Revue de détail - Juliette

On est de sacrées meneuses d’hommes

Dans notre régiment de cavalerie

Les cavaleuses on nous surnomme

Les dragonnes ou les walkyries

Car nos yeux n’sont pas dans nos poches

Pendant le conseil de révision

Et s’il faut s’en taper des moches

On a nos petites compensations

Ainsi durant que la nouvelle classe

Se présentait à nous sans caleçon

On a toutes chaviré des châsses

En voyant parader Gaston

La colonelle frôle le malaise

Devant son mètre quatre-vingt-treize

La commandante elle flashe un max

Sur son cent-vingt-huit de thorax

La capitaine perd la bataille

Autour de son quatre-vingts de taille

Et la lieutenante son self control

En vérifiant son tour d'épaule

Que sa cuisse fit un bon soixante

Laisse l’adjudante pantelante

La sergente oublie toute conduite

Pour son biceps de quarante-huit

La caporale est expirante

En annonçant «Mollet: quarante»

Bref toutes les filles avaient un jeton

Pour l’un des appâts de Gaston

Mais moi qui ne suis que simple soldate

Moi j’faillis bouffer ma cravate

En zieutant, si je puis m’permettre

Ses charmants vingt-cinq centimètres

Alors les officières bien vite

Se saisirent de la nouvelle recrue

Et l’entraînèrent chez le garde-mites

Pour un habillage de leur cru

Il fallait les voir les bougresses

Frétiller autour du mannequin

Choisir les brosses, choisir la graisse

Pour lui faire reluire les brodequins

Se transformer en essayeuses

Derrière le comptoir du fourrier

Et faire assaut de judicieuses

Retouches au costume du guerrier

La caporale a une recette

Pour que ne plissent pas ses chaussettes

La sergente prône que son calcif

Doit être aussi court que ses tifs

L’adjudante, que Dieu la protège

Enduit ses guêtres d’un blanc de neige

Un treillis qui dessine ses hanches

Exige la lieutenante qui flanche

Son ceinturon, la capitaine

Lui ajuste ainsi qu’une gaine

Pour que la commandante voie ses fesses

Bien cambrées sous le battle-dress

La colonelle dit «Quelle merveille

Ce petit calot sur son oreille»

En somme toutes les filles du quartier

Se prenaient pour Jean-Paul Gaultier

Mais moi qui ne suis que simple soldate

Mais moi, mordillant ma cravate

Ce qui me plaisait, si je puis me permettre

C'était ses vingt-huit centimètres

Mais je vous vois branler du chef

En m’entendant avouer franchement

Ce qui quoi qu'étant assez bref

Exalte ainsi mon sentiment

Et j’devine alors la méprise

Et l'équivoque de mes propos

Il faut donc maintenant que j’vous dise

Pour ne point déshonorer le drapeau

Que ce que je chante légère

Ces trente centimètres mettons

Sont ceux de la petite fourragère

Dansant à l'épaule de Gaston

We zijn geweldige leiders van mannen

In ons cavalerieregiment

De renners die we de bijnaam hebben

Riemen of Walkuren

Omdat onze ogen niet in onze zakken zitten

Tijdens de review board

En als het je iets kan schelen

We hebben onze kleine vergoedingen

Dus terwijl de nieuwe klas

Kwam naar ons toe zonder ondergoed

We hebben allemaal heiligdommen gekapseisd

Gaston zien paraderen

De kolonel grenst aan ongemak

Voor zijn meter drieënnegentig

De commandant flitst een max

Op zijn honderdachtentwintig borst

De kapitein verliest de strijd

Rond zijn lengte van tachtig

En de luitenant haar zelfbeheersing

Zijn schouderomtrek controleren

Dat haar dij een goede zestig deed

Laat de adjudant hijgen

De sergeant vergeet al het gedrag

Voor zijn achtenveertig biceps

Korporaal verloopt

Door "Kalf: veertig" aan te kondigen

Kortom alle meisjes hadden een token

Voor een van Gaston's aas

Maar ik die slechts een eenvoudige soldaat ben

Ik, ik eet bijna mijn stropdas op

Kijken, als ik mag

Haar charmante vijfentwintig centimeter

Dus de agenten snel

De nieuwe rekruut gegrepen

En sleepte hem naar de mottenwacht

Voor een eigen dressing

Je moest de duivels zien

Wiebel rond de dummy

Kies de borstels, kies het vet

Om haar laarzen te laten glanzen

Verander in tryresses

Achter de toonbank van de kwartiermeester

En aanval oordeelkundig

Veranderingen in krijgerskostuum

De korporaal heeft een recept

Zodat zijn sokken niet kreuken

De sergeant pleit ervoor dat haar calcif

Moet zo kort zijn als zijn tifs

Onderofficier God zegene haar

Smeert zijn beenkappen wit met sneeuw

Een mesh die haar heupen omlijnt

Vereist de terugdeinzende luitenant

Zijn riem, de kapitein

Past hem als een schede

Voor de commandant om haar kont te zien

Goed gebogen onder de battle-dress

De kolonel zei: "Wat geweldig

Dat mutsje over zijn oor."

Eigenlijk alle meiden in de buurt

Dacht dat ze Jean-Paul Gaultier waren

Maar ik die slechts een eenvoudige soldaat ben

Maar ik, kauwend op mijn stropdas

Wat ik leuk vond, als ik mag

Het was zijn achtentwintig centimeter

Maar ik zie je aftrekken

Ik hoor het eerlijk bekennen

Wat hoe dan ook vrij kort is

Dus verhoog mijn gevoel

En dan denk ik de fout

En de dubbelzinnigheid van mijn woorden

Dus nu moet ik je vertellen

Om de vlag niet te onteren

Dat wat ik licht zing

Deze dertig centimeter laten we zeggen

Zijn die van de kleine verzamelaar?

Dansen op Gastons schouder