Senza ritegno - Raffaele Gualazzi

Ti guardo e non puoi tentarmi

Dipinta di un’immagine che non apprezzero'

Se parli non puoi ascoltarmi

La fiamma si fa labile nell’insensibile

Mi guardi e non vuoi pensarci

Ma sei solo un disegno se non puoi decidere

E vorrai

E vorrai

E vorrai

Vorrai…

E vorrai solo ridere chiedendo delucidazioni

Ma fuori, a piede libero, ne abbiamo milioni

Ti sparo nelle gambe e divento cristiano

Dopotutto non è male se mi sento più umano

Ricordati le favole che hai già vissuto

La pace vulnerabile di ogni minuto

Che vivere e ridere, non è abbastanza

Mentre imbiano l’uomo nero, tu prendi

Coscienza

Ed ora sai

Hai visto con i tuoi occhi

E pianto con i miei

Non c'è vergogna se non quella cieca

Acquiscenza per viltà, per viltà

Ma lascia che sia più tardi

L’inutile lamento che non costruisce mai

Portami nei miei sbagli

Che mai ne avrò bisogno

Come in questo vivere

Qui non si tratta di una libera denigrazione

Ma di rendersi partecipi di ogni ragione

Per vivere, ridere, decidere e sognare

E mi ricordo quella volta che volevo volare

E non aspetto le tue regole neanche un minuto

Propongo i sogni liberi di chi ha creduto

Leggere e scrivere non è abbastanza

Mentre sbianca l’uomo nero

Tu rpendi coscienza

Na-na-na-na-na…

Ik kijk naar je en je kunt me niet verleiden

Geschilderd met een afbeelding die ik niet zal waarderen'

Als je praat, kun je niet naar me luisteren

De vlam wordt labiel in het ongevoelige

Je kijkt me aan en je wilt er niet aan denken

Maar je bent pas een tekening als je niet kunt beslissen

En jij wil

En jij wil

En jij wil

Je zal willen ...

En je zult gewoon willen lachen en om opheldering vragen

Maar buiten, los, hebben we er miljoenen

Ik schiet je in de benen en word een christen

Het is tenslotte niet erg als ik me meer mens voel

Denk aan de sprookjes die je al hebt beleefd

De kwetsbare rust van elke minuut

Dat leven en lachen niet genoeg is

Terwijl ik de zwarte man witter maak, neem jij

Bewustzijn

En nu weet je het

Je hebt het met je eigen ogen gezien

En ik huil met de mijne

Er is geen schaamte dan de blinde

Inschikkelijkheid door lafheid, door lafheid

Maar laat het later zijn

De nutteloze klaagzang die nooit opbouwt

Breng me naar mijn fouten

Dat ik het nooit nodig zal hebben

Zoals in dit leven

Dit is geen kwestie van gratis denigreren

Maar om om elke reden deel te nemen

Om te leven, lachen, beslissen en dromen

En ik herinner me de tijd dat ik wilde vliegen

En ik wacht geen minuut op je regels

Ik stel de vrije dromen voor van degenen die geloofden

Lezen en schrijven is niet genoeg

Tijdens het bleken van de zwarte man

Je betaalt geweten

Na-na-na-na-na ...