Делирий - Проект Увечье

И вот мы встретились опять с тобою, благо осень

Дарит желание писать, пока нет в планах бросить.

Источник рифм не зачах и будет плодоносить,

До тех пор, пока виски не тронула первая проседь.

Порой тут может подморозить, братцы,

Роспечаль — вот то, что будет самой лучшей аннотацией

Да, я рисовать люблю, но не любитель рисоваться.

Просто заполняя ручку смесью из сарказма и цинизма,

Что для мрази разной калий цианистый,

Дабы муштровать слова, как гладиаторов ланиста,

Высмеясь гротеском картуниста в стиле Кукрыникса.

Пороки общества, где колют соль и курят миксы,

Порой мусолят реваншизм оппортунисты.

Сырьевой придаток, третий мир на уровне Туниса,

Мерзлая земля, где над границей тучи ходят низко.

Свиньи рыл не оторвут от миски,

Очень сложно на своем стоять, с простреленным мениском.

Даже не вникал, что там вещал очередной министр,

Привык, что их слова пусты, как перезвон монисто.

Будущее тут, не Марс и колонисты,

Будущее — труп, свернувший шею на пути тернистом.

Мы зарыли в грунт руками нового протагониста,

Многотонный труд, на не наставшей эре коммунизма.

Народец как-то обмельчал, трясется за душонку,

Протест для них — это к брусчатке пригвоздить м*шонку.

Надевать погоны или маску — итог предрешенный,

Прямо как в мобиле: либо звездочка, либо решетка.

И эти темы все — просто ворох повторов,

Мой личный Хартланд стал банкротом, как город моторов.

Те же рожи у ларьков, опять синий боров упорот,

Потеряв надежду, будто золото Конкистадоров.

Для них все это понарошку, игры,

Местный Геракл на притоне рубит бошку гидры.

Все ждут когда экран погаснет и зажгутся титры,

А на душе опять скребутся тигры.

En zo hebben we je weer ontmoet, goede herfst

Geeft het verlangen om te schrijven, terwijl er geen plannen zijn om te stoppen.

De bron van rijmpjes zal niet verwelken en zal vrucht dragen,

Totdat de whisky werd aangeraakt door de eerste grijze haren.

Soms kan het hier vriezen, broeders,

Rospechal - dit is wat de beste annotatie zal zijn

Ja, ik hou van tekenen, maar niet van pronken.

Gewoon de pen vullen met een mengsel van sarcasme en cynisme,

Wat is anders kaliumcyanide voor uitschot,

Om woorden te boren als gladiatoren lanista,

Lachen om de groteske cartoonist in de stijl van Kukryniks.

De ondeugden van een samenleving waar ze zout- en rookmengsels injecteren,

Soms stellen opportunisten revanchisme uit.

Grondstoffenaanhangsel, de derde wereld op het niveau van Tunesië,

Bevroren land, waar wolken laag over de grens gaan.

Varkenssnuiten worden niet van de kom afgescheurd,

Het is heel moeilijk om alleen te staan, met een schot door de meniscus.

Ik heb me niet eens verdiept in wat de volgende minister daar uitzond,

Ik ben eraan gewend dat hun woorden leeg zijn, als een monisto-bel.

De toekomst is hier, niet Mars en de kolonisten,

De toekomst is een lijk dat zijn nek heeft gedraaid op een doornige weg.

We begroeven de nieuwe hoofdpersoon met onze handen in de grond,

Multi-ton werk, in het tijdperk van het communisme dat niet is gekomen.

De mensen werden op de een of andere manier kleiner, bevend door de ziel,

Een protest voor hen is om een ​​klootzak aan de straatstenen te spijkeren.

Schouderbanden of een masker omdoen is een uitgemaakte zaak,

Net als in een mobiele telefoon: ofwel een asterisk ofwel een hash.

En deze onderwerpen zijn allemaal maar een hoop herhalingen,

Mijn persoonlijke Heartland ging failliet als een stad van motoren.

Dezelfde gezichten bij de kraampjes, weer is het blauwe zwijn koppig,

De hoop verloren hebben, zoals het goud van de veroveraars.

Voor hen is het allemaal fantasie, spelletjes,

De lokale Hercules snijdt de kop van de hydra in het bordeel.

Iedereen wacht tot het scherm uitgaat en de aftiteling oplicht,

En de tijgers krabben weer in mijn ziel.