Кукла с человеческим лицом - Пикник

Мир как будто надвое расколот,

За витрины голубым стеклом,

Тихо плачет манекен бесполый,

Кукла с человеческим лицом.

Просит одинокими ночами

Просит он у неба одного:

Чтоб огонь от искры изначальной

Разгорелся в сердце у него.

Чтобы было сладко,

Чтобы было больно,

Чтобы каяться потом.

Вот и плачет манекен бесполый,

Кукла с человеческим лицом.

Станет он Перекати-поле,

Станет ждать, чтоб жар надежды стих.

Чтоб одну стеклянную неволю

Разменять на тысячу других.

А пока он тишиною скован

За витрины голубым стеклом,

Тихо плачет манекен бесполый,

Кукла с человеческим лицом.

De wereld lijkt in tweeën gesplitst

Achter blauwe glazen ramen

Een seksloze mannequin huilt stilletjes,

Pop met een menselijk gezicht.

Vraagt ​​op eenzame nachten

Hij vraagt ​​de hemel om een:

Zodat het vuur van de oervonk

Verbrand in zijn hart.

om lief te zijn

Pijn doen

Om zich later te bekeren.

Dus de seksloze mannequin huilt,

Pop met een menselijk gezicht.

Hij zal een tuimelkruid worden,

Zal wachten tot de hitte van de hoop is gezakt.

Dus die ene glazen bondage

Ruil voor duizend anderen.

En terwijl hij geketend is door stilte

Achter blauwe glazen ramen

Een seksloze mannequin huilt stilletjes,

Pop met een menselijk gezicht.