Мы вернулись домой - Проект Увечье, Ка тет

Пасмурный день, снова укутает снегом злодейка-метель.

Навстречу беде отправляются толпы вчерашних детей,

Этот путь невозможно пройти без потерь,

Будь то жаркая степь или Фьорды - скалистая твердь.

Всюду близкая смерть и сплетенные в гордиев узел долгие версты путей.

В крови до локтей, в свои девятнадцать уже видел бездны,

Прочь из хором, где толпы лакеев любезных, шорох бесед затрапезных.

Он растворялся за лесом, скитался по миру на сечи уверенно бряцал железом

Разлуки клинок, его душу мучительно медленно резал (скрестим мечи).

Покуда с небес не грозит Демиурга карающий палец (солнца лучи)

Обрушится яростно вниз, как лавина пылающих палиц.

Скачи как паяц, усталый боец.

На сражений полях смертоносно стремительный танец,

И в пляске клинков, на рубахе твоей проступает багрянец.

Сколько снегов намело помело белой ведьмы в холодных сугробах

Застылых отрогах далеких краев, в горниле боев треть погибло в итоге.

Дуй в парусину во всю, седобородый Борей, мы вернулись с холодных морей,

Чтоб увидеть скорей те лица родных и любимых в пресветлом чертоге.

Мы вернулись домой!

Мы вернулись домой, чтобы к сердцу скорей прижать родных и любимых

И больше не надо награды иной!

Мы вернулись домой!

Мы вернулись домой, чтобы к сердцу скорей прижать родных и любимых

И больше не надо награды иной!

Свет ярких небесных объектов, они из тех, кто в пути.

Не извивался в телесных утехах,

Ведь их удел стоять, не сгибаясь под весом железных доспехов.

За горизонт уносят корабли порывами ветра.

Малозаметна во взгляде тоска, что нашла свой приют, где-то в недрах железного сердца.

Они мчатся на север, они не сеют (сеют), затянется небо серым,

Опустят головы те, в ком не было веры в пути.

Их не грели Фаваровы кальдеры, толкали морские ветра,

Драккары дойдут до родных берегов, когда ночь подкрадется к ним черной пантерой.

Сложила головы треть, в ярости пробудился зверь, клинок снова оставил пунцовый след,

Предсмертный взгляд последний раз вцепится в белый свет.

Тех, кто выжил, ждет родной дом (дом), они идут за горизонт (горизонт),

Вдалеке Ёрд, молотом бьет Тор, так ударит гром, что затрясется сам небосклон (небосклон).

В сердце вонзится тоска скрамасаксом, отразится в глазах старика,

Лишь на миг пролетели года, отгремели бои.

В памяти навсегда череда этих ярких картин,

Он дома, достоин родовой саги, шли мимо последние дни.

Мы вернулись домой!

Мы вернулись домой, чтобы к сердцу скорей прижать родных и любимых

И больше не надо награды иной!

Мы вернулись домой!

Мы вернулись домой, чтобы к сердцу скорей прижать родных и любимых

И больше не надо награды иной!

Een bewolkte dag, de schurk-blizzard zal het opnieuw in sneeuw wikkelen.

Menigten van de kinderen van gisteren gaan op zoek naar problemen,

Dit pad kan niet zonder verlies worden bewandeld,

Of het nu hete steppe is of fjorden - rotsachtig firmament.

Overal dichtbij de dood en kilometerslange paden verweven tot een Gordiaanse knoop.

In het bloed tot aan de ellebogen, op mijn negentiende zag ik al de afgrond,

Weg van het koor, waar massa's beminnelijke lakeien, het geritsel van sjofele gesprekken.

Hij loste op achter het bos, zwierf rond de wereld in de strijd, zelfverzekerd ratelend met ijzer

Het mes van scheiding, zijn ziel pijnlijk langzaam gesneden (we kruisen de zwaarden).

Zolang de Demiurg de straffende vinger uit de hemel (de stralen van de zon) niet bedreigt

Zal woedend naar beneden vallen als een lawine van vlammende clubs.

Spring als een clown, vermoeide vechter.

Op de slagvelden, een dodelijke snelle dans,

En in de dans van messen verschijnt karmozijnrood op je shirt.

Hoeveel sneeuw heeft de pomelo van de witte heks bedekt met koude sneeuwbanken

Bevroren sporen van verre landen, in de smeltkroes van veldslagen, een derde stierf uiteindelijk.

Blaas met al je kracht in het canvas, Borey met grijze baard, we kwamen terug van de koude zeeën,

Om straks die gezichten van familieleden en geliefden in de lichte hal te zien.

We zijn weer thuis!

We keerden terug naar huis om onze familieleden en geliefden zo snel mogelijk in ons hart te drukken.

En er zijn geen beloningen meer nodig!

We zijn weer thuis!

We keerden terug naar huis om onze familieleden en geliefden zo snel mogelijk in ons hart te drukken.

En er zijn geen beloningen meer nodig!

Het licht van heldere hemellichamen, ze zijn van degenen die onderweg zijn.

Wriemelde niet in lichamelijke genoegens,

Het is tenslotte hun lot om te staan, niet te buigen onder het gewicht van ijzeren harnassen.

Schepen worden door windstoten over de horizon gedragen.

De melancholie die ergens in de diepten van het ijzeren hart zijn beschutting heeft gevonden, is in de look nauwelijks merkbaar.

Ze haasten zich naar het noorden, ze zaaien niet (zaaien), de lucht zal grijs aanslepen,

Degenen die onderweg geen geloof hadden, zullen hun hoofd laten zakken.

Ze werden niet verwarmd door de caldera's van Favarov, ze werden voortgestuwd door zeewinden,

Drakkars zullen hun geboorteland bereiken wanneer de nacht als een zwarte panter over hen kruipt.

Een derde legde de kop neer, het beest werd woedend wakker, het mes liet opnieuw een karmozijnrood spoor achter,

Een stervende blik zal zich voor de laatste keer vastklampen aan het witte licht.

De overlevenden wachten op hun huis (thuis), ze gaan voorbij de horizon (horizon),

In de verte, Yord, slaat Thor met een hamer, de donder zal toeslaan zodat de lucht zelf (de lucht) zal beven.

Angst zal het hart doorboren met scramasax, zal worden weerspiegeld in de ogen van de oude man,

Slechts voor een moment vlogen de jaren voorbij, de gevechten verstomden.

In herinnering voor altijd een reeks van deze levendige foto's,

Hij is thuis, de voorouderlijke sage waardig, de laatste dagen zijn voorbijgegaan.

We zijn weer thuis!

We keerden terug naar huis om onze familieleden en geliefden zo snel mogelijk in ons hart te drukken.

En er zijn geen beloningen meer nodig!

We zijn weer thuis!

We keerden terug naar huis om onze familieleden en geliefden zo snel mogelijk in ons hart te drukken.

En er zijn geen beloningen meer nodig!