Сгораю - Noize MC

На небе пожар, и я совершаю прыжок со своего этажа.

Последний шаг, внизу батуты не лежат, а жаль.

Там только люди малюсенькие мельтешат,

От страха дрожа и не соображая куда бежать.

Тонны пропитанных холодным потом ночных пижам

Липнут к телам разбуженных горожан,

По стеклам небоскребов вниз ползет огромный шар.

Такого в своих окнах город не отражал.

Еще никогда, никому,

Не доводилось видеть метеоры близко так.

Провода натянув, город ловит меня в сети,

Последний шаг…

И я сгораю, входя в плотные слои атмосферы,

Давая людям ощущение свободы.

Ничего не производят заводы, все смотрят на небо,

Где я сгораю, в тона причудливые крася воздух,

Своим сиянием затмевая звезды,

Горю, исчезая.

Лучший друг камикадзе — гравитация.

Облака пока, не смогу остаться.

Вот вам от меня на память раскаленная субстанция,

Полюбуйтесь, как она будет охлаждаться.

Оседая на крыши, асфальт и одежду,

Между небом и землей заполняя бреши,

Раскрашивая скучный урбан цветами здешними,

С душным смогом перемешиваясь неспешно.

Красоты неземной не в то время, не в том месте

Взойдет заря.

Опасности никакой,

Вот и все, ты боялся зря.

И я сгораю, входя в плотные слои атмосферы,

Давая людям ощущение свободы.

Ничего не производят заводы, все смотрят на небо,

Где я сгораю, в тона причудливые крася воздух,

Своим сиянием затмевая звезды,

Горю, исчезая.

Ветер скоро развеет мои следы,

Загулявшему небу вернув покой.

Ключ рутины в наручниках суеты

Повернется снова по часовой!

Er is een vuur in de lucht en ik spring van mijn vloer.

Bij de laatste trede liggen de trampolines er niet onder, dat is jammer.

Er zijn alleen kleine mensen die flikkeren,

Bevend van angst en niet wetend waar te rennen.

Tal van koude, met zweet doordrenkte pyjama's 's nachts

Blijf bij de lichamen van ontwaakte burgers,

Een enorme bal kruipt door het glas van wolkenkrabbers.

De stad weerspiegelde dit niet in haar ramen.

Nooit eerder, niemand

Ik heb nog nooit meteoren van dichtbij gezien.

Trekken aan de draden, de stad vangt me in het net,

Laatste stap…

En ik brand terwijl ik de dichte lagen van de atmosfeer binnentreed,

Mensen een gevoel van vrijheid geven.

Fabrieken produceren niets, iedereen kijkt naar de lucht,

Waar ik brand, de lucht schilderend in bizarre tinten,

Met zijn uitstraling die de sterren verduistert,

Branden verdwijnen.

De beste vriend van een kamikaze is zwaartekracht.

Wolken voor nu, ik kan niet blijven.

Hier is een gloeiend hete substantie van mij als aandenken,

Kijk hoe het afkoelt.

Neerslag op daken, asfalt en kleding,

De gaten tussen hemel en aarde vullen

Een saaie stad schilderen met lokale bloemen,

Langzaam mengen met verstikkende smog.

Onaardse schoonheid op het verkeerde moment, op de verkeerde plaats

De dageraad zal opstaan.

Geen gevaar

Dat is alles, je was tevergeefs bang.

En ik brand terwijl ik de dichte lagen van de atmosfeer binnentreed,

Mensen een gevoel van vrijheid geven.

Fabrieken produceren niets, iedereen kijkt naar de lucht,

Waar ik brand, de lucht schilderend in bizarre tinten,

Met zijn uitstraling die de sterren verduistert,

Branden verdwijnen.

De wind zal spoedig mijn sporen verdrijven

De vrede terugbrengen naar de hemel die op een spree was gegaan.

De sleutel van routine zit in handboeien van ijdelheid

Draai weer met de klok mee!