Nightlike Silence - pandemonium

As I enter the world of dreams and of chaos

I suddenly feel the presence of eyes

A reminder of the eternal pain engraved in my soul with filth and scorn

Heretic she was when she spellbound my eyes

Temptation and beauty, (so) fullfilled with lies

She knows how to rape those souls of weakness and leave the cadaver in brutal

despair

Endless nights of passion

I thought it was my fate

Fatal betrayal, all promises were broken

Entirely I fell for thee, imprisoned by thy grace

Frozen in deception, I bleed in misery

Nightlike silence, emptiness I feel

Lost in remembrance, my tears full of grief

Enslaved by the memories, can not escape

From those moments of joy that I wish could remain

The sun is no longer the bringer of light

My soul is like snow in the winter night

Velvet darkness surrounding me

As I stand alone in this tragedy

Within these walls built of ebony tears

I fear the unknown

Every step I try to take becomes five steps in reverse

In my mind, a nightlike silence

Only memories remain

I can not erase thy picture

So naked and plain

Now a thousand days have passed

But those crimson eyes still last

This silent mourning seems to have no end

Another day in fire, another night in pain

Victim of a pure desire

Yeah yeah, my soul is in a hearse

Forgotten and erased

I thought it could be everlasting, never dying

There were so many things to tell

Instead you showed me hell

Innocence is pure imagination, hypocrisy…

This is eternal the eyes so infernal

I feel the coming of new tragedy

Once you have fallen you can not arise

I surrender under a bloodred sky

A slave under thy lust, her beauty a disguise

The bringer of nightlike silence has come

Dressed for the twilight journey

The spellbinding beast has been released

Terwijl ik de wereld van dromen en chaos betreed,

Ik voel plotseling de aanwezigheid van ogen

Een herinnering aan de eeuwige pijn die met vuil en minachting in mijn ziel is gegrift

Ketter was ze toen ze mijn ogen betoverde

Verleiding en schoonheid, (dus) vervuld van leugens

Ze weet hoe ze die zielen van zwakte moet verkrachten en het kadaver op brute wijze moet achterlaten

wanhoop

Eindeloze nachten vol passie

Ik dacht dat het mijn lot was

Fataal verraad, alle beloften werden gebroken

Ik viel helemaal voor u, gevangengenomen door uw genade

Bevroren in bedrog, bloed ik in ellende

Nachtelijke stilte, leegte die ik voel

Verloren in herinnering, mijn tranen vol verdriet

Tot slaaf gemaakt door de herinneringen, kan niet ontsnappen!

Van die momenten van vreugde waarvan ik zou willen dat ze konden blijven

De zon is niet langer de brenger van licht

Mijn ziel is als sneeuw in de winternacht

Fluwelen duisternis om me heen

Omdat ik alleen sta in deze tragedie

Binnen deze muren gebouwd van ebbenhouten tranen

Ik vrees het onbekende

Elke stap die ik probeer te zetten, wordt vijf omgekeerde stappen

In mijn gedachten een nachtelijke stilte

Alleen herinneringen blijven

Ik kan je foto niet wissen

Zo naakt en gewoon

Nu zijn er duizend dagen verstreken

Maar die karmozijnrode ogen gaan nog steeds mee

Aan deze stille rouw lijkt geen einde te komen

Nog een dag in het vuur, nog een nacht in pijn

Slachtoffer van een puur verlangen

Ja ja, mijn ziel ligt in een lijkwagen

Vergeten en gewist

Ik dacht dat het eeuwig kon zijn, nooit dood

Er waren zoveel dingen te vertellen

In plaats daarvan liet je me de hel zien

Onschuld is pure verbeelding, hypocrisie...

Dit zijn de eeuwige ogen zo hels

Ik voel de komst van een nieuwe tragedie

Als je eenmaal gevallen bent, kun je niet meer opstaan

Ik geef me over onder een bloedrode hemel

Een slaaf onder uw lust, haar schoonheid een vermomming

De brenger van nachtelijke stilte is gekomen

Gekleed voor de schemering reis

Het betoverende beest is vrijgelaten