Caravan - Raffaele Gualazzi

Parce que j’en ai les larmes aux yeux

Que nos mains ne tiennent plus ensemble

Que moi aussi je tremble un peu

Parce que je n’vais plus attendre

Est-ce qu’on va reprendre la route

Est-ce que nous sommes proches de la nuit

Est-ce que ce monde a le vertige

Est-ce qu’on sera un jour punis

Est-ce que je rampe comme un enfant

Parce-que je n’ai plus de chemise

Et c’est le bon Dieu qui nous prend

Et c’est le bon Dieu qui nous brise

Parce que rien ne peut arriver

Puisqu’il faut qu’il y ait une justice

Je suis né dans cette caravane

Mais nous partons, allez viens

Parce que ma peau est la seule que j’ai

Que bientôt mes os seront dans le vent

Je suis né dans cette caravane

Mais nous partons, allez viens

Omdat ik tranen in mijn ogen heb

Dat onze handen niet langer bij elkaar houden

Dat ik ook een beetje tril

Want ik wacht niet langer

Gaan we weer de weg op

Zijn we dicht bij de nacht?

Is deze wereld duizelig?

Zullen we ooit gestraft worden?

Kruip ik als een kind?

Omdat ik geen shirt meer heb

En het is de goede Heer die ons neemt

En het is de goede Heer die ons breekt

Omdat er niets kan gebeuren

Omdat er gerechtigheid moet zijn

Ik ben geboren in deze caravan

Maar we gaan weg, kom op

Omdat mijn huid de enige is die ik heb

Dat binnenkort mijn botten in de wind zullen zijn

Ik ben geboren in deze caravan

Maar we gaan weg, kom op