Я почти итальянец - Пикник

Ты думал - мы дети белого холода,

Ты думал –мы больше не сделаем шаг,

И новые ветры вернутся не раньше,

Чем ты досчитаешь до ста.

Ты думал – дыхание наше глубоко,

Ты думал - наверно, мы скованы сном.

А мы открыли двери и окна настежь,

А иначе зачем это все.

Мне опять захотелось тепла и я жду,

Вот сейчас мое сердце расплавится,

Я почти итальянец...

Я почти итальянец...

Может, то, что я ждал, уже началось,

И я кружусь в фантастическом танце.

Я почти итальянец...

Ты думал - огонь в нашем доме погашен,

Ты думал – мы спорим опять ни о чем,

А мы открыли двери и окна настежь,

А иначе зачем это все.

Мне опять захотелось тепла и я жду,

Вот сейчас мое сердце расплавится,

Я почти итальянец...

Я почти итальянец...

Может, то, что я ждал, уже началось,

И я кружусь в фантастическом танце.

Я почти итальянец...

Я почти итальянец...

Я почти итальянец...

Je dacht - we zijn kinderen van witte kou,

Je dacht dat we geen stap meer zouden zetten

En de nieuwe wind zal niet eerder terugkeren

Hoe tel je tot honderd.

Je dacht dat onze adem diep was

Je dacht - waarschijnlijk zijn we geketend aan de slaap.

En we openden de deuren en ramen wijd open,

Waarom is het anders allemaal.

Ik wilde weer warmte en ik wacht

Nu smelt mijn hart

Ik ben bijna Italiaans...

Ik ben bijna Italiaans...

Misschien is waar ik op heb gewacht al begonnen

En ik draai in een fantastische dans.

Ik ben bijna Italiaans...

Je dacht dat de brand in ons huis geblust was

Je dacht dat we weer ruzie hadden over niets,

En we openden de deuren en ramen wijd open,

Waarom is het anders allemaal.

Ik wilde weer warmte en ik wacht

Nu smelt mijn hart

Ik ben bijna Italiaans...

Ik ben bijna Italiaans...

Misschien is waar ik op heb gewacht al begonnen

En ik draai in een fantastische dans.

Ik ben bijna Italiaans...

Ik ben bijna Italiaans...

Ik ben bijna Italiaans...