The Fire - pandemonium

Oh, can you feel it now?

The cold wind in your direction

From my rushing by

Leaving a notion of time turned down

In the trace of fake affection

Are you still there now?

Granting your loved ones

The gift that you’ve gotten from me

Nobody knows it

It’s lying there being possessed

In the deepest of seas

Buy me a spot in the moonland

And promise you’ll go when I’m there

I know you’ll be saying what I just won’t hear

In vacuum we’ll be so sincere

Pray for the sun to enlighten you

Knowing what you see is from the past

Eight minutes away from internalization

With the glow that forever seems to last

Projecting our landscape as shadows

As darkness compared to its light

Feeding from rationalization

From concepts making this leading star ignite

Never will you be lonely

A mind in desperation

Will be fuel to the fire in the sky

It warms you, consoles you

Constitutes the concepts

That keep you free from guilt and will to die

Keep the flame alive

In ashes of words we are walking to our knees

The bigger the fire, the more it devours

Eating all the oxygen

Choking its creative force

Mountains building around us

Contours of worn out concepts growing tall

The flame’s way over our heads

We’re standing in the shadows

Of the walls we’ve risen ourselves

Gotta find a way out

Deceived by the light

In this platonic cave of words

The flame’s gonna die

In the ashes we’ll find

The shame of our desires

(Ille amat veret qui sine teste amat)

No, I will not love you

You never should expect my contributions

To a dream we’ll both one day wake up from

Knowing that the supersensual

Is just unreal

Rush!

Take me away to my moonland

Where I’ll be safe from conceptual lights

Save what I treasured during my stay

I might need a fire one day

Alone with the truth

Stripped down to its primitive core

It’s so cold outside

The stars are all gone

What’s left is the light of my mind

A glow in the dark

Shining like love

Like joy used to shine one time

Only I know that this one’ll go out

I can feel it now

The cold wind in my direction

Once so decisive, now looking back

Silently seized with misgivings of introspection

I hold in my hand

The match of the primus motor

Don’t come tonight

Find your own moon

And a superlunary fire of your size

Oh, kun je het nu voelen?

De koude wind in jouw richting

Van mijn haasten door

Een idee van tijd afgewezen laten

In het spoor van valse genegenheid

Ben je er nu nog?

Je dierbaren schenken

Het cadeau dat je van mij hebt gekregen

Niemand weet het

Het ligt daar bezeten te zijn

In de diepste zeeën

Koop een plek voor me in het maanland

En beloof dat je gaat als ik er ben

Ik weet dat je gaat zeggen wat ik gewoon niet hoor

In vacuüm zijn we zo oprecht

Bid voor de zon om je te verlichten

Weten wat je ziet, stamt uit het verleden

Acht minuten verwijderd van internalisatie

Met de gloed die eeuwig lijkt te duren

Ons landschap projecteren als schaduwen

Als duisternis vergeleken met zijn licht

Voeden vanuit rationalisatie

Van concepten die deze leidende ster doen ontbranden

Nooit zul je eenzaam zijn

Een geest in wanhoop

Zal brandstof zijn voor het vuur in de lucht

Het verwarmt je, troost je

Vormt de concepten

Die je vrij houden van schuldgevoelens en de wil om te sterven

Houd de vlam levend

In as van woorden lopen we op onze knieën

Hoe groter het vuur, hoe meer het verslindt

Alle zuurstof opeten

Zijn creatieve kracht verstikkend

Bergen bouwen om ons heen

Contouren van versleten concepten worden steeds groter

De vlam is een weg over onze hoofden

We staan ​​in de schaduw

Van de muren die we zelf hebben opgetrokken

Moet een uitweg vinden

Bedrogen door het licht

In deze platonische grot van woorden

De vlam gaat dood

In de as zullen we vinden

De schande van onze verlangens

(Ille amat veret qui sine teste amat)

Nee, ik zal niet van je houden

Je mag mijn bijdragen nooit verwachten

Naar een droom waar we allebei op een dag uit wakker worden

Wetende dat het bovenzinnelijke

Is gewoon onwerkelijk

Haast!

Neem me mee naar mijn maanland

Waar ik veilig ben voor conceptuele lichten

Bewaar wat ik heb gekoesterd tijdens mijn verblijf

Ik heb misschien ooit een vuur nodig

Alleen met de waarheid

Gestript tot zijn primitieve kern

Het is zo koud buiten

De sterren zijn allemaal weg

Wat overblijft is het licht van mijn geest

Een gloed in het donker

Stralend als liefde

Zoals vreugde ooit scheen

Alleen ik weet dat deze uit zal gaan

Ik kan het nu voelen

De koude wind in mijn richting

Ooit zo bepalend, nu terugkijkend

Stil gegrepen door twijfels over introspectie

Ik houd in mijn hand

De match van de primus-motor

Kom vanavond niet

Vind je eigen maan

En een superlunaire brand van jouw grootte