Reflecting Mirrors - pandemonium

Reflecting mirrors

Bound to show our true inner selves

As empty as they can ever be

The seasons have changed

Into one big thunder storm

That plows through the former gloryful world

The lid has been sealed

This ensphered world will perish beyond the light

Come, spectate, the world in disorder

Can you feel the wrath of a million years?

Eradicate the sins of man

Just as man destroyed his own land

The winds have changed and a new hymn is sung

The spectra shimmer in no colors but one

The dawn is gone, we’re trapped in the night

Fearing our blinded sight

Enraged are the seas, throwing wave after wave

The sky is gorging the air we crave

The mighty disasters walking hand in hand

We feel so small, yet so grand

Watch, observe, the chaos at hand

Can a man made idea play the opponent of man?

Mattoids of ours, the last living hope

Our feeble minds cannot withstand this blow

The anthem of fierce diapason

Infringing with scorn on our souls

The barrier to our sanctuary has been broken

Inferno roams til there is no more

Dashes to lashes and lust to cost

The sins are kept safe within a solid crust

Only purgatory’s flame might pierce its hollow shell

We’ll all find out when we dwell with the condemned

Tears of a blackened world subside the lust and desires

Shiver as the quaking earth spews dust when we

Embrace the night sky

That glitters so calm like innocent virgin eyes

Then congeal like eyes

By their ever watchful eyes

A six star constellation

A deceitful presence that tints the sky

The forthcoming revelation speaks the words, we must comply

Cries of despair, imprisoned by the sins we share

Cries, so pitiful compared to the reaper’s roar

Cries of despair, imprisoned by the sins we share

Judgement has befallen

Like in a scenery with light

We still crawl back into the night

Like in a scenery with night

We’re still searching for the light

When all is gone and no more is to reap

The world will fall into a sleep so deep

A slumber with a depth that no man can climb

Dreaming of nighttime

Reflecterende spiegels

Gebonden om ons ware innerlijke zelf te laten zien

Zo leeg als ze ooit kunnen zijn

De seizoenen zijn veranderd

In één grote onweersbui

Die ploegt door de voormalige glorieuze wereld

Het deksel is verzegeld

Deze gesfereerde wereld zal voorbij het licht vergaan

Kom kijken, de wereld in wanorde

Kun je de toorn van een miljoen jaar voelen?

De zonden van de mens uitroeien

Net zoals de mens zijn eigen land verwoestte

De wind is veranderd en er wordt een nieuwe hymne gezongen

De spectra glinsteren in slechts één kleur

De dageraad is weg, we zitten vast in de nacht

Uit angst voor ons blinde zicht

Woedend zijn de zeeën, golf na golf gooiend

De lucht vult de lucht waar we naar hunkeren

De machtige rampen lopen hand in hand

We voelen ons zo klein en toch zo groots

Kijk, observeer, de chaos bij de hand

Kan een door mensen gemaakt idee de tegenstander van de mens spelen?

Mattoids van ons, de laatste levende hoop

Onze zwakke geest kan deze klap niet weerstaan

Het volkslied van de felle diapason

Met minachting inbreuk maken op onze zielen

De barrière naar ons heiligdom is doorbroken

Inferno zwerft tot er niets meer is

Streepjes naar wimpers en lust om te kosten

De zonden worden veilig bewaard in een stevige korst

Alleen de vlam van het vagevuur zou zijn holle schil kunnen doorboren

We zullen er allemaal achter komen wanneer we bij de veroordeelden wonen

Tranen van een zwartgeblakerde wereld doen de lust en verlangens verdwijnen

Bibber als de bevende aarde stof uitspuwt als we

Omarm de nachtelijke hemel

Dat glinstert zo kalm als onschuldige maagdelijke ogen

Dan stollen als ogen

Door hun altijd waakzame ogen

Een sterrenbeeld met zes sterren

Een bedrieglijke aanwezigheid die de lucht kleurt

De aanstaande onthulling spreekt de woorden, we moeten gehoorzamen

Wanhoopskreten, gevangen door de zonden die we delen

Huilt, zo zielig vergeleken met het gebrul van de maaier

Wanhoopskreten, gevangen door de zonden die we delen

Het oordeel is gevallen

Zoals in een landschap met licht

We kruipen nog steeds de nacht in

Zoals in een landschap met nacht

We zijn nog steeds op zoek naar het licht

Wanneer alles weg is en er niet meer te oogsten is

De wereld zal zo diep in slaap vallen

Een slaap met een diepte die niemand kan beklimmen

Dromen van de nacht