iets waar ik nu mee wil stoppen

Zo ver gaan als het leven je strakke schoenen geeft

En ik zie mensen die mijn schoenen willen dragen

Hoewel ik mijn zolen heb gedragen en ik nog steeds op zoek ben naar een manier

Ze vertelden me dat de wereld open was

Toen leerde ik een beetje van het leven kennen en ik weet al wat dit gat is

Ze blijven vragen wat ik heb en waar heb ik?

Ik raap mezelf zo bij elkaar en ik hoor een stem

Betonnen laarzen houden je op de grond

En hoe zou je dwaas nu naar de sterren reiken, hoe zou je naar de sterren reiken?

Hoe de sterren te bereiken, hoe de sterren te bereiken

Ik heb dromen, ik wil ze niet blijven dromen

Buitensporige ambitie sleepte de ambulances naar mijn deur

Omdat ik het niet over gevoelens heb, OG hierover

Soms gooi ik voor therapie lijnen onder de beat

Jij ook?

Je omarmt jezelf, je ontdoet je van slechte gewoonten

Op het werk zeggen ze al tegen je "Mr. Manager"

Ze zeggen: "BigMaca Mr. Manager, French Fries Mr. Manager"

Geen shit, niets doen

Kom met me mee, we wachten onze kans af

Wij hebben niet altijd ongelijk, zij hebben altijd gelijk

En het kind in mij wil dromen, wil betalen

Werk alleen in het weekend en vlekkeloze liefde

Adam en Eva waren naakt, of is het het gebrek aan SWAG?

Ze kwamen niet hoger dan de appels, niet meer dan het gebrek aan zuurstof

Laten we vandaag hetzelfde zijn, op onze manier

We vallen morgen op de grond, op de oude manier

Het hart wordt graag gevoed met illusies

Een souffle van verlangens naar een ander, hij heeft complexen om te drinken

Geen zuurstof alsof ik mijn hoofd onder de uitademing leg

Het is niet gemakkelijk, je krijgt je ME niet van een 3D-printer

Ik stond daar ergens met beide voeten

Ik sloeg mezelf met geheugensticks op de rug

Ze lag naast haar, plotseling, als een mist, is ze weg

Hij kijkt en luistert niet meer, hij heeft niets te zeggen

Ik ging naar de bergen om aan de feiten te wennen

De regen doorweekte de wangen, de hagel sneed ze met een schaar

Met elke stap dichter bij elkaar, verder weg van haar

Onder de wolken gooide ik een handvol herinneringen in de afgrond

Want als dromen en illusies de wil vervangen?

De sterren zullen hun glans verliezen, verdriet zal het overnemen

En hoewel ik littekens heb, heb ik elke wond genezen

Als je het vertrouwen verliest en verliest, zul je een stem horen