Экзистенциальная тоска - Проект Увечье

Время раздавать и выхватывать.

Вряд ли новатор я И мне до пьедесталов всех как-то далековато

Быт как каша манная — чуть теплая и комковатая

И все, что в силах изменить, лишь в контакте аватар

Это не трава-то заставляет брать перо, проматывать

Те хроники, где лился Кроненбург под треск травматов

Мой Инсмут мал.

Податься лимитой в город-громаду

или сдохнуть здесь, между домами, в гнили ароматов?

На этих стенах хитрый тэг закрутит маркер маркий

И где-то в темных переулках мутят марки нарки

Околозима, я ждал тебя в холодном парке в парке

Дома, дворы и арки — мой пустынный Аркхем

Голодный Хартланд, что глотал своих детей как Кронос

Мозги на вынос, фонаря желтого света конус

Экзистенциальная тоска

Я как презренный комерс — разменяю сплин на ваши лайки, тем и успокоюсь

Ведь может просто все в душе однажды накипеть и по телеку кривлялся вялый виггер-педик

Опять надергал слов из википедий

До того дойдет, что ты решишься просто выйти петь им Об этом точно не напишут в блог

Опять зависнет полоса загрузки

Кто-то вывел на стене: «Мы русские — с нами Бог»

А внизу дописано: «Я Бог, со мною русские»

Об этом точно не напишут в блог

Опять зависнет полоса загрузки

Кто-то вывел на стене: «Мы русские — с нами Бог»

А внизу дописано: «Я Бог, со мною русские»

К югу от границы, к западу от солнца

Пальцы небоскребов, Нибелунгов транспортные кольца

Я жду тот самый миг, когда нить оборвется

Все мы смертные танатонавты, как канатоходцы

И кто-то нам на лбу намалевал мишень

Рэп не для ушей широких масс, но доступней, чем проза

Впрочем, че уж там… Как завещал нам старина Мишель:

Путь наш растворится в карминовой струе невроза

Tijd om te geven en te grijpen.

Ik ben nauwelijks een vernieuwer En ik ben op de een of andere manier ver verwijderd van de sokkels van allemaal

Het leven is als griesmeelpap - een beetje warm en klonterig

En alles wat kan veranderen is alleen in contact avatar

Het is geen gras dat ervoor zorgt dat je een pen neemt, verkwist

Die kronieken waar Kronenburg stroomde onder het geknetter van verwondingen

Mijn Innsmouth is klein.

Ga tot het uiterste in de stadshulk

of hier sterven, tussen de huizen, in het bederf van geuren?

Op deze muren zal een lastige tag een brandewijnmarker laten draaien

En ergens in de donkere steegjes modderige drugsmerken

Tegen de winter wachtte ik op je in het koude park in het park

Huizen, erven en bogen - mijn woestijn Arkham

Hongerig Hartland dat zijn kinderen opslokte zoals Kronos

Hersenen afhaalmaaltijd, gele lichtkegel

existentieel verlangen

Ik ben als een verachtelijke commercial - ik ruil de milt voor jouw likes, zo zal ik kalmeren

Per slot van rekening zal op een dag misschien alles in de ziel koken en een trage wigger-flikker grijnsde op tv

Opnieuw heb ik woorden van Wikipedia gehaald

Het zal op het punt komen dat je besluit om gewoon uit te gaan en voor ze te zingen. Ze zullen er zeker niet over schrijven in een blog

Laadbalk zit weer vast

Iemand schreef op de muur: "Wij zijn Russen - God is met ons"

En daaronder staat geschreven: "Ik ben God, de Russen zijn met mij"

Ze zullen er zeker niet over schrijven in de blog

Laadbalk zit weer vast

Iemand schreef op de muur: "Wij zijn Russen - God is met ons"

En daaronder staat geschreven: "Ik ben God, de Russen zijn met mij"

Ten zuiden van de grens, ten westen van de zon

Vingers van wolkenkrabbers, Nibelungen transportringen

Ik wacht op het moment dat de draad breekt

We zijn allemaal sterfelijke thanatonauten, zoals koorddansers

En iemand schilderde een doelwit op ons voorhoofd

Rap is niet voor de oren van de massa, maar toegankelijker dan proza

Wat is er echter ... Zoals de oude Michel ons heeft nagelaten:

Ons pad zal oplossen in de karmijnrode stroom van neurose