Fear of Denial - pandemonium

As we reach unto the sky

Living fearful in a lie

We stop and stare upon the starlit fields we see

Out there I watch the trail of streaming light

Defining patterns in the shining eyes

My lifeblood, that feeds my will to be

Is slowly deserting me

The silence from your lips deceives your true intentions

And it follows me into the grave

Those shining eyes, I feel their cold gaze

My lifeblood, that feeds my will to be

Is slowly deserting me

The silence from your lips deceives your true intentions

And it follows me into the grave

As we reach unto the sky

Living fearful in a lie

We stop and stare upon the starlit fields we see

Out there I watch the trail of streaming light

Defining patterns in the shining eyes

-staring back at me

As our world is set on a course that is bound

To lead to extinction

Our minds won’t still allow us to

Think in different ways

A silent roar rising up to the ceiling

Of suppressed emotions

I try to look into your mind

But a barren wasteland is all I see

Those shining eyes, I feel their cold gaze

Those shining eyes are staring at me

Whispering statues marbled in stone

Starting to transform into a shape

That was previously to them unknown

Running in fear of denial

Afraid of losing what little dignity is left in me

A violent roar of anger and frustration

Will my soul never taste the light?

Reaching to the sky…

Living fearful until we die…

Afraid of living

Afraid of ourselves

For all we know

We must die to end this proces

Als we naar de hemel reiken

Angstig leven in een leugen

We stoppen en staren naar de door sterren verlichte velden die we zien

Daarbuiten kijk ik naar het spoor van stromend licht

Patronen definiëren in de glanzende ogen

Mijn levensbloed, dat voedt mijn wil om te zijn

Laat me langzaam in de steek

De stilte van je lippen bedriegt je ware bedoelingen

En het volgt me het graf in

Die stralende ogen, ik voel hun koude blik

Mijn levensbloed, dat voedt mijn wil om te zijn

Laat me langzaam in de steek

De stilte van je lippen bedriegt je ware bedoelingen

En het volgt me het graf in

Als we naar de hemel reiken

Angstig leven in een leugen

We stoppen en staren naar de door sterren verlichte velden die we zien

Daarbuiten kijk ik naar het spoor van stromend licht

Patronen definiëren in de glanzende ogen

-naar mij terug staren

Aangezien onze wereld zich op een koers bevindt die gebonden is,

Om tot uitsterven te leiden

Onze geest staat ons dat nog steeds niet toe

Denk op verschillende manieren

Een stil gebrul stijgt op tot aan het plafond

Van onderdrukte emoties

Ik probeer in je geest te kijken

Maar een kale woestenij is alles wat ik zie

Die stralende ogen, ik voel hun koude blik

Die stralende ogen staren me aan

Fluisterende beelden gemarmerd in steen

Beginnen te transformeren in een vorm

Dat was voorheen voor hen onbekend

Rennen uit angst voor ontkenning

Bang om het kleine beetje waardigheid dat ik nog heb te verliezen

Een gewelddadig gebrul van woede en frustratie

Zal mijn ziel nooit het licht proeven?

Naar de hemel reiken...

Angstig leven tot we sterven...

Bang om te leven

Bang voor onszelf

Voor zover we weten

We moeten sterven om dit proces te beëindigen