Vitrier - Olivia Ruiz

Les mains sales et le corps lassé

De porter de porte en porte

De gueuler d’une voix trop forte

À en briser le verre

Vent glacial au pluie mesquine

Tandis que le bourgeoise bouquine

Un livre sur la condition des hommes

Il rôde sous ses fenêtres

En se disant peut-être que long de tous son être

Vitrier, vitrier

Dans son bleu réglementaire

Vitrier, vitrier

La casquette de travers

Qu’il était beau le père

Vitrier, vitrier

Artisan, ouvrier

C’est ce qui le rendait fier

C’est ce qui le rendait fier

Il mettait tous son cœur à l’ouvrage

Pour que le verre prennent pas tous leur chauffage

Et puis un jour dans la modernité

Le doux vitrage l’a mis sur le carreaux

On entendit plus son beau chant d’oiseaux, prolo

Vitrier, vitrier

Dans son bleu réglementaire

Vitrier, vitrier

La casquette de travers

Qu’il était beau le père

Vitrier, vitrier

Artisan, ouvrier

C’est ce qui le rendait fier

C’est ce qui le rendait fier

Il a rangé son bleu au placard

Il fout plus jamais les pieds sur le trottoir

Maintenant ses os se brisent comme du verre

Il espère que là haut les prolos auront des choses à faire

Il s’occupera d’la fenêtre du bon dieu avec ses ailes attachées à son bleu

Le pauvre vieux, chaque jour déraille

Il parle la nuit de réparer du vitrail et chanter aux cieux

Vitrier, vitrier

Dans son bleu réglementaire

Vitrier, vitrier

La casquette de travers

Qu’il était beau le père

Vitrier, vitrier

Artisan, ouvrier

C’est ce qui le rendait fier

C’est ce qui le rendait fier

Vuile handen en vermoeid lichaam

Draag van deur tot deur

Te hard schreeuwen

Om het glas te breken

IJzige wind tot kleine regen

Terwijl de bourgeois leest

Een boek over de toestand van mannen

Hij sluipt onder zijn ramen door

Denkend misschien dat samen met zijn hele wezen

glazenmaker, glazenmaker

In zijn regelgevende blauw

glazenmaker, glazenmaker

De kromme dop

Hoe knap was de vader

glazenmaker, glazenmaker

ambachtsman, arbeider

Dat maakte hem trots

Dat maakte hem trots

Hij legde zijn hele hart in het werk

Zodat de glazen niet allemaal hun warmte opnemen

En dan een dag in de moderniteit

Door de zachte glazuur werd hij stoned

We hoorden haar prachtige vogelgezang niet meer, prolo

glazenmaker, glazenmaker

In zijn regelgevende blauw

glazenmaker, glazenmaker

De kromme dop

Hoe knap was de vader

glazenmaker, glazenmaker

ambachtsman, arbeider

Dat maakte hem trots

Dat maakte hem trots

Hij legde zijn blauw in de kast

Hij zet nooit meer een voet op de stoep

Nu breken zijn botten als glas

Hij hoopt dat de proles daarboven dingen te doen hebben

Hij zal voor het raam van de goede god zorgen met zijn vleugels aan zijn blauw

Arme ouwe, elke dag ontspoort

Hij praat 's nachts over het maken van glas-in-lood en zingen in de lucht

glazenmaker, glazenmaker

In zijn regelgevende blauw

glazenmaker, glazenmaker

De kromme dop

Hoe knap was de vader

glazenmaker, glazenmaker

ambachtsman, arbeider

Dat maakte hem trots

Dat maakte hem trots