A Journey Through Her Dusk - pandemonium

Voices within the chambers of darkness

From ancient dimensions

Spreading its spells

To gather the creatures of night

Midwinter silence in the snow-whirling storms

She’s prepared for the supper, a taste of the cold

She looks at the mirror, utopia is faced

She laughs at the sight that she sees

The voices have come, to make her impure

To turn her soul to the devil’s tool

The fruit of heaven’s denial

Paralyzed by the greed

Reborn in a dream, infected with chaos

Her soul full of misanthropy

The voices are calling the spirits to come

To show the world tyranny

The gates are opening to another dimension

Only a few steps away

Her vagueness is suddenly taking a form

When her wishes are almost complete

Innocence gone, living through a holocaust

In darkness and cold winter grief

Desires and lust, leading all her faith

To dwell in the five-pointed star

Facing the fright, the dimension she chose

Was the call of the night

Kissed by the wolf and thrown into torment

She was introduced to horrors

Even the demons would fear

She looks outside her window

Can you feel the smells of angels around you?

A new day is dawning in the dungeon’s fog

A tear of silence falling, forgotten and gone

So lonely, so helpless

The child is dancing all the night in pain

Supreme is the darkness

It will never let her be

So senseless, and endless

Ravishing the only gleam that she holds dear

The call of the voices will never disappear

Erased is the daylight

In the eyes of the bride

Gone are the moments she cherished

Her choice was a step in the night

Infected is the chalice

That she has to taste, with infinity

Infested by demons

The beauty is bound to decay

The eyes were full of defiance

When it was time to depart

The journey ended in silence

A lifetime away

The voices promised to give her

Jewels and gold

Instead a gown of torment

Dressed her eternally

Pictures of pain are painted

But no one can see

The colors that show the madness

Of this tragedy

Despite the human nightmare

A try to arise

But left in the hands of darkness

It’s only a scream in the night

Dark waters, dead roses

There’s nothing left to be

It’s time to face the god

Who forsake thee

Oh, upon the crimson sky she sees

That dreams are not like reality

So cold and full of deception and pain

Illusions starting to make her insane

The face is gone in oblivion

Prepare to sleep with the dead

No faith remains in the fallen one

It’s time to take the last step

Mortals are calling the dead

To dance in the storms of midnight

To put a price on thy soul

Withering voices are calling, burning, crying

Silently falling apart

In the eyes of the human addiction

Of flesh and endless desires

The beast has taken its form

Human is equal with evil

Afflicting its own inner self

Sitting with her thoughts

Imagining there is another place

With joyful gratitude

The nightmare will soon begin again

It’s time to satisfy the heartless

Feed the cold grotesque

Released from its prison

But there’s no place to hide

Haunted by the voices

Unconscious by the noises

The darkside has shown its might

Remember what they told thee

Nauseous little lady

Escaping will only bring you

Closer to the darkness

And closer to your grave

To the aeons deepest depths

Her breathing has increased

And the last hope has deceased

From the face of her empty soul

Running on the nails

Of this twisted fairytale

There is only one end to this night

Searching for a place

Where to drop this cold disgrace

To erase those things that are left

Flying without wings

Distinguishing the stings

Her eyes are closed finally

Only a few steps away…

Her vagueness is suddenly taking a form

When her wish is almost complete

The voices have come to make her impure

To turn her soul to the devil’s tool

Reborn in a dream, infected with chaos

Her soul full of misanthropy

The voices are calling her spirits

To come, to show the world tyranny

Now when she sits with the answers in heaven mistakes from the past are erased

But the darkness will cover the walls

In our souls, since we’re widows

From this tragedy

Stemmen in de kamers van de duisternis

Van oude afmetingen

Zijn spreuken verspreiden

Om de wezens van de nacht te verzamelen

Midwinterstilte in de sneeuwwervelende stormen

Ze is klaar voor het avondeten, een voorproefje van de kou

Ze kijkt in de spiegel, utopia wordt geconfronteerd

Ze lacht om de aanblik die ze ziet

De stemmen zijn gekomen om haar onrein te maken

Om haar ziel te veranderen in het gereedschap van de duivel

De vrucht van de ontkenning van de hemel

Verlamd door de hebzucht

Herboren in een droom, besmet met chaos

Haar ziel vol misantropie

De stemmen roepen de geesten op om te komen

Om de wereldtirannie te laten zien

De poorten openen zich naar een andere dimensie

Slechts een paar stappen verwijderd

Haar vaagheid neemt plotseling vorm aan

Wanneer haar wensen bijna compleet zijn

Onschuld weg, levend door een holocaust

In duisternis en koud winterverdriet

Verlangens en lusten, leidend al haar geloof

Om te wonen in de vijfpuntige ster

De schrik onder ogen zien, de dimensie die ze koos

Was de roep van de nacht

Gekust door de wolf en in de kwelling gegooid

Ze maakte kennis met horrors

Zelfs de demonen zouden bang zijn

Ze kijkt uit haar raam

Voel je de geuren van engelen om je heen?

Een nieuwe dag breekt aan in de mist van de kerker

Een traan van stilte vallen, vergeten en weg

Zo eenzaam, zo hulpeloos

Het kind danst de hele nacht van de pijn

Opperste is de duisternis

Het zal haar nooit laten zijn

Zo zinloos en eindeloos

Verrukkelijk de enige glans die ze dierbaar is

De roep van de stemmen zal nooit verdwijnen

Gewist is het daglicht

In de ogen van de bruid

Voorbij zijn de momenten die ze koesterde

Haar keuze was een stap in de nacht

Geïnfecteerd is de kelk

Dat moet ze proeven, met oneindigheid

Geteisterd door demonen

De schoonheid is gebonden aan verval

De ogen waren vol opstandigheid

Toen het tijd was om te vertrekken

De reis eindigde in stilte

Een leven lang weg

De stemmen beloofden haar te geven

Juwelen en goud

In plaats daarvan een kwellingjapon

Heb haar voor eeuwig aangekleed

Foto's van pijn zijn geschilderd

Maar niemand kan zien

De kleuren die de waanzin laten zien

Van deze tragedie

Ondanks de menselijke nachtmerrie

Een poging om te ontstaan

Maar achtergelaten in de handen van de duisternis

Het is maar een schreeuw in de nacht

Donkere wateren, dode rozen

Er valt niets meer te zijn

Het is tijd om de god onder ogen te zien

Wie verlaat u?

Oh, op de karmozijnrode lucht ziet ze

Dat dromen niet zoals de werkelijkheid zijn

Zo koud en vol bedrog en pijn

Illusies beginnen haar gek te maken

Het gezicht is in de vergetelheid geraakt

Bereid je voor om met de doden te slapen

Er blijft geen geloof in de gevallene

Het is tijd om de laatste stap te zetten

Stervelingen roepen de doden

Om te dansen in de stormen van middernacht

Om een ​​prijs op uw ziel te zetten

Verwelkende stemmen roepen, branden, huilen

Stil uit elkaar vallen

In de ogen van de menselijke verslaving

Van vlees en eindeloze verlangens

Het beest heeft zijn vorm aangenomen

De mens is gelijk aan het kwaad

Zijn eigen innerlijke zelf teisteren

Zittend met haar gedachten

Stel je voor dat er een andere plek is

Met vreugdevolle dankbaarheid

De nachtmerrie begint binnenkort weer

Het is tijd om de hartelozen tevreden te stellen

Voed de koude grotesk

Vrijgelaten uit zijn gevangenis

Maar er is geen plek om te verbergen

Achtervolgd door de stemmen

Bewusteloos door de geluiden

De duistere kant heeft zijn macht getoond

Onthoud wat ze je vertelden

Misselijk klein dametje

Ontsnappen zal je alleen maar brengen

Dichter bij de duisternis

En dichter bij je graf

Naar de eonen diepste diepten

Haar ademhaling is toegenomen

En de laatste hoop is overleden

Van het gezicht van haar lege ziel

Rennen op de nagels

Van dit verwrongen sprookje

Er is maar één einde aan deze nacht

Een plaats zoeken

Waar kun je deze koude schande laten vallen?

Om de overgebleven dingen te wissen

Vliegen zonder vleugels

De steken onderscheiden

Haar ogen zijn eindelijk gesloten

Slechts een paar stappen verwijderd...

Haar vaagheid neemt plotseling vorm aan

Wanneer haar wens bijna voltooid is

De stemmen zijn gekomen om haar onrein te maken

Om haar ziel te veranderen in het gereedschap van de duivel

Herboren in een droom, besmet met chaos

Haar ziel vol misantropie

De stemmen roepen haar geesten op

Om te komen, om de wereldtirannie te tonen

Als ze nu met de antwoorden in de hemel zit, worden fouten uit het verleden gewist

Maar de duisternis zal de muren bedekken

In onze ziel, aangezien we weduwen zijn

Van deze tragedie