Твой дорогой Н - Проект Увечье

Она надежно меня спрячет, словно Кинг-Конг,

Ревет мотор, ее зрачки — это пинг-понг, мячик.

На трубке новый R’n’B-рингтон

Бренчал заманчиво, подначивая местных мачо.

Но я краду тебя у всех насильно,

Потом теряемся в жилом массиве,

Салон такси, на кресле тело разлеглось пассивно,

Хочешь сильно — отдашься просто за «спасибо».

Любой из твоих бывших, б*ять, прямиком сквозь сеть вен

Разум в клеть — плен, так много сорванных девстенных п*ев,

Естественный ход, если рассудок — посредственный тлен.

Без метидации практик даосов,

Открою для тебя нирвану на слизистой носа.

Слижи эти остатки со слизистой десен,

Сквозь бездонные колодцы глаз просочится космос.

Зрачок опять ползет под веко,

На юных дур охотятся хищные вещи века.

Давай наложим на запреты вето,

К черту их советы, наслаждение — наш главный вектор.

Делить меня ты не намерена,

Намеренно владеть тобой в салоне мерина.

Твой самый первый и единственный по самый гроб,

Но разрази вас гром, таких, как ты, имел немерено.

Припев:

Но я способен снять груз с твоих плеч,

И за собою в нирвану увлечь.

Забей на все, пускай твердят: «Игра не стоит свеч»,

Но с тобою до конца твой дорогой Н.

Нас познакомила твоя подруга,

В клубе, где проводит ночи вся округа,

И я был признанной звездой того узкого круга,

С тех пор мы вместе, это круто, наутро трудно.

Ноздри, пудра, со мной ты заодно покуда

Кумаром путало над нами звездно-снежный купол,.

Белый налет покроет, как известка, нежно губы,

В крови кубы, сознание в районе Кубы.

Твердит мамаша, что я не к добру,

Ведь тебя больше не прет никто, так как я пру.

Мне отказать — невыносимый труд,

Без сил к утру на пол сползет обессиленный труп.

О да, я поимел твой сочный ***,

За домами медленно скрывается солнечный круг.

Войду в тебя и всё, что было до меня сотру,

К зависти подруг, одновременно нежен и груб.

Забыты беды все, что раньше были,

Каким я нравлюсь тебе больше — кристаллом, пылью?

Готов принять любую форму, эйфории крылья

Вознесут над миром скучных лиц, типичных Лузервиллю.

Скрючатся пальцы, сорвав заусенцы,

Наслаждения стон затихнет в железобетонных секциях,

Я растекусь по твоим венам огненной эссенцией,

Поверь, что это куда больше, чем выдержит сердце.

И снова смерть оставит нежно

Последний поцелуй на губах посиневших,

От передоза.

Я новую найду, конечно,

Схожую с тобою внешне.

Спи, моя белоснежка.

Сколько таких еще в столице?

После свидания со мной труп заберет полиция,

В моей коллекции их имена, улыбки, лица,

Твой дорогой Н. — прирожденный убийца.

Припев:

Но я способен снять груз с твоих плеч,

И за собою в нирвану увлечь.

Забей на все, пускай твердят: «Игра не стоит свеч»,

Но с тобою до конца твой дорогой Н.

Ze zal me veilig houden zoals King Kong

De motor brult, haar pupillen zijn een pingpongbal.

Nieuwe R'n'B-beltoon op de handset

Het getokkel was verleidelijk en plaagde de lokale macho's.

Maar ik steel je van iedereen met geweld,

Dan verdwalen we in een woonwijk,

Taxisalon, het lichaam lag passief op de stoel,

Als je het sterk wilt, geef je het op alleen voor "dankjewel".

Al je exen, verdomme, dwars door het netwerk van aderen

Geest in een kooi - gevangenschap, zoveel geplukte maagd p * ev,

Een natuurlijke zet als de rede middelmatig verval is.

Zonder de meditatie van taoïstische praktijken,

Ik zal voor je het nirvana openen op het neusslijmvlies.

Slick deze overblijfselen van het slijmvlies van het tandvlees,

De ruimte zal door de bodemloze putten van de ogen sijpelen.

De pupil kruipt weer onder het ooglid,

Jonge dwazen worden opgejaagd door de roofzuchtige dingen van de eeuw.

Laten we een veto uitspreken over bans

Naar de hel met hun advies, plezier is onze belangrijkste vector.

Je bent niet van plan me te verdelen

Je opzettelijk bezitten in de ruin salon.

Je allereerste en enige kist,

Maar de donder slaat op je, er waren talloze mensen zoals jij.

Refrein:

Maar ik kan de last van je schouders nemen,

En sleep je naar het nirvana.

Vergeet alles, laat ze zeggen: "Het spel is de kaars niet waard",

Maar met jou tot het einde, je lieve N.

Je vriend heeft ons voorgesteld

In de club waar de hele buurt nachten doorbrengt

En ik was de erkende ster van die smalle cirkel,

Sindsdien zijn we samen, het is cool, het is moeilijk in de ochtend.

Neusgaten, poeder, je bent bij me zo lang als

Kumar verwarde de ster-sneeuwkoepel boven ons.

Witte plaque zal, net als limoen, zacht lippen bedekken,

In het bloed van Cuba, bewustzijn in de regio van Cuba.

Moeder houdt vol dat ik niet goed ben,

Niemand haast je meer, zoals ik.

Mij ​​weigeren is ondraaglijk werk,

Zonder kracht zal tegen de ochtend een uitgeput lijk op de grond glijden.

Oh ja, ik heb je sappige *** geneukt,

Achter de huizen verdwijnt langzaam de cirkel van de zon.

Ik zal je binnengaan en alles wissen wat voor mij was,

Tot afgunst van zijn vrienden, tegelijkertijd zachtaardig en onbeschoft.

Alle problemen die er waren zijn vergeten,

Wat vind je meer van mij - kristal, stof?

Klaar om elke vorm aan te nemen, euforische vleugels

Verheven boven de wereld van saaie gezichten die typisch zijn voor Loserville.

Vingers zullen krullen, de bramen afscheuren,

De geneugten van kreunen zullen verdwijnen in gewapende betonnen secties,

Ik zal door je aderen stromen als een vurige essentie,

Geloof me, het is meer dan je hart aankan.

En opnieuw zal de dood zachtjes vertrekken

De laatste kus op blauwe lippen,

Van een overdosis.

Ik zoek natuurlijk wel een nieuwe

Lijkt op jou qua uiterlijk.

Slaap, mijn sneeuwwitje.

Hoeveel hiervan zijn er in de hoofdstad?

Na een ontmoeting met mij, zal het lijk worden meegenomen door de politie,

In mijn verzameling, hun namen, glimlachen, gezichten,

Je lieve N. is een geboren moordenaar.

Refrein:

Maar ik kan de last van je schouders nemen,

En sleep je naar het nirvana.

Vergeet alles, laat ze zeggen: "Het spel is de kaars niet waard",

Maar met jou tot het einde, je lieve N.