Осень пришла - Nebo7, Клим Стронский

А я бы продал свою память

Барменам или официантам

Уборщицам в забегаловках

Лишь бы не встретить её заново

Осенний ветер встретил меня болью,

Но не более

На пыльных остановках

Резал душу холодом

С приходом нового автобуса

Он снова без тебя, я снова без тебя

Я обречён страдать на улицах сентябрьского голода

И поровну сливать в пустую голову

Приходы алкоголя вместе

С холодными воспоминаниями

Наша тоска тут забирает листья на землю

Я падаю

От каждой мысли в одинокой комнате

Ведь ты не рядом

Мысленно съедаю каждого прохожего

И довожу до рвоты

Свой остывший организм,

А я бы так хотел тебя увидеть,

Но фокусирую сознание в чужую сторону

И механизмы в моём мозге делаю так больно

Не узнаю себя на улице в прохожих людях

Не знаю себя в чужих хороших буднях

К компании друзей, в твоей компании

Не узнаю себя, занимаясь самокопанием

Глаза подпалены, когда в подвале мы

Вместо того, чтобы к чужим женщинам подваливать

По две любви за год, но с ними не летать высоко

Ведь отношения давят фритами забот

Выкинуть за борт весь груз, что к бутылке тянет

Уйду к друзьям — к пианино и гитаре

Я ведь дарил тебе любовь, но дареное не дарят

Так что злостно разбери меня на кучу деталей

Лист и ручка, я снова пропал за битами

Чтобы поставить точку там, где была запятая

Этой зимой мы лампочки от тепла не запитаем

Поэтому, чтобы грело, я буду резать тетради

Ебучая осень пришла

En ik zou mijn geheugen verkopen

Barmannen of obers

Schoonmakers in eetgelegenheden

Gewoon om haar niet meer te ontmoeten

De herfstwind begroette me met pijn,

Maar niet meer

Bij stoffige bushaltes

Snijd de ziel met koude

Met de komst van een nieuwe bus

Hij weer zonder jou, ik weer zonder jou

Ik ben gedoemd te lijden in de straten van de hongersnood in september

En evengoed in een leeg hoofd gieten

De comings van alcohol samen

Met koude herinneringen

Ons verlangen hier brengt de bladeren naar de grond

ik val

Van elke gedachte in een eenzame kamer

Je bent tenslotte niet in de buurt

Geestelijk eet ik elke voorbijganger op

En ik laat je overgeven

Je koude lichaam

En ik zou je graag willen zien,

Maar ik richt mijn bewustzijn in een andere richting

En de mechanismen in mijn hersenen doen zo'n pijn

Ik herken mezelf niet op straat in voorbijgangers

Ik ken mezelf niet in het goede dagelijkse leven van andere mensen

In het gezelschap van vrienden, in uw gezelschap

Ik herken mezelf niet als ik zelf aan het graven ben

Ogen zijn verschroeid als we in de kelder zijn

In plaats van de vrouwen van andere mensen te dumpen

Twee liefdes per jaar, maar je kunt er niet hoog mee vliegen

Relaties worden immers verpletterd door frites van zorgen

Gooi alle lading overboord die naar de fles trekt

Ik ga naar mijn vrienden - naar de piano en gitaar

Ik gaf je liefde, maar geef geen cadeaus

Dus breek me venijnig uiteen in een heleboel details

Blad en pen, ik verdween weer achter de beats

Om een ​​punt te plaatsen waar een komma stond

Deze winter zullen we geen gloeilampen van warmte voorzien

Daarom zal ik, om warm te blijven, notitieboekjes knippen

De verdomde herfst is aangebroken