Мантра (Орфей) - Noize MC

Без неё я не там и не здесь:

Нет ни земли, ни небес,

Ни вчера, ни сегодня, ни завтра.

Между «никогда» и «нигде»,

Духом над водой в темноте,

Тишину повторяю, как мантру;

И никому не слышный мой стон

Разносится в сотни сторон

Песней, чтоб хоть как-то проститься,

Будто это в жёлтом монах

Над рекой развеял мой прах,

Ганг перепутав со Стиксом.

Вот, похоже, и прочтена наша история от «А» до «Я» -

В смехотворно коротком заплыве от ада я.

В полёте без крыльев музы ускоряюсь, в бездну падая –

Из ран усопших давить поздновато яд,

Ведь уже не в ней искра, что в лабиринтах вен шипела содой:

Финальный тоннель;

cырость и тлен;

мрачные своды.

Нереальная цель.

И в лодке – уже до колен Стикса сточные воды.

Судну не светит мель, и палубы крен - всё заметней, по ходу.

Но я веду свой Арго – пусть это мой культ «карго», и всё - насмарку:

Надежда ещё шевелится, как ковры под «маркой»,

А вёсла рождают всплески, хоть мозг утверждает резко,

Что всё это - тщетный беспонт, как слать на городской эсэмэски.

Продрог и промок до костей и до нитки весь,

В глазах – от соли резь, хоть грунтовые воды пресны;

Мне до неё - как от полярной ночи до балканской весны:

Я в этих мутных водах оседающая взвесь…

Без неё я не там и не здесь:

Нет ни земли, ни небес,

Ни вчера, ни сегодня, ни завтра.

Между «никогда» и «нигде»,

Духом над водой в темноте,

Тишину повторяю, как мантру;

И никому не слышный мой стон

Разносится в сотни сторон

Песней, чтоб хоть как-то проститься,

Будто это в жёлтом монах

Над рекой развеял мой прах,

Ганг перепутав со Стиксом.

Где были ранее эти прозрения?

Понимание сути?

Почему бы не обойтись без ко дну идущих посудин

В этих волнах леденящих?

В мазуте бельё не может белей стать:

Ни вопль щемящий не будит её, ни комплекс спасательных действий.

Ну, что, мистер церемониймейстер?

Греет тебя взлёт карьеры твоей орфейской?

Допрыгался?

Допелся?

Наслушался доводов веских

В пользу того, что всё твоё прошлое - баласт мешающий, дескать?

Вот он - триумф!

Жаль, отпраздновать не с кем, не правда ли?

Шею пригнув под весом цепей и короны с брильянтами,

Идёшь ко дну - и если бы церберы не гавкали,

Ты бы познал тишину, в которой рождались Вселенной первые атомы.

Она и так ведь внутри - кто-то нажал кнопку «mute»

И в груди закупорил крик, утопив его в том, что живые не пьют.

Теперь он рвёт оболочку, как скрученный лист - кожух почки,

Подвесив кровавые капли из труб евстахиевых серьгами на мочках...

Без неё я не там и не здесь:

Нет ни земли, ни небес,

Ни вчера, ни сегодня, ни завтра.

Между «никогда» и «нигде»,

Духом над водой в темноте,

Тишину повторяю, как мантру;

И никому не слышный мой стон

Разносится в сотни сторон

Песней, чтоб хоть как-то проститься,

Будто это в жёлтом монах

Над рекой развеял мой прах,

Ганг перепутав со Стиксом.

Zonder haar ben ik er niet en niet hier:

Er is geen aarde of hemel

Niet gisteren, niet vandaag, niet morgen.

Tussen "nooit" en "nergens"

Geest over water in het donker

Ik herhaal stilte als een mantra;

En niemand hoorde mijn kreunen

Verspreid in honderden richtingen

Een lied om op de een of andere manier afscheid te nemen

Alsof het een monnik in het geel is

Mijn as uitgestrooid over de rivier,

Ganges verward met Styx.

Hier lijkt het erop dat ons verhaal is gelezen van "A" tot "Z" -

In een belachelijk korte duik van de hel ben ik.

Tijdens de vlucht zonder de vleugels van een muze versnel ik, val in de afgrond -

Van de wonden van de doden om het gif te laat te verpletteren,

Het is immers niet langer in haar vonk dat frisdrank in de labyrinten van aderen sist:

Laatste tunnel;

vochtigheid en bederf;

donkere gewelven.

Onrealistisch doel.

En in de boot - al tot aan de knieën van het Styx-riool.

Het schip glanst niet gestrand, en de rol van het dek valt onderweg steeds meer op.

Maar ik leid mijn Argo - laat het mijn vrachtcultus zijn, en alles is in de afvoer:

Hoop is nog steeds in beweging, zoals merktapijten,

En de riemen baren uitbarstingen, hoewel de hersenen scherp beweren,

Dat dit allemaal een ijdele bespont is, hoe je sms-berichten naar de stad kunt sturen.

Gekoeld en nat tot op het bot en tot op de draad,

In de ogen - pijn van zout, ook al is het grondwater zoet;

Ik geef om haar - zoals van de poolnacht tot de Balkan-lente:

Ik ben in deze modderige wateren, een bezinkende suspensie ...

Zonder haar ben ik er niet en niet hier:

Er is geen aarde of hemel

Niet gisteren, niet vandaag, niet morgen.

Tussen "nooit" en "nergens"

Geest over water in het donker

Ik herhaal stilte als een mantra;

En niemand hoorde mijn kreunen

Verspreid in honderden richtingen

Een lied om op de een of andere manier afscheid te nemen

Alsof het een monnik in het geel is

Mijn as uitgestrooid over de rivier,

Ganges verward met Styx.

Waar waren deze inzichten eerder?

De essentie begrijpen?

Waarom niet doen zonder zinkende schepen?

In deze ijskoude golven?

Linnen kan niet witter worden in stookolie:

Noch een jammerende kreet maakt haar wakker, noch een reeks reddingsacties.

Nou, meneer de ceremoniemeester?

Wordt je warm van de opkomst van je Orphean-carrière?

Ben je gesprongen?

Afgewerkt?

Naar goede argumenten geluisterd

Ten gunste van het feit dat al je verleden een verontrustende ballast is, zeggen ze?

Hier is het - een triomf!

Jammer dat er niemand is om mee te vieren, toch?

Nek gebogen onder het gewicht van kettingen en kronen met diamanten,

Je gaat naar de bodem - en als de Cerberus niet blafte,

Je zou de stilte kennen waarin de eerste atomen van het heelal werden geboren.

Ze is al binnen - iemand heeft op de "mute"-knop gedrukt

En een kreet verstopte zijn borst en verdronk hem in het feit dat de levenden niet drinken.

Nu scheurt hij de schaal, als een verwrongen blad - het omhulsel van de nier,

Bloedige druppels hangen aan de buis van Eustachius met oorbellen aan de oorlellen...

Zonder haar ben ik er niet en niet hier:

Er is geen aarde of hemel

Niet gisteren, niet vandaag, niet morgen.

Tussen "nooit" en "nergens"

Geest over water in het donker

Ik herhaal stilte als een mantra;

En niemand hoorde mijn kreunen

Verspreid in honderden richtingen

Een lied om op de een of andere manier afscheid te nemen

Alsof het een monnik in het geel is

Mijn as uitgestrooid over de rivier,

Ganges verward met Styx.