Italià - Raffaele Gualazzi

Un giorno un bell’ometto

Dal corpetto un po' turchese e la parrucca marsigliese

Si decise a fare tingoli nel Ciad

Ma non bastava viver con tre franchi al mese

Quindi lungi dal cortese

Lui si prese tutto il vicinato là

«Ma cosa mai sarà se porto via dall’orto

Di un colono ormai francese

Qualche po' di sussistenza e libertà?

Tanto quando torno a casa da marchese

Uso un po' il politichese

Liberté, egalité e fraternità»

E voilà!

E voilà!

Ma che cosa mai sarà?

E ora guarda chi si rivede all’orizzonte

Non è un rinoceronte

Ma zattere di clandestini

Senza neanche più sudore in fronte

Seccati come aringhe

Da un Re Sole che non ha più umanità

Lalalalala…

E un giorno quel folletto

Da politico provetto

Vide bene di lavarsi mani e piedi

Da ogni responsabilità

E gli amici tutti quanti

In quanto giovani ed aitanti

Fecero lo stesso senza ombra di pietà

Ed alzati i muri alti fino a un cielo stanco e bieco

Come un sordo che schernisce un cieco

Ei puntò il suo dito giù di qua

E tanto per cambiare

Un’altra volta ancora sarà un euro o due all’ora

Manodopera gratuita per il clan

E voilà!

E voilà!

Cosa mai succederà?

E ora guarda chi si rivede all’orizzonte

Tra vedove e assassini

Persino dei bambini in libertà

A poco serviran le impronte

Sognavano l’Europa

Ma a quanto pare solo Italià

Lalalalala…

Ma non sbagliare accento

Mi raccomando Italia, Italià

Lalalalala…

Ma non sbagliate accento

Mi raccomando Italia, Italià

Che furbo il piccoletto

Sembra quasi un fringuelletto

Mastodontico nel petto per un misero cip cip

E se ne va

Mentre l’orda straincazzata di coloni

Tutti esausti alcuni buoni

Giustamente si dirige per di qua

«Non importa se non hai un lasciapassare

O se fuggi dal controllo sanitario

Ma che cosa mai sarà?

Ché dopotutto qualche voto lo puoi dare

Qualche Dio lo puoi pregare

E l’Europa che si fa Italià»

E voilà!

E voilà!

Ma che cosa mai sarà?

E ora guarda chi si rivede all’orizzonte

E mentre crolla il ponte

Si alzano dei muri di pietà

E vorrei costruire un ponte

Con un mattone ognuno

Il ponte più dell’uno servirà

Lalalalala…

Guarda ti ci vedo all’orizzonte

Saran forse cent’anni

Ma all’orizzonte ci sei stato già

Con solo gelo e vento in fronte

Ricordati l’accento

Ché certo non si dice Italià

Lalalalala…

Ma non sbagliare accento

Ché certo non si dice Italià

Lalalalala…

Ma non sbagliate accento

Ché certo non si dice Italià

Op een dag een knappe kleine man

Met een licht turquoise lijfje en een Marseillaise pruik

Hij besloot om kleurstoffen te maken in Tsjaad

Maar het was niet genoeg om van drie francs per maand te leven

Zo verre van beleefd

Hij nam daar de hele buurt mee

"Maar wat zal het zijn als ik het uit de tuin haal?

Van een nu Franse kolonist

Een beetje levensonderhoud en vrijheid?

Zo erg zelfs als ik thuiskom bij de markies

Ik gebruik een beetje politiek

Vrijheid, gelijkheid en broederschap"

En voila!

En voila!

Maar wat zal het ooit worden?

En kijk nu wie zichzelf aan de horizon ziet

Het is geen neushoorn

Maar vlotten van illegale immigranten

Zonder nog meer zweet op het voorhoofd

Gedroogd als haring

Van een Zonnekoning die geen menselijkheid meer heeft

Lalalala...

En op een dag die elf

Als ervaren politicus

Hij zag er goed in zijn handen en voeten te wassen

Van elke verantwoordelijkheid

En allemaal vrienden

Zo jong en knap

Ze deden hetzelfde zonder een zweem van medelijden

En verhef de hoge muren tot een vermoeide en grimmige lucht

Als een dove man die een blinde bespot

Hij wees met zijn vinger hier naar beneden

En voor de verandering

Een andere keer is het een euro of twee per uur

Gratis arbeid voor de clan

En voila!

En voila!

Wat zal er ooit gebeuren?

En kijk nu wie zichzelf aan de horizon ziet

Tussen weduwen en moordenaars

Zelfs loslopende kinderen

Vingerafdrukken hebben weinig zin

Ze droomden van Europa

Maar blijkbaar alleen Italië

Lalalala...

Maar begrijp het accent niet verkeerd

Ik beveel Italië, Italia ten zeerste aan

Lalalala...

Maar begrijp het accent niet verkeerd

Ik beveel Italië, Italia ten zeerste aan

Wat een slim ventje

Het lijkt bijna op een vink

Gigantisch in de borst voor een ellendige cip cip

En hij gaat weg

Terwijl de gek geworden horde kolonisten

Allemaal wat goeds uitgeput

Gaat terecht deze kant op

“Het maakt niet uit of je geen pas hebt

Of als je wegloopt van de gezondheidscheck

Maar wat zal het ooit worden?

Je mag immers stemmen

Een God tot wie je kunt bidden

En Europa dat Italië wordt"

En voila!

En voila!

Maar wat zal het ooit worden?

En kijk nu wie zichzelf aan de horizon ziet

En als de brug instort

Muren van vroomheid rijzen op

En ik zou graag een brug willen bouwen

Met elk een steen

De brug zal meer dan één dienen

Lalalala...

Kijk, ik zie je aan de horizon

Het zal misschien honderd jaar duren

Maar je was er al aan de horizon

Met alleen vorst en wind voor de deur

Onthoud het accent

Wat zeker niet Italië zegt

Lalalala...

Maar begrijp het accent niet verkeerd

Wat zeker niet Italië zegt

Lalalala...

Maar begrijp het accent niet verkeerd

Wat zeker niet Italië zegt