Перемотана скотчем - Nebo7

Наша любовь уже давно перемотана скотчем.

И ты не знаешь, какую гримасу бы скорчить.

Жди меня сегодня ночью, ведь я очень настойчив.

Точно приду, если ты разгадаешь мой почерк.

А раньше было прикольней.

По времени не скучай.

Не надо засыпать.

Я не смогу зайти без ключа.

И вряд ли что-то осталось уже от детских чар.

Слишком квадратный текст, сам замечаю.

Каждое предложение требует быть продолженным.

А вместо этого сотни идей топчу подошвами.

Пошлый мир.

Я не буду ничего обещать.

Можно верить словам, а можно верить вещам.

Ближе к огню.

Город выключен уже на неделю.

Окна не в мир, а секвенсора.

Надоело делать.

Еду один.

Я так люблю эти автобусы.

Завтрашний день станет другим — этим по горло сыт.

Топят басы.

Мне не выбраться из этого моря.

Поставь на паузу.

Я не хочу жить на повторе.

Сотни историй, как жить.

Ведь каждый как — то живет.

Поставив целью свое: например, толстый кошелек.

Любовь говоришь, есть?

И где ты видишь ее?

Каждый найдет, попробует, выплюнет как пережует.

Не береги ее, что там вообще беречь?

Можно ценить же слова, а можно ценить вещи.

Подростки точно поведутся на «любовные песни».

Их волнует только это.

Я под другим прессом.

На меня давит быт.

На меня давят вопросы.

«Как устроен мир?», не детские уже, а взрослые.

И я рад, слушая чужую грустную музыку.

Не понимая в жизни ничего, кроме русского.

Onze liefde is al lang op duct-tape geplakt.

En je weet niet welk gezicht je moet trekken.

Wacht vanavond op me, want ik ben erg volhardend.

Ik kom zeker als je mijn handschrift kunt raden.

En vroeger was het koeler.

Mis de tijd niet.

Je hoeft niet in slaap te vallen.

Zonder sleutel kom ik er niet in.

En van kindercharmes is bijna niets meer over.

Te vierkante tekst, merk ik zelf.

Elke zin moet worden voortgezet.

In plaats daarvan vertrap ik honderden ideeën onder mijn zolen.

Vulgaire wereld.

Ik beloof niets.

Je kunt woorden geloven, of je kunt dingen geloven.

Dichter bij het vuur

De stad is nu een week gesloten.

Windows niet voor de wereld, maar voor de sequencer.

Moe van het doen.

Ik ga alleen.

Ik hou zo veel van deze bussen.

Morgen zal het anders zijn - ik heb er genoeg van.

De bas bonkt.

Ik kan niet uit deze zee komen.

Zet op pauze.

Ik wil niet op repeat leven.

Honderden verhalen hoe te leven.

Iedereen leeft tenslotte op de een of andere manier.

Je eigen doel hebben gesteld: bijvoorbeeld een dikke portemonnee.

Je zegt dat er liefde is?

En waar zie je haar?

Iedereen zal ontdekken, proberen, uitspugen hoe te kauwen.

Zorg er niet voor, wat is er om voor te zorgen?

Je kunt woorden waarderen, maar je kunt dingen waarderen.

Tieners zullen zeker vallen voor "liefdesliedjes".

Het gaat ze alleen om dit.

Ik sta onder een andere druk.

Het leven drukt op me.

Vragen wegen op mij.

“Hoe werkt de wereld?”, nu al niet voor kinderen, maar voor volwassenen.

En ik luister graag naar de droevige muziek van iemand anders.

Ik begrijp niets in het leven behalve Russisch.