На луче… - Пикник

На луче… На луче…

На луче…

На луче… На луче…

На луче…

Среди призрачных порогов,

Где под неба взглядом строгим,

Вся дрожит обезумевешая звезда.

Поиграв сперва немного,

Заведет тебя дорога

И опять оставит пропадать.

Припев:

Посреди весны, где сердце бесится,

Где не спросят тебя, кто ты и зачем?

Где легко и хочет день повеситься,

На прозрачном солнечном луче.

Стыд мучительный изведав,

Став предателем последним,

За блаженный миг готовый все отдать.

Зачарованный как будто,

Что без воли и рассудка,

Сам идет туда, чтоб снова пропадать.

Припев:

Посреди весны, где сердце бесится,

Где не спросят тебя, кто ты и зачем?

Где легко и хочет день повеситься,

На прозрачном солнечном луче.

На луче…

На луче…

На луче…

Что за демоны над ним?

Жаром внутренним гоним,

Он торопится, не в силах больше ждать.

Зачарованный как будто,

Что без воли и рассудка,

Сам идет туда, чтоб снова пропадать.

На луче… На луче…

На луче…

На луче… На луче…

На луче…

Op de balk... Op de balk...

Op de balk...

Op de balk... Op de balk...

Op de balk...

Tussen de spookachtige drempels,

Waar onder de hemel met een strikte blik,

Alle trillende radeloze ster.

Na een beetje spelen,

De weg zal je leiden

En weer laten verdwijnen.

Refrein:

Midden in de lente, waar het hart raast,

Waar ze je niet vragen wie je bent en waarom?

Waar het gemakkelijk is en zichzelf voor de dag wil ophangen,

Op een transparante zonnestraal.

Na pijnlijke schaamte te hebben ervaren,

De laatste verrader worden

Klaar om alles te geven voor een zalig moment.

Als betoverd

Dat zonder wil en reden,

Zelf gaat hij erheen om weer te verdwijnen.

Refrein:

Midden in de lente, waar het hart raast,

Waar ze je niet vragen wie je bent en waarom?

Waar het gemakkelijk is en zichzelf voor de dag wil ophangen,

Op een transparante zonnestraal.

Op de balk...

Op de balk...

Op de balk...

Wat zijn de demonen boven hem?

We rijden met innerlijke warmte,

Hij heeft haast, kan niet langer wachten.

Als betoverd

Dat zonder wil en reden,

Zelf gaat hij erheen om weer te verdwijnen.

Op de balk... Op de balk...

Op de balk...

Op de balk... Op de balk...

Op de balk...