Enquête préliminaire - Nicolas Bacchus, Juliette

C'était un soir d'été, ébroué de soleil

Un comme on n’en fait plus, vraiment un autre monde

Il vendait des ice-creams aux clients des hôtels

Aux jeunettes dorées, mais moi, j'étais trop ronde

Un cornet de citron et ses lèvres groseille

Un petit pot de fraise, une œillade profonde

Puis, du bout de ma langue attirer ses prunelles

À plonger dans mes seins, à peine, une seconde

Le mien ne vendait rien, mais c'était bien l'été

Enfin, je renaissais de mes nuits de carême

Lui, il était gourmand, un souffle d’affamé

Et le goût persistant du sel sur nos peaux blêmes

Et ses larmes rentrées, et ses cris effarés

Quand je mordais sa joue, quand je hurlais «Je t’aime !»

Et ses manières gauches, un peu désabusées

Cela concorde bien, c’est peut-être le même

C'était un soir d'été, ça dura peu de temps

Il avait, paraît-il, une vie pas facile

Dans la poche: une femme, peut-être des enfants

Il valait mieux ne pas faire la difficile

C'était bien en été, mais dans une autre ville

Et le prénom diverge, ce n’est pas évident

Celui que j’ai connu avait de si longs cils

Et il mettait pour jouir à peine trop de temps

Il m’appelait mon ange

Il m’appelait mon ange

Notre enquête progresse

Il m’appelait Pacha

Trésor, Petit Panda

Madame de Volanges

Certains jours Albator

Moi, la nuit, Lolita

Un peu trop vaniteux

Un peu trop tête-en-l'air

Qui grave des serments

Et puis qui disparaît, cruel

Indifférent

Un côté monte-en-l'air

Oui, mais quand il te prend

Il te perce à l’aimer

Quelle étrange rencontre qui aujourd’hui libère

Un fantôme entre nous

Mais laissons-le passer

Qu’importe si c’est lui ou un autre ou son frère

Nous trouverons, je crois, de quoi nous consoler

Quel curieux hasard, qui ce soir donne chair

À ce vieux souvenir

Mais laissons le passé

Qu’importe si c’est lui, abandonnons l’affaire

Nous saurons, vous et moi, comment nous consoler !

Het was een zomeravond, gedrenkt in de zon

Een zoals niet meer, echt een andere wereld

Hij verkocht ijs aan hotelgasten

Voor jonge gouden meisjes, maar ik, ik was te rond

Een citroenkegel en haar kruisbessenlippen

Een potje aardbeien, een diepe blik

Trek dan met het puntje van mijn tong haar pupillen aan

Om in mijn borsten te duiken, amper een seconde

De mijne verkocht niets, maar het was een fijne zomer

Eindelijk werd ik herboren uit mijn vastennachten

Hij was hebzuchtig, een adem van honger

En de aanhoudende smaak van zout op onze bleke huid

En haar tranen vergoten, en haar bange kreten

Toen ik op haar wang beet, toen ik schreeuwde: "Ik hou van je!"

En zijn onhandige, ietwat onhandige manieren

Het past goed, misschien is het hetzelfde

Het was een zomeravond, het duurde niet lang

Hij had, zo lijkt het, een niet gemakkelijk leven

In de zak: een vrouw, mogelijk kinderen

Het was beter niet moeilijk te zijn

Het was goed in de zomer, maar in een andere stad

En de voornaam wijkt af, het is niet duidelijk

Degene die ik kende had zulke lange wimpers

En hij deed er amper te lang over om klaar te komen

Hij noemde me mijn engel

Hij noemde me mijn engel

Ons onderzoek vordert

Hij noemde me Pasha

Schat, kleine panda

Madame de Vollanges

Harlock op sommige dagen

Ik 's nachts, Lolita

Een beetje te verwaand

Een beetje te luchtig

Wie snijdt eden?

En wie verdwijnt dan, wreed?

Onverschillig

De ene kant gaat de lucht in

Ja, maar als hij je meeneemt?

Hij doorboort je om van hem te houden

Wat een vreemde ontmoeting die vandaag bevrijdt

Een geest tussen ons

Maar laat het voorbij gaan

Het maakt niet uit of hij het is of een ander of zijn broer

We zullen, geloof ik, iets vinden om ons te troosten

Wat een merkwaardig toeval, dat vanavond vlees geeft

Naar deze oude herinnering

Maar laten we het verleden achter ons laten

Het maakt niet uit of hij het is, laten we de zaak laten vallen

We zullen weten, jij en ik, hoe we elkaar kunnen troosten!