Подморозило - Проект Увечье

Словно черный кот пробежит, одев маски вражин

Обвиним — вот этот скуп, как жид, че-то пиздел, кажись

Кто там сделал для кого, скажи, напряг до дрожи жил

Ощетинимся, будто противотанковые ежи

Пойти в атаку, ожив, спасибо, так бы и жил

Как жил.

Поверь, меня беситься не заставил жир

Может не отдал бы за вас жизнь, но не вини во лжи

Я вообще на дрязги хуй ложил и надо б уложить

В голове новый расклад, оскал, как церковный раскол

Истаскал все аргументы «за», но тут не столько скорбь

Сколько безысходность осознания, что так близко

За благопристойной вывеской может таиться скот

Вижу — беспредел тут ментовской, бабосик и братва

Мигом и тебя забросят в ад, помни 282

Помни осень, нам подарен шанс швырять оземь слова

В тех, кого бы надо целовать, летят пули и брань

Братские сердца разделит грань, не пройден тест-драйв

Можно врать себе, но на чужом горбу не въедешь в рай

И с кем останешься ты, выбирай

За окном опять ветки покроет ледяная проседь

Все идет как шло, ха, просто подморозило

Мы просто врозь теперь, порвался невидимый тросик

И это не конец весны, просто подморозило

Опять тепла у неба просим, рябины грозди

Алеют, не переживай, значит подморозило

В аллеях снег, и нас тут нет, да и не было вовсе

Никаких таких «нас», это просто подморозило

Пусть накроет грусть, я не горжусь за все, что вытворял

Гонору благодаря, слал на хуй, врубал тупаря

Братьев укорял, мой путь лежит среди топей, коряг

Копий, что творят эти певцы, что правдой не горят

И вместо сплоченности друзей, ты снова вбитый клин

Снова там кого-то упекли, доведя до петли

Снова там хмурые небеса и строй могильных плит

Снова тот листок, поверх которого душу излил

Тонут корабли доверия в моря ссор.

Так избит

Этот вздор испив, выносим мигом ведь сор из избы

Нам нужна сплоченность, нужен мир, нужен искренний миг

Нужно злость искоренить, что ест нас изнутри самих

Все перечеркну крест-накрест я, нужно начать с нуля

Новый трек, новый альбом, опять заметки на полях

Если не по нраву, че терпеть?

Ну, конечно, валяй

Удаляй (Удаляй, удаляй, удаляй)

За окном опять ветки покроет ледяная проседь

Все идет как шло, ха, просто подморозило

Мы просто врозь теперь, порвался невидимый тросик

И это не конец весны, просто подморозило

Опять тепла у неба просим, рябины грозди

Алеют, не переживай, значит подморозило

В аллеях снег, и нас тут нет, да и не было вовсе

Никаких таких «нас», это просто подморозило

(Морозило, морозило, морозило

Подморозило, морозило, морозило

Подморозило, морозило, морозило)

Alsof een zwarte kat zal rennen, met de maskers van de vijand op

Laten we beschuldigen - deze is gierig, als een Jood, hij heeft iets verkloot, zo lijkt het

Wie deed het voor wie, vertel me, leefde huiverend?

We borstelen als anti-tank egels

Ga in de aanval, kom tot leven, dank je, zo zou ik leven

Hoe hij leefde.

Geloof me, vet maakte me niet boos

Misschien zou ik mijn leven niet voor je geven, maar geef de leugen niet de schuld

Over het algemeen leg ik een lul op ruzies en ik zou het moeten neerleggen

Er is een nieuwe afstemming in mijn hoofd, een grijns, als een kerksplitsing

Ik heb alle argumenten "voor" uitgeput, maar er is niet zo veel verdriet

Hoeveel hopeloosheid van bewustzijn is dat zo dichtbij

Vee kan op de loer liggen achter een fatsoenlijk bord

Ik begrijp het - de wetteloosheid hier is politie, babosik en jongens

In een oogwenk zullen ze je in de hel gooien, onthoud 282

Onthoud de herfst, we krijgen de kans om woorden op de grond te gooien

In degenen die gekust moeten worden, vliegen kogels en misbruik

Broederlijke harten zullen de lijn delen, testrit mislukt

Je kunt tegen jezelf liegen, maar je betreedt het paradijs niet op de bult van iemand anders

En bij wie je blijft, kies

Buiten het raam zullen de takken weer bedekt zijn met ijsgrijze haren

Alles gaat zoals het ging, ha, het bevroor gewoon

We zijn nu net uit elkaar, een onzichtbare kabel is gebroken

En dit is niet het einde van de lente, het vroor gewoon

Wederom vragen we de lucht om warmte, trossen lijsterbes

Ze worden rood, maak je geen zorgen, het betekent dat het koud is

Er ligt sneeuw in de steegjes, en we zijn er niet, en we waren er helemaal niet

Niet zo'n "ons", het bevroor gewoon

Laat verdriet me bedekken, ik ben niet trots op alles wat ik heb gedaan

Dankzij de ambitie, stuurde hij naar lul, zette de idioot aan

Ik verweet mijn broers, mijn pad ligt tussen moerassen, haken en ogen

Kopieën die deze zangers maken die niet branden met de waarheid

En in plaats van de solidariteit van vrienden ben jij weer een gedreven wig

Wederom werd iemand daarheen gebracht en aan een strop gebracht

Wederom zijn er sombere luchten en een systeem van grafstenen

Weer dat blad, waarop hij zijn ziel uitstortte

De schepen van vertrouwen zinken in de zee van ruzies.

zo verslagen

Nadat we deze onzin hebben gedronken, halen we meteen het vuile linnen uit de hut

We hebben eenheid nodig, we hebben vrede nodig, we hebben een oprecht moment nodig

We moeten de woede die ons van binnenuit opeet, uitroeien.

Ik zal alles kruiselings kruisen, ik moet helemaal opnieuw beginnen

Nieuw nummer, nieuw album, weer kanttekeningen

Als je het niet leuk vindt, waarom zou je het dan verdragen?

Nou, natuurlijk, ga je gang

Verwijderen (Verwijderen, verwijderen, verwijderen)

Buiten het raam zullen de takken weer bedekt zijn met ijsgrijze haren

Alles gaat zoals het ging, ha, het bevroor gewoon

We zijn nu net uit elkaar, een onzichtbare kabel is gebroken

En dit is niet het einde van de lente, het vroor gewoon

Wederom vragen we de lucht om warmte, trossen lijsterbes

Ze worden rood, maak je geen zorgen, het betekent dat het koud is

Er ligt sneeuw in de steegjes, en we zijn er niet, en we waren er helemaal niet

Niet zo'n "ons", het bevroor gewoon

(bevriezen, bevriezen, bevriezen)

Bevriezen, bevriezen, bevriezen

bevriezen, bevriezen, bevriezen)