Aller sans retour - Juliette

Ce que j’oublierai c’est ma vie entière,

La rue sous la pluie, le quartier désert,

La maison qui dort, mon père et ma mère

Et les gens autour noyés de misère

En partant d’ici

Pour quel paradis

Ou pour quel enfer?

J’oublierai mon nom, j’oublierai ma ville

J’oublierai même que je pars pour l’exil

Il faut du courage pour tout oublier

Sauf sa vieille valise et sa veste usée

Au fond de la poche un peu d’argent pour

Un ticket de train aller sans retour

Aller sans retour

J’oublierai cette heure où je crois mourir

Tous autour de moi se forcent à sourire

L’ami qui plaisante, celui qui soupire

J’oublierai que je ne sais pas mentir

Au bout du couloir

J’oublierai de croire

Que je vais revenir

J’oublierai, même si ce n’est pas facile,

D’oublier la porte qui donne sur l’exil

Il faut du courage pour tout oublier

Sauf sa vieille valise et sa veste usée

Au fond de sa poche un peu d’argent pour

Un ticket de train aller sans retour

Aller sans retour

Ce que j’oublierais… si j'étais l’un d’eux

Mais cette chanson n’est qu’un triste jeu

Et quand je les vois passer dans nos rues

Etranges étrangers, humanité nue

Et quoi qu’ils aient fui

La faim, le fusil,

Quoi qu’ils aient vendu,

Je ne pense qu'à ce bout de couloir

Une valise posée en guise de mémoire

Wat ik zal vergeten is mijn hele leven,

De straat in de regen, de buurt verlaten,

Het slapende huis, mijn vader en mijn moeder

En de mensen om me heen verdronken in ellende

Hier weggaan

Voor welk paradijs?

Of wat de hel?

Ik zal mijn naam vergeten, ik zal mijn stad vergeten

Ik zal zelfs vergeten dat ik in ballingschap ga

Er is moed voor nodig om alles te vergeten

Behalve zijn oude koffer en zijn versleten jas

Op de bodem van de zak een beetje geld voor

Treinkaartje enkele reis zonder retour

Enkele reis

Ik zal dit uur vergeten wanneer ik denk dat ik dood ga

Iedereen om me heen dwingt een glimlach

De vriend die grappen maakt, degene die zucht

Ik zal vergeten dat ik niet kan liegen

Aan het eind van de gang

Ik zal vergeten te geloven

Dat ik terug zal komen

Ik zal het vergeten, ook al is het niet gemakkelijk,

Om de deur te vergeten die naar ballingschap leidt

Er is moed voor nodig om alles te vergeten

Behalve zijn oude koffer en zijn versleten jas

Diep in zijn zak wat geld voor

Treinkaartje enkele reis zonder retour

Enkele reis

Wat ik zou vergeten... als ik een van hen was

Maar dit nummer is gewoon een triest spel

En als ik ze door onze straten zie gaan

Vreemde vreemden, naakte mensheid

En wat ze ook vluchtten

De honger, het geweer,

Wat ze ook verkochten,

Ik denk alleen aan dat einde van de gang

Een koffer geplaatst als herinnering