Какая жалость - Noize MC

Всего семнадцать страниц одолев, ты думал, что уже всё прочитал,

Раз и навсегда уяснив, кто в этой книжке лев, а кто шакал,

Заметок пафосных на полях немало набросал,

В духе: «Деньги — всего лишь бумага, золото — всего лишь металл».

Проблем сложней твоих, конечно, никогда никто не решал,

Ничья душа ещё так не дрожала от боли, еле дыша

И весь человеческий опыт не стоит ломаного гроша,

Ведь никто ещё так не плакал, никто ещё так не ржал.

Предки, жизни тебя уча, всего лишь ездили по ушам,

У бати вон в аттестате сплошные «тройки» — ты же видел сам.

Пора уйти, сделав разными ваши адреса,

Пожав кормившую тебя руку, которую ты так часто кусал.

Твой бунт против папы и мамы закончится офисным креслом,

Мерцающим синим экраном и нудным трудом бесполезным.

На место протеста и крика придут тишина и усталость.

Твоя жизнь — не кино и не книга, какая жалость… Какая жалость…

С этих пор ты сам себе режиссёр, сам себе актёр и сам себе оператор.

Камера!

Мотор!

Попёр за кадром кадр.

Стоп!

Снято!

В монтажной комнате памяти из этого нарежут позже,

Что-то похожее на то, что было, но не тоже самое всё же.

Самый обычный случай при просмотре вдруг проберёт до дрожи

И вставит так, что шелохнуться даже не сможешь.

Фраза, кем-то тогда небрежно брошенная, сложена

Из слов слишком правильных, даже для словаря Ожегова.

Но, по-хорошему, не стоит чересчур увлекаться перемоткой назад,

Туда, где универ, школа или детский сад,

Ведь ты уже ушёл, сделав разными ваши адреса,

Пожав кормившую тебя руку, которую так часто кусал.

Твой бунт против папы и мамы закончится офисным креслом,

Мерцающим синим экраном и нудным трудом бесполезным.

На место протеста и крика придут тишина и усталость.

Твоя жизнь — не кино и не книга, какая жалость… Какая жалость…

Na slechts zeventien pagina's te hebben overwonnen, dacht je dat je alles al had gelezen,

Na voor eens en voor altijd duidelijk te hebben gemaakt wie in dit boek een leeuw is en wie een jakhals,

Ik schetste veel pretentieuze aantekeningen in de kantlijn,

In de geest: "Geld is gewoon papier, goud is gewoon metaal."

Natuurlijk heeft niemand ooit problemen opgelost die ingewikkelder waren dan de jouwe,

Niemands ziel trilde ooit van pijn, nauwelijks ademhalend

En alle menselijke ervaring is geen cent waard,

Niemand heeft tenslotte ooit zo gehuild, niemand heeft ooit zo gelachen.

Voorouders, die je het leven leerden, gingen gewoon over je oren,

Batya daar heeft stevige "triples" in haar certificaat - je hebt het zelf gezien.

Het is tijd om te vertrekken, je adressen anders maken,

Door de hand te schudden die je voedde, die je zo vaak beet.

Je rebellie tegen mama en papa zal eindigen in een bureaustoel

Flikkerend blauw scherm en nutteloos vervelend werk.

Stilte en vermoeidheid zullen de plaats van protest en geschreeuw bereiken.

Je leven is geen film of een boek, wat jammer... Wat jammer...

Je bent voortaan je eigen regisseur, je eigen acteur en je eigen operator.

Camera!

Motor!

Achter de schermen een frame gemaakt.

Stop!

Genomen!

In de montagekamer wordt hier later geheugen uitgesneden,

Iets vergelijkbaars met wat het was, maar niet hetzelfde.

Het meest voorkomende geval bij het kijken wordt plotseling beven

En hij zal het zo inbrengen dat je niet eens kunt bewegen.

De zin, die dan terloops door iemand wordt gegooid, is gevouwen

Van de woorden te correct, zelfs voor het woordenboek van Ozhegov.

Maar op een goede manier moet je je niet te veel laten meeslepen door terugspoelen,

Waar een universiteit, school of kleuterschool is,

U bent tenslotte al vertrokken, waardoor uw adressen anders zijn,

De hand schudden die je voedde, die je zo vaak beet.

Je rebellie tegen mama en papa zal eindigen in een bureaustoel

Flikkerend blauw scherm en nutteloos vervelend werk.

Stilte en vermoeidheid zullen de plaats van protest en geschreeuw bereiken.

Je leven is geen film of een boek, wat jammer... Wat jammer...