Лузервиль - Проект Увечье

Припев:

Лузервиль, Лузервиль…

Лузервиль, Лузервиль…

Лузервиль, Лузервиль…

Лузервиль, Лузервиль…

Треки не с грязного Юга, кто младше, просто не выкупит юмор.

В сонных лощинах кумар, снова туман, снова бескрайняя вьюга.

Разруха в домах, отсюда свалить поспеши, коли юный,

Но от разрухи в умах не убежать никуда, такова колеюга.

Это не жаркая Юта, но местные тоже воспели осанну,

Ссаным трущобам и это конечно досадно, мы упали до самых

Темных глубин, снова брожу нелюдим, мою бранную сагу

Не публикуют, значит мучу самиздат через мембрану от саба.

Тут тихой сапой те кто поумней превратились в столичных,

Но большинство тут спалилось с поличным, на лавке с бутылкой столичной.

Любой креатив в кубриках тесных квартир, ожидает суд Линча.

Да, тут котируют четкий и правильный кинчик, но не Кубрика с Линчем.

Привычные сплетни, в подъездах роятся как слепни,

С самых яслей наблюдаю, как тает в них разума проблеск последний.

Я законный наследник, этой мрачной легенды,

Мы здесь провели столько лет, что наверно давно превратились в его резидентов.

Припев:

Лузервиль, Лузервиль…

Лузервиль, Лузервиль…

Лузервиль, Лузервиль…

Лузервиль, Лузервиль…

Снова тоска придушила как кольца питона,

Не в курсе никто про твои Givenchy и Vuitton’ы,

Это явно не то, ибо не гармонирует с местным потертым бетоном, слоняясь по

темным притонам.

Ясно одно — от проблем тут уходят на скользкое дно равнодушным тритоном.

Весом три тонны плита, что придавит амбиции юности быстро.

Что там в конце, прокурор или пристав, цирроз или приступ?

Всюду благие намерения, но я помню куда ими путь выстлан.

Отсюда довольно легко сбежать навсегда за границу здравого смысла.

Кодексы овощепринятых правил сжимает в кольцо отчуждения.

Бл*ть, но хоть мне-то не ври про респект от коллег, ты как и все хочешь денег,

Чтобы покинуть сей град обреченный, черная хроника многих печальный падений.

Я бы мог тут пропасть как они, но я слишком самонадеян.

Кромешная темень голодной гиеной крадется по следу,

Снова я слепну, и в этих потемках знакомый мне мир исчезает бесследно.

Я законный наследник этой мрачной легенды,

Мы здесь провели столько лет, что наверно давно превратились в его резидентов.

Припев:

Лузервиль, Лузервиль…

Лузервиль, Лузервиль…

Лузервиль, Лузервиль…

Лузервиль, Лузервиль…

Refrein:

Loserville, Loserville...

Loserville, Loserville...

Loserville, Loserville...

Loserville, Loserville...

De tracks komen niet uit het vuile Zuiden, de jongeren zullen de humor gewoon niet inlossen.

In de slaperige holtes van de Kumar, opnieuw de mist, opnieuw de eindeloze sneeuwstorm.

Vernieling in huizen, haast je om hier weg te komen, als je jong bent,

Maar er is geen ontkomen aan de verwoesting in de geest, zo is de sleur.

Dit is geen heet Utah, maar de lokale bevolking zongen ook hosanna,

Pissende sloppenwijken en dit is natuurlijk vervelend, we zijn tot het uiterste gezakt

Donkere diepten, opnieuw dwaal ik ongezellig, mijn vloekende saga

Ze publiceren niet, wat betekent dat ik samizdat door het membraan van de subwoofer kwel.

Hier, in het geniep, veranderden degenen die slimmer zijn in metropolen,

Maar de meerderheid sliep hier op heterdaad, op een bankje met een fles kapitaal.

Elke creativiteit in de cockpits van krappe appartementen wacht op een lynchpartij.

Ja, een duidelijke en correcte kinchik wordt hier geciteerd, maar niet Kubrick en Lynch.

Gewone roddels zwermen in de gangen als dazen,

Vanaf de kinderkamer kijk ik hoe het laatste sprankje rede erin wegsmelt.

Ik ben de rechtmatige erfgenaam van deze duistere legende,

We hebben hier zoveel jaren doorgebracht dat we waarschijnlijk lang geleden de bewoners zijn geworden.

Refrein:

Loserville, Loserville...

Loserville, Loserville...

Loserville, Loserville...

Loserville, Loserville...

Weer gewurgd verlangen als pythonringen,

Niemand weet van je Givenchy en Vuittons,

Dit is duidelijk niet hetzelfde, omdat het niet harmoniseert met het lokale sjofele beton dat rondhangt

donkere holen.

Eén ding is duidelijk: problemen gaan hier naar de gladde bodem als een onverschillige salamander.

Een bord met een gewicht van drie ton dat de ambities van de jeugd snel zal verpletteren.

Wat is er op het einde, de officier van justitie of de deurwaarder, levercirrose of een aanslag?

Goede bedoelingen zijn overal, maar ik herinner me waar het pad met hen is bekleed.

Vanaf hier is het vrij gemakkelijk om voor altijd te ontsnappen over de grens van het gezond verstand.

Codes van plantaardige regels worden in een ring van vervreemding geperst.

Verdomme, maar lieg in ieder geval niet tegen me over respect van collega's, jij wilt, net als iedereen, geld,

Om deze gedoemde stad te verlaten, de zwarte kroniek van vele trieste valpartijen.

Ik zou hier kunnen verdwijnen zoals zij, maar ik ben te arrogant.

Het pikkedonker sluipt als een hongerige hyena langs het pad,

Weer word ik blind, en in deze duisternis verdwijnt de wereld die ik ken spoorloos.

Ik ben de rechtmatige erfgenaam van deze duistere legende,

We hebben hier zoveel jaren doorgebracht dat we waarschijnlijk lang geleden de bewoners zijn geworden.

Refrein:

Loserville, Loserville...

Loserville, Loserville...

Loserville, Loserville...

Loserville, Loserville...