De Toi A Moi - Olivia Ruiz

De ta pudeur moi

il y a quatre boutons de bois

Qui cachent ton corps toi

Ta chemise de soie

Glissants tes talons

Deux petits ronds bien droits

S'(c)tonnent d’avoir froid

Tu es nu devant moi

Comme le serait une fille

Et la pudeur te va

Quand je te d (c)shabille

Tu es beau devant moi

Quand tes lvres brillent

Un peu de ton (c)moi

Que ta langue (c)parpille

Enroul (c)e, caressant

De ton corps les contours

Mes doigts vont, s’empressant

En retracer le tour

Effleurer les limites

Enveloppe que l'ўme excite

Ton joli coeur s’agite

Dans ce corps qui palpite

Tu es ce beau dessin

Que je trace sans fin

Respectant et le grain

Et les creux et les pleins

A la petit (c)cuelle

Je pose enfin ma bouche

Mes narines se couchent

Aux formes de ton aisselle

De ta pudeur moi

il y a quatre boutons de bois

Qui cachent ton corps toi

Ta chemise de soie

Glissants tes talons

Deux petits ronds bien droits

S'(c)tonnent d’avoir froid

Je rends grўce ces gens

Qui te donnrent la vie

Et m’offrirent le moment

de te voir nu ici

de t’avoir nu ici

Contre moi l’instant

Pour ma plus belle envie

Ce corps maintenant br"lant

Et tu ne bouges

Et je ne bouge plus

Ton visage de profil

Et le cou long tendu

Mes lvres sur tes cils

Et les tiennes fendues

Et je ne bouge pas

Et tu ne bouges plus

Si ta pudeur froid

Quatre petits boutons

Quatre boutons de bois

Refermeront tout § a

Une chemise de soie

Couvrant ton corps toi

Deux petits boutons droits

Tairont tes jeux toi

Van je bescheidenheid mij

er zijn vier houten knopen

Wie verbergt je lichaam?

Jouw zijden overhemd

met je hakken uitglijden

Twee kleine rechte cirkels

Zijn (c) verrast om het koud te hebben?

Je bent naakt voor me

Zoals een meisje zou zijn

En bescheidenheid past bij jou

Wanneer ik je (c)aankleed

Je bent mooi in mijn bijzijn

Als je lippen stralen

Een beetje van jouw (c)me

Laat je tong (c)verstrooien

Oprollen (c)e, strelen

Van je lichaam de contouren

Mijn vingers gaan, haasten

het natrekken

De grenzen raken

Envelop die de ziel opwindt

Je mooie hart roert zich

In dit kloppende lichaam

Jij bent deze mooie tekening

Dat ik eindeloos traceer

Respectvol en het graan

En de holtes en de vollen

A la petit (c)cuelle

Ik leg eindelijk mijn mond neer

Mijn neusgaten gaan naar beneden

Naar de vormen van je oksel

Van je bescheidenheid mij

er zijn vier houten knopen

Wie verbergt je lichaam?

Jouw zijden overhemd

met je hakken uitglijden

Twee kleine rechte cirkels

Zijn (c) verrast om het koud te hebben?

Ik dank deze mensen

Wie heeft je het leven gegeven?

En gaf me het moment

om je hier naakt te zien

om je hier naakt te hebben

Nu tegen mij

Voor mijn mooiste verlangen

Dit nu brandende lichaam

En je beweegt niet

En ik beweeg niet

Je gezicht in profiel

En de langgerekte nek

Mijn lippen op je wimpers

En de jouwe is gesplitst

En ik beweeg niet

En je beweegt niet

Als je bescheidenheid koud is

vier kleine knoppen

Vier houten knopen

Zal alles sluiten § a

Een zijden overhemd

Je lichaam bedekken jij

Twee kleine rechte knopen

Je houdt je games stil