Psychagogoi - Nightbringer

Psychagogoi Gooi, I am the threne singer

Psychagogoi Gooi, whose song rouses death

Psychagogoi Gooi, all gnosis is learned

Psychagogoi Gooi, by the grave

Psychagogoi Gooi, I am the voice

Psychagogoi Gooi, of the tomb

Psychagogoi Gooi, lament priest

Psychagogoi Gooi, hermit of darkness

I am the threne singer whose song rouses Death from shadows

She partakes in my revere, and joins with me in cantor and in verse For I am

her muse, the sojourner of tomb incubation

Swathed in grave soil, ash and the shifting shadows of dusk

I wail my threnody with the sepulchral tongue of goetia, and open the gates of

twilight to bare the tunnels of Night

It is here that in hymn I proclaim myself Death’s neophyte and brave a black

ocean that knows no shores

I am the dirge harpist whose song brings Death into my heart

She partakes of my flesh and joins with me in the stilling of the breath

For she is my gate the black ship upon the shore of my ascension

Psychagogoi Gooi, ik ben de drie zangeres

Psychagogoi Gooi, wiens lied de dood wekt

Psychagogoi Gooi, alle gnosis is aangeleerd

Psychagogoi Gooi, bij het graf

Psychagogoi Gooi, ik ben de stem

Psychagogoi Gooi, van het graf

Psychagogoi Gooi, klaagpriester

Psychagogoi Gooi, kluizenaar van de duisternis

Ik ben de drie-zanger wiens lied de dood uit de schaduw doet ontwaken

Ze neemt deel aan mijn eerbied, en sluit zich aan bij mij in cantor en in vers For I am

haar muze, de bijwoner van grafincubatie

Gehuld in grafaarde, as en de verschuivende schaduwen van de schemering

Ik jammer mijn troon met de graftong van Goetia, en open de poorten van

schemering om de tunnels van de nacht te ontbloten

Het is hier dat ik mezelf in de hymne uitroep tot neofiet van de dood en een zwarte trotseer

oceaan die geen kusten kent

Ik ben de klaagzang harpiste wiens lied de dood in mijn hart brengt

Ze neemt deel aan mijn vlees en voegt zich bij mij in de stilte van de adem

Want zij is mijn poort, het zwarte schip aan de kust van mijn hemelvaart