Our Apartment - Aaron West and The Roaring Twenties

I pictured our apartment

In the middle of Brooklyn

I pictured the bedroom

And how the floor’s still a mess

Well, I pictured your office in Midtown Manhattan

I pictured you walking in, I bet you’re late again

But your makeup’s straight, and you’re smiling

It’s just like it’s always been

I had lunch with your sister

And she told me it’s over

That you’re calling your lawyers, that you’re not coming back

She says that she’s sorry

Your whole family likes me

She don’t know what you’re thinking, but she knows that it’s bad

So, I walked back home, turned the shower on

I let the washing machine turn the water cold

I’ll read it over again—the lines of the note you left

I keep hoping that I’ll forget

That the words changed while I slept

But I’ve got my doubts

You’re staying at your parents house

Well I’m sleeping on the couch

I can’t stand our bed without you

I found enough of your hairpins to build you a monument

A statue to loneliness.

Breathe it in. Let it go

I caved a piece of the drywall in

Replaying the argument

I’m icing my swollen fist.

It’s a lie and this isn’t a home, no, no

I’m just skin and bones

I broke my cell phone

Cause it won’t fucking tell me when you’re coming home

I’ll read it over again—the lines of the note you left

I keep hoping that I’ll forget

That the words changed while I slept

But I’ve got my doubts

You’re staying at your parents house

Well I’m sleeping on the couch

I can’t stand our bed without you

Ik heb ons appartement afgebeeld

In het midden van Brooklyn

Ik zag de slaapkamer voor me

En hoe de vloer nog steeds een rommeltje is

Nou, ik zag je kantoor in Midtown Manhattan voor me

Ik zag je al binnenlopen, ik wed dat je weer te laat bent

Maar je make-up is recht en je lacht

Het is net zoals het altijd is geweest

Ik heb geluncht met je zus

En ze vertelde me het is voorbij

Dat je je advocaten belt, dat je niet terugkomt

Ze zegt dat het haar spijt

Je hele familie vindt me leuk

Ze weet niet wat je denkt, maar ze weet dat het slecht is

Dus liep ik terug naar huis, zette de douche aan

Ik laat de wasmachine het water koud draaien

Ik lees het nog een keer - de regels van het briefje dat je hebt achtergelaten

Ik blijf hopen dat ik het vergeet

Dat de woorden veranderden terwijl ik sliep

Maar ik heb mijn twijfels

Je logeert in het huis van je ouders

Nou, ik slaap op de bank

Ik kan ons bed niet uitstaan ​​zonder jou

Ik heb genoeg van je haarspelden gevonden om een ​​monument voor je te bouwen

Een standbeeld voor eenzaamheid.

Adem het in. Laat het gaan

Ik heb een stuk van de gipsplaat erin gegooid

Het argument herhalen

Ik glazuur mijn gezwollen vuist.

Het is een leugen en dit is geen huis, nee, nee

Ik ben gewoon huid en botten

Ik heb mijn mobiele telefoon gebroken

Omdat het me verdomme niet vertelt wanneer je thuiskomt

Ik lees het nog een keer - de regels van het briefje dat je hebt achtergelaten

Ik blijf hopen dat ik het vergeet

Dat de woorden veranderden terwijl ik sliep

Maar ik heb mijn twijfels

Je logeert in het huis van je ouders

Nou, ik slaap op de bank

Ik kan ons bed niet uitstaan ​​zonder jou