Rückkehr - Novalis

Im Schleier einer Spiralnebelnacht

Zerrt die Reue des Fischers

Den Leidenden an den Strand

Und Atlanto entflieht dem Sklavenkleid

Wo kühle feuchte Zungen

Ihn mit salzigen Liebkosungen belecken

Wo dunkle Stille behutsam

Auf Wellen in den Zauber der Nacht reitet

Und bebend gräbt sich seine Seele

Fieberhaft in seinen Lebenskreis zurück

In dem unbedacht und frei die Wesen

In den Tiefen ihre Bahnen zieh’n

Am Ufer warten suchende Blicke

Vergebens auf einen Dankeswink

Der Fischer rudert zur Bucht der Begegnung

Starr und tiefblau spiegelt sich das Meer

Und knarrend schaukelt sich das Boot

Sterne hängen laternenhaft am Himmel

Und die Luft schmeckt nach Freiheit

Der Augenblick schwelgt in Erinnerungen

Wer war nun Sieger — wozu dieser Kampf?

Warum nicht getötet wie jeden Fang?

Was hat ihn verändert — fasziniert an diesem Fisch?

Aus dem Fänger wurde ein Befreier!

Und Gefühle wälzen sich in Fragen

Lösen sich von Illusionen

Und sein Erkennen spinnt neue Gedanken

In klare ehrliche Empfindungen ein

Sind wir nicht alle

Nur winzige Punkte im Erdensystem?

Müssen wir nicht alle

Der Natur und ihren Regeln untersteh’n

Kämpfen wir nicht alle

Ums Überleben, um ein langes Sein?

Sterben wir nicht alle

Fruchtbar im Neugeborensein?

In de sluier van een spiraalvormige mistnacht

Trekt de spijt van de visser aan

Het lijden naar het strand

En Atlanto ontsnapt uit de kleding van slaven

Waar koele natte tongen

Lik hem met zoute liefkozingen

Waar donkere stilte voorzichtig

Golven berijden in de magie van de nacht

En bevend graaft zijn ziel

Koortsachtig terug naar zijn cirkel van leven

Waarin gedachteloos en vrij de wezens

In de diepte maken ze hun cursussen

Zoekende blikken wachten op de kust

Tevergeefs voor een bedankje

De visser roeit naar de Bay of Encounter

De zee wordt weerspiegeld, stijf en diepblauw

En de boot schommelt, krakend

Sterren hangen als lantaarns in de lucht

En de lucht smaakt naar vrijheid

Het moment herleeft in herinneringen

Wie was nu de winnaar - waarom dit gevecht?

Waarom niet gedood zoals elke vangst?

Wat veranderde hem - gefascineerd door deze vis?

De vanger werd een bevrijder!

En gevoelens wentelen zich in vragen

Breek vrij van illusies

En zijn herkenning wekt nieuwe gedachten op

In duidelijk oprechte gevoelens

Zijn we niet allemaal?

Slechts kleine puntjes in het aardsysteem?

Moeten we niet allemaal?

Onderworpen aan de natuur en haar regels

Laten we niet allemaal vechten

Om te overleven, voor een lang bestaan?

Gaan we niet allemaal dood?

Vruchtbaar bij pasgeboren?