I Am the Gateway - Nightbringer

At the barren edge of the silence of night

'neath the snare where the snake sheds its skin

Where the rivers of our strangest dreams collide

I ventured into the wilderness of death’s awakening

To seek for that which all others abhor

On a road that defies the course of the world

With the blood of my heart seal the fated oath

At the point where all moments unfurl

I chance my all for everything other

My soul unto you, demon and brother

Into the circle where eye must meet eye

With the one who is all that I am not

And the night is but all that lies in between

Where sown is my self’s seed

Within the torn tome of destiny

All secrets are tied to none strangling noose

That’s solved and rebound upon the gallows hill’s top

And in a storm of peacock feathered bliss

Shall strange new wine fall into my cup

For between the cold fingers fetching sense

Falls golden sparks and the fallen angels seed

That flows into the core of crossroads

Where all paths crooked and narrow must lead

Doorways unlocked, chalice overturned

I slit the jaded throat that sings the wretched world

And dive into the instant, the void of your face

Where the veins of God opens beneath my lightning bolt blade

The hour is struck, the time is at hand

To rewrite the rhymes that our cruel fate once planned

O Devil and God, on your road I embark

For we are bound everlasting by pact, birth and a murderer’s mark

Aan de dorre rand van de stilte van de nacht

'onder de strik waar de slang zijn huid afwerpt'

Waar de rivieren van onze vreemdste dromen samenvloeien

Ik waagde me in de wildernis van het ontwaken van de dood

Om te zoeken naar dat wat alle anderen verafschuwen

Op een weg die de loop van de wereld tart

Met het bloed van mijn hart verzegel de voorbestemde eed

Op het punt waar alle momenten zich ontvouwen

Ik zet alles in voor al het andere

Mijn ziel voor jou, demon en broer

In de cirkel waar oog elkaar moet ontmoeten

Met degene die alles is wat ik niet ben

En de nacht is alles wat er tussenin ligt

Waar gezaaid is het zaad van mezelf

Binnen het verscheurde boekdeel van het lot

Alle geheimen zijn gebonden aan geen wurgende strop

Dat is opgelost en kaatst terug op de top van de galgenheuvel

En in een storm van gelukzaligheid met pauwenveren

Zal er vreemde nieuwe wijn in mijn beker vallen?

Voor tussen de koude vingers die zin krijgen

Valt gouden vonken en het zaad van de gevallen engelen

Dat mondt uit in de kern van kruispunten

Waar alle paden krom en smal moeten leiden

Deuropeningen ontgrendeld, kelk gekanteld

Ik sneed de afgematte keel door die de ellendige wereld zingt

En duik in het moment, de leegte van je gezicht

Waar de aderen van God zich openen onder mijn bliksemschicht

Het uur is geslagen, de tijd is nabij

Om de rijmpjes te herschrijven die ons wrede lot ooit gepland had

O Duivel en God, op uw weg ga ik aan boord

Want we zijn voor eeuwig gebonden door een pact, geboorte en een moordenaarskenmerk