Вот же это слово - Пикник

Слово — это ветер, ветер — это…

Вот же это слово, с ног как будто сбило.

Слово — это ветер, а ветер — это сила.

Издали и город кажется осколком,

Потому не вечно, потому недолго.

Вот же эти руки, шёлк и злые плети

Бьют, а мне не больно, я один на свете.

Подожгу звезды, что ещё остались,

Попрошу небо: «Обогрей малость!»

На заре тихо солнце разбудит.

Все, что захочешь, все так и будет.

День уходящий сбросит оковы,

Зачеркни старый, нарисуй новый…

Вот бы обогреться искрами рассвета,

А уже торопят, мол, пройдет и это.

Уж звезда на небе сто имён сменила,

Имя — это слово, слово — это ветер, а ветер — это…

Ветер — это…

Het woord is de wind, de wind is...

Dit is het woord dat me van mijn voeten leek te slaan.

Het woord is de wind, en de wind is de kracht.

Van ver lijkt de stad een scherf,

Dus niet voor altijd, dus niet voor lang.

Hier zijn deze handen, zijde en kwade zwepen

Ze hebben me geslagen, maar het doet me geen pijn, ik ben alleen op de wereld.

Ik zal de sterren in brand steken die nog over zijn

Ik zal de lucht vragen: "Warm een ​​beetje!"

Bij zonsopgang zal de zon stilletjes ontwaken.

Wat je ook wilt, alles zal zo zijn.

De voorbijgaande dag zal de boeien afwerpen,

Doorstreep het oude, teken het nieuwe...

Dat zou worden verwarmd door de vonken van de dageraad,

En ze hebben al haast, zeggen ze, ook dit gaat voorbij.

Reeds een ster aan de hemel heeft honderd namen veranderd,

De naam is het woord, het woord is de wind, en de wind is...

De wind is...