Wer Schmetterlinge lachen hört - Novalis

Wer Schmetterlinge lachen hört

Der weiß, wie Wolken schmecken

Der wird im Mondschein, ungestört

Von Furcht die Nacht entdecken

Der wird zur Pflanze, wenn er will

Zum Tier, zum Narr, zum Weisen

Und kann in einer Stunde

Durchs ganze Weltall reisen

Der weiß, dass er nichts weiß

Wie alle anderen auch nichts wissen

Nur weiß er, was die anderen

Und auch er noch lernen müssen

Wer in sich fremde Ufer spürt

Und Mut hat sich zu recken

Der wird allmählich ungestört

Von Furcht sich selbst entdecken

Abwärts zu den Gipfeln

Seiner selbst blickt er hinauf

Den Kampf mit seiner Unterwelt

Nimmt er gelassen auf

Wer Schmetterlinge lachen hört

Der weiß wie Wolken schmecken

Der wird im Mondschein, ungestört

Von Furcht die Nacht entdecken

Wer mit sich selbst in Frieden lebt

Der wird genauso sterben

Und ist selbst dann lebendiger

Als alle seine Erben

Wie hoort vlinders lachen

Hij weet hoe wolken smaken

Het zal in het maanlicht zijn, ongestoord

Ontdek de nacht vanuit angst

Hij wordt een plant wanneer hij wil

Aan het beest, aan de dwaas, aan de wijze

En kan in een uur

Reis door het heelal

Hij weet dat hij niets weet

Zoals iedereen niet weet

Alleen hij weet wat de anderen

En hij moet nog leren

Iedereen die vreemde kusten in zichzelf voelt

En moed moet rekken

Geleidelijk wordt hij ongestoord

Ontdek jezelf vanuit angst

Tot aan de toppen

Hij kijkt naar zichzelf op

Het gevecht met zijn onderwereld

Hij accepteert rustig

Wie hoort vlinders lachen

Hij weet hoe wolken smaken

Het zal in het maanlicht zijn, ongestoord

Ontdek de nacht vanuit angst

Wie leeft in vrede met zichzelf?

Hij zal op dezelfde manier sterven

En zelfs dan is het meer levend

dan al zijn erfgenamen