До фильтра - Nebo7

Припев:

Просыпайся, нас ограбили.

Что забрали?

Давай поищем.

Такие вещи воровать не правильно.

Без таких вещей вообще люди нищие.

Нас ограбили, просыпайся.

Ничего не вернуть через год.

Телефонные разговоры под спайсом.

И куча других забот.

Ненавидя себя, падаю и спотыкаюсь.

В чужих квартирах, на отходосах тратим молодость.

Еду за кладом, в плеере побольше громкости.

Ищу еще добра во мне не так уж много есть.

Придет весна, весна — мне будет жить попроще.

На морозе добираться с попутчиками ночью.

Туда, куда вы точно свой нос и не сунете.

Был человеком, но теперь растворюсь в суете.

Ненавидя себя, даже не смотрю в зеркала.

Капля дождя, как секунда, время все тикало.

Хочу детство и залипаю в никелодеон.

Нет запаха женских духов, есть запах одеколона.

Вы достойны утонуть на дне.

Как растение, которые не знает корней.

Дом работа, работа дом и супермаркет.

Приключенческий роман на два листа бумаги.

Припев:

Выбираю в своем плеере грузовую песню.

Много людей, но меня люди особо не бесят.

Люблю молчать, игнорируя вопросы.

«Может сигу?»

Не курю, я же вроде бросил.

Пойдет на пользу, получится дожить до старости.

Услышал что был никем и вдруг стал MC.

Ну да, но не расту уже, я не растение.

Каждую ночь за музыкой, забывая о постели.

Человек без лица я все тебе отдал.

Может не за любовь?

Давайте нет ребята.

К черту все эти альбомы уже хочу все кинуть.

Ведь не получится тогда же накопить на квартиру.

А мне то надо как-то жить, нет не хочу я ждать.

Пишу истории соседей по этажам.

Завуалирую, лови истории района.

Бытовыйским Саша и кто е. ет Алену.

Припев.

Туши бычок, я почти догорел до фильтра.

Некуда спешить, меня же утром то не видно.

Я по ночам пытаюсь создавать планету.

Для тех кто меня нашел где-то в интернете.

Refrein:

Word wakker, we zijn beroofd.

Wat is er meegenomen?

Laten we eten.

Het is verkeerd om zulke dingen te stelen.

Zonder zulke dingen zijn mensen over het algemeen arm.

We zijn beroofd, wakker worden.

Niets om terug te keren in een jaar.

Telefoongesprekken onder kruiden.

En nog een heleboel andere zorgen.

Ik haat mezelf en val en struikel.

We brengen onze jeugd door in andermans appartementen, aan afvalproducten.

Ik ga voor de schat, de speler heeft meer volume.

Ik ben op zoek naar meer goedheid in mij, er is niet zo veel.

De lente zal komen, de lente - ik zal gemakkelijker leven.

Reis in de kou 's nachts met medereizigers.

Waar je zeker je neus niet voor uitsteekt.

Ik was een man, maar nu zal ik oplossen in de drukte.

Ik haat mezelf, ik kijk niet eens in de spiegel.

Een druppel regen, als een seconde, de tijd tikte.

Ik wil een kindertijd en blijf bij Nickelodeon.

Er is geen geur van vrouwenparfum, er is een geur van eau de cologne.

Je verdient het om op de bodem te verdrinken.

Als een plant die geen wortels kent.

Thuiswerk, thuiswerk en supermarkt.

Avonturenroman op twee vellen papier.

Refrein:

Ik selecteer een vrachtnummer in mijn speler.

Veel mensen, maar mensen irriteren me niet echt.

Ik hou ervan om te zwijgen en vragen te negeren.

"Misschien?"

Ik rook niet, ik ben blijkbaar gestopt.

Het zal goed doen, het zal blijken te leven tot op hoge leeftijd.

Ik hoorde dat ik een niemand was en werd ineens MC.

Ja, maar ik groei niet meer, ik ben geen plant.

Elke avond met muziek, het bed vergeten.

Een man zonder gezicht, ik heb je alles gegeven.

Misschien niet voor de liefde?

Laten we niet jongens.

Naar de hel met al die albums, ik wil nu al alles weggooien.

Je kunt immers niet tegelijk sparen voor een appartement.

Maar ik moet op de een of andere manier leven, nee, ik wil niet wachten.

Ik schrijf verhalen van buren op de verdiepingen.

Veiling, vang de geschiedenis van het gebied.

Sasha Bytovskiy en die Alena aan het eten is.

Refrein.

Karkassen sturen, ik brandde bijna uit tot aan het filter.

Er is nergens om je te haasten, maar 's ochtends kun je me niet zien.

Ik probeer 's nachts een planeet te creëren.

Voor degenen die mij ergens op internet hebben gevonden.