Истерика - Пикник

В этом городе цвет, и свет фонарей,

Всe готовит на подвиг, на войну.

В этом месяце дождь ложится на снег,

Грохот барабана рождает тишину.

Здесь луна решает, какой,

Какой звезде сегодня стоит упасть.

Здесь мои глаза не видят,

Чем она больна.

Моe тело уже не моe, только жалкая часть,

Жалкая надежда.

Hо во мне всегда жила — истерика!

Какое дикое слово, какая игра,

Какая истерика!

Истерика, но я владею собой,

Просто устал, просто устал, но я владею собой.

Какое дикое слово, слово — истерика!

Что со мной — может, может это волнение,

Hе чувствую ритма в висках,

Словно это

Сердце отказало мне во всeм.

Где-то между камней город держит в тисках,

А усталый ветер воет только о своeм.

Здесь моe тело поддержка костру,

Я слышу бешеный, бешеный, бешеный, бешеный смех,

И любое дело сразу валится из рук.

Где моя сила, моя любовь, моя свобода,

Какой, какой со мной грех.

Здесь моя надежда, лишь надеется, а вдруг?

Меня, меня бьeт истерика,

Какая страшная мука, страшная боль.

Меня бьeт истерика!

Какой удачный исход?

Как долго длилась истерика,

Я знаю скоро пройдeт,

Оставит лишь раны, удачный исход.

Глубокие раны — я не верю, что всe так легко,

Вот он выход — истерика!

Спасибо ветер, ветер я с тобой.

Город, снег.

Вместе с песней оставил свою боль.

Ветер унес мою жизнь в океан

И я с тобой весeлый смех,

Спасибо за ветер.

В этом городе цвет, и свет фонарей,

Всe готовит на подвиг, на войну.

В этом месяце дождь ложится на снег

Грохот барабана рождает тишину.

In deze stad, kleur en het licht van lantaarns,

Alles bereidt zich voor op een prestatie, op een oorlog.

Deze maand valt de regen op de sneeuw,

Het gebrul van de trommel geeft aanleiding tot stilte.

Hier bepaalt de maan welke,

Welke ster moet vandaag vallen.

Hier zien mijn ogen niet

Wat is ze ziek.

Mijn lichaam is niet langer van mij, alleen een zielig deel,

Een jammerlijke hoop.

Maar hysterie heeft altijd in mij gewoond!

Wat een wild woord, wat een spel

Wat een hysterie!

Hysterie, maar ik beheers mezelf,

Gewoon moe, gewoon moe, maar ik beheers mezelf.

Wat een wild woord, het woord hysterie!

Wat is er mis met mij - misschien is het opwinding,

Ik voel het ritme niet in mijn slapen,

Zoals dit

Mijn hart gaf me alles.

Ergens tussen de stenen wordt de stad vastgehouden in een bankschroef,

En de vermoeide wind huilt alleen om zijn eigen.

Hier is mijn lichaam dat het vuur ondersteunt,

Ik hoor gek, gek, gek, gek gelach,

En elk bedrijf loopt meteen uit de hand.

Waar is mijn kracht, mijn liefde, mijn vrijheid,

Wat, wat een zonde met mij.

Hier is mijn hoop, enige hoop, wat als?

Ik, ik ben hysterisch

Wat een vreselijke pijn, vreselijke pijn.

Ik ben hysterisch!

Wat is het goede resultaat?

Hoe lang duurde de driftbui?

Ik weet dat het snel voorbij zal gaan

Laat alleen wonden, een succesvol resultaat.

Diepe wonden - ik geloof niet dat alles zo gemakkelijk is,

Hier is de uitweg - hysterie!

Dank u wind, de wind ben ik met u.

Stad, sneeuw.

Hij liet zijn pijn samen met het lied.

De wind nam mijn leven mee naar de oceaan

En ik ben met je een vrolijke lach,

Bedankt voor de wind.

In deze stad, kleur en het licht van lantaarns,

Alles bereidt zich voor op een prestatie, op een oorlog.

Deze maand valt de regen op de sneeuw

Het gebrul van de trommel geeft aanleiding tot stilte.