Бесконечный шум - Nebo7

пустой перрон.

в этом городе не ждет никто.

пустые окна.

тусклые фонари.

холодный бетон.

так много времени.

но не к кому пойти.

много дорог, но сходятся все пути.

всего один день.

и мы станем одним.

жизнь выпишет мне рога.

я выпишу тебе нимб.

на набранные номера просто нет ответа.

и смысл разговаривать?

тем более откровенно.

ветер на улице.

внутри тоже ветер.

музыкальные приветы, в текстах, а не в конвертах.

и поверь, без человека вряд ли станет лучше.

важно же содержание, а не шмотки и побрякушки.

стал бы беречь.

но беречь то что вообще.

нужное мне/ненужное тебе общение.

ну да.

это, наверное, многого стоит.

был бы радиоформат, не назови тебя тупой пиздой.

когда вокруг нет никого

и всю любовь можно сжать в кулак

украду твое время.

я вор

и ты без времени иди по делам

я теперь бесконечный шум.

среди неподражаемых мелодий

прыгаю вниз, но рваный парашют

мне не дает почувствовать свободу

время идет.

уже ушло четыре года.

ты даже и не думаешь, что я жду чего то

только чего?

нет ответа на этот вопрос.

ведем себя как дети.

хотя хотим по взрослому.

все просто.

да, в принципе, все просто.

ты хочешь быть на постерах, ну, а я репостов.

еще не поздно.

мне всего то 19 лет.

мечты об общем будущем можно смыть в туалет.

буду стоять в стороне.

я вроде как старовер.

переспать с кем попало — это странно мне.

стал умней.

хотя так же ничего не умею.

кроме этой музыки, где слушатели — трофеи.

иду той же тропой.

к окнам твоего дома.

и даже будь я везде.

у подруг на рингтонах.

ты вряд ли вспомнишь.

кому принадлежит этот голос.

а я вряд ли забуду запах твоих волос.

вопрос — мы сядем ли в один поезд?

или и дальше в маршрутках передавать за проезд

что-то ест изнутри.

наверное, осколки мечты.

все почти затянулось.

на первый взгляд.

почти.

прочесть лет через 5, что написал сейчас.

и тонны воспоминаний.

как повторный сеанс.

глупого кино.

в которое никто не поверит.

таких фильмов тысячи.

киностудия конвеер.

привет.

а я все так же строчку куплеты.

про загоны, про любовь, про водник и аптеку.

повзрослею.

но только за тобой следом.

пока по жизни являясь надоедливым соседом.

пишу куплеты и стихи.

их называют лирикой.

как бы намек на вопрос «мы вместе или как?»

нет не вместе.

а че?

из-за этих песен.

мой рэп в совместной жизни как-то неуместен.

leeg perron.

niemand wacht in deze stad.

lege ramen.

dimlichten.

koud beton.

zo veel tijd.

maar niemand om naar toe te gaan.

Er zijn veel wegen, maar alle paden komen samen.

Maar een dag.

en we zullen één worden.

het leven zal me horens geven.

Ik zal je een halo schrijven.

gebelde nummers worden gewoon niet beantwoord.

en wat heeft het voor zin om te praten?

des te eerlijker.

wind op straat.

wind ook naar binnen.

muzikale groeten, in teksten, niet in enveloppen.

En geloof me, het zal nauwelijks beter worden zonder een persoon.

de inhoud is belangrijk, niet de vodden en snuisterijen.

zou redden.

maar let op wat in het algemeen is.

de communicatie die ik wel/niet nodig heb.

wel, ja.

het is waarschijnlijk veel waard.

er zou een radioformaat zijn, noem je geen stomme kut.

als er niemand in de buurt is

en alle liefde kan tot een vuist worden geperst

steel je tijd.

ik ben een dief

en u doet uw zaken zonder tijd

Ik ben nu eindeloos lawaai.

tussen onnavolgbare melodieën

Ik spring naar beneden, maar een aan flarden parachute

laat me geen vrijheid voelen

tijd loopt.

het is al vier jaar geleden.

je denkt niet eens dat ik ergens op wacht

wat?

er is geen antwoord op deze vraag.

we gedragen ons als kinderen.

hoewel we een volwassene willen.

alles is eenvoudig.

ja, het is in principe simpel.

je wilt op de posters staan, nou, en ik repost.

niet te laat.

Ik ben pas 19 jaar oud.

dromen van een gemeenschappelijke toekomst kunnen door de wc worden gespoeld.

Ik zal aan de kant gaan staan.

Ik ben als een oude gelovige.

slapen met zomaar iemand is vreemd voor mij.

slimmer geworden.

ook al kan ik niets.

behalve deze muziek, waar luisteraars trofeeën zijn.

Ik volg hetzelfde pad.

voor de ramen van je huis.

en zelfs overal mij zijn.

met vrienden op ringtones.

je herinnert het je nauwelijks.

wie is de eigenaar van deze stem.

en het is onwaarschijnlijk dat ik de geur van je haar zal vergeten.

vraag - zullen we in dezelfde trein zitten?

of doorgaan met het doorgeven van minibussen voor reizen

iets eet van binnenuit.

misschien de fragmenten van een droom.

alles was bijna voorbij.

op het eerste gezicht.

bijna.

heb in 5 jaar gelezen wat hij nu schreef.

en tonnen herinneringen.

als een herhalingssessie.

domme film.

waarin niemand zal geloven.

Er zijn duizenden van dergelijke films.

filmstudio transportband.

Hoi.

en ik ben nog steeds dezelfde lijn van coupletten.

over paddocks, over liefde, over een chauffeur en een apotheek.

opgroeien.

maar alleen na jou.

terwijl je in het leven een vervelende buur bent.

Ik schrijf coupletten en gedichten.

ze worden songteksten genoemd.

als een hint op de vraag "zijn we samen of hoe?"

nee niet samen

wat?

vanwege deze liedjes.

mijn rap in het leven samen is op de een of andere manier ongepast.