Город спит - PLC, Надя Маслова, Вероника Ли

Город спит … не буди его

Город устал… неисповедимы пути его улиц

Их стены молча помнят каждый год, день

Город помнит лица всех своих детей

Город застыл… на несколько минут перед рассветом

Он помнит мечты всех, кто стал ближе к небу

Кто стал первым снегом, или осенним ветром

Ушел рано, не задав вопросов, не найдя ответов

Тех, кто нашел свободу, кто стал ярче света

Тех, кто когда-то был, и кого сегодня нет…

Завтра небо будет синим

Они живы, пока мы помним

Господи, дай всем нам силы

Встретить новый день стоя

Это время течет в вечность

И однажды мы все уходим,

Но всегда наступит завтра

Город спит, и город помнит…

De stad slaapt... niet wakker maken

De stad is moe ... de wegen van haar straten zijn ondoorgrondelijk

Hun muren herinneren zich stil elk jaar, elke dag

De stad herinnert zich de gezichten van al haar kinderen

De stad bevroor ... een paar minuten voor zonsopgang

Hij herinnert zich de dromen van iedereen die dichter bij de hemel is gekomen

Wie werd de eerste sneeuw of herfstwind?

Hij ging vroeg weg, zonder vragen te stellen, zonder antwoorden te vinden

Degenen die vrijheid vonden, die helderder werden dan het licht

Degenen die ooit waren, en die nu niet zijn ...

Morgen is de lucht blauw

Ze leven zolang we ons herinneren

Heer, geef ons alle kracht

ga de nieuwe dag tegemoet staand

Deze tijd stroomt de eeuwigheid in

En op een dag gaan we allemaal weg

Maar morgen komt altijd

De stad slaapt en de stad herinnert zich...